Συνέντευξη στη Λίντα Τζουβάρα
Ο Αλέξανδρος Τσούτης είναι παθιασμένος ταξιδευτής και λάτρης της φωτογραφίας. Το να εξερευνά τον κόσμο και να ανακαλύπτει τόπους μακρινούς του δίνει έμπνευση για να συνθέτει εικόνες γεμάτες ζωή.
Εργάζεται ως creative director σε μεγάλη διαφημιστική εταιρία, αλλά η φωτογραφία αποτελεί ένα ανεξάρτητο μέσο έκφρασης της δημιουργικότητάς του. Τα τοπία, οι άνθρωποι, οι πολιτισμοί, αποτυπώνονται με ευαισθησία σε εικόνες που έχουν να διηγηθούν ιστορίες, με συνταξιδιώτη… τη φαντασία του θεατή.
Δυο φωτογραφίες του έχουν διακριθεί και δημοσιευτεί από το National Geographic ενώ η φωτογραφία του με τίτλο «Burmese day» δημοσιεύτηκε και ως φωτογραφία της ημέρας.
Οι περισσότερες φωτογραφίες σου είναι από ταξίδια που έχεις κάνει σ΄ όλον τον κόσμο. Τι είναι το ταξίδι για σένα, προορισμός, αναζήτηση ή φωτογραφική περιπλάνηση;
Το ταξίδι είναι για μένα αναζήτηση απροσδόκητων εμπειριών, αγνώστων τόπων, διαφορετικών πολιτισμών και αυθεντικών ανθρώπων. Ταυτόχρονα είναι εξερεύνηση και διεύρυνση των προσωπικών μου συνόρων. Η φωτογραφία είναι μια δημιουργική έκφραση επακόλουθη των συναισθημάτων που με κατακλύζουν όταν βρίσκομαι εκεί.
Τα τελευταία 12 περίπου χρόνια, τα ταξίδια έχουν γίνει… το οξυγόνο μου. Ταξίδια εμπειρίας και λιγότερο αναψυχής. Όλα εκτός Ευρώπης, αναζητώντας πολιτισμούς διαφορετικούς και ανθρώπους αυθεντικούς, όσο το δυνατόν ανεπηρέαστους από τα δυτικά κοινωνικά πρότυπα. Άλλωστε προορισμός των ταξιδιών και ήρωας των εικόνων μου, είναι ο άνθρωπος. Η φωτογραφία ξεκίνησε σαν μια κοινή αναμνηστική συνήθεια που έχουμε όλοι όταν ταξιδεύουμε. Σύντομα όμως έγινε ένα μέσο έκφρασης αυτών που νιώθω όταν βρίσκομαι εκεί, η δική μου ματιά στον κόσμο. Αυτό που διακρίνω και ελπίζω να αποτυπώνω είναι η ομορφιά του κόσμου αυτού, η ψυχή του, ακόμα κι εκεί που άλλοι θα διέκριναν ασχήμια και δυστυχία.
«Δίψα. Χώρα των Dogon, Μάλι»
Οι φωτογραφίες σου είναι ήσυχες και λιτές, μια στιγμή που έχει αλιευθεί στο χρόνο, στην οποία αποτυπώνεται πολύ έντονα η αίσθηση της ηρεμίας και ταυτόχρονα της προσωπικότητας και του πολιτισμού των ανθρώπων. Εμπνέεσαι από το τυχαίο, από την απρόσμενη εικόνα που θα συναντήσεις ή έχεις το θέμα στο μυαλό σου και το αναζητάς;
Προσπαθώ ενστικτωδώς να αποτυπώσω τη στιγμή, την ομορφιά που αντιλαμβάνομαι σε τόπους μαγευτικούς αλλά και σε άλλους που κάποιοι θα θεωρούσαν κόλαση επί γης.
«Resting Peace, Lalibela Ethiopia»
Οι φωτογραφίες από τα ταξίδια σου είναι αυθόρμητες ή τις «σκηνοθετείς»;
Δεν ξέρω να «σκηνοθετώ» και δε με ελκύει κάτι τέτοιο. Είναι όλες αυθόρμητες.
«Slum happiness. Port Moresby, Παπούα Νέα Γουινέα»
Μπορούμε να μιλάμε για τη φωτογραφία ως τέχνη πριν τη photoshop εποχή και για τεχνική στη μετά τη photoshop εποχή;
Δεν ήμουν γνώστης της φωτογραφίας στην εποχή του φιλμ αλλά παρ’ όλο που γνωρίζω το photoshop απ’ τις απαρχές της ύπαρξής του θέλω να διευκρινίσω το εξής. Η επεξεργασία της εικόνας σε σημείο μη επεμβατικό, είτε γίνεται στο σκοτεινό θάλαμο είτε σε υπολογιστή, είναι κοινώς αποδεκτή σε ό,τι αφορά τη χρωματική ισορροπία, κορεσμό, τονικότητα κλπ. Απ’ τη στιγμή που κάποιος μπει στ λογική του να «ζωγραφίσει» στο photoshop, το αποτέλεσμα δε θεωρείται πλέον φωτογραφία. Κάτι τέτοιο είναι μια άλλη τέχνη ή και κακοτεχνία συχνά.
«Μόχθος Μαδαγασκάρη»
Είσαι οπαδός της φωτογραφίας με τον τρόπο που είναι κάποιοι με τη μουσική και τον αθλητισμό ή απλώς θαυμαστής της;
Μάλλον θαυμαστής της. Είναι συνήθως μια πιο εσωτερική τέχνη συγκρινόμενη με τη μουσική και συνάμα εμπεριέχει μια ήρεμη δύναμη, συχνά ισχυρότερη με τη μυϊκή του αθλητισμού.
«Η γιορτή των κροκοδείλων Ποταμός Sepic, Παπούα Νέα Γουινέα»
Γυναίκα της φυλής Akha βάφει με indigo τα υφάσματα της τοπικής φορεσιάς στα ακριτικά χωριά του βόρειου Λάος»
«Peekaboo, Βόρειο Λάος»
«Μητρότητα ποταμός Sepic Παπούα Νέα Γουινέα»
Τι χρειάζεται κάποιος για να «μεταλλαχθεί» από νέο φωτογράφο σε δημοφιλή φωτογράφο;
Αν τύχει και γίνω ποτέ δημοφιλής θα σας πω. Ταλέντο και αφοσίωση υποθέτω.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου στις εκθέσεις φωτογραφίας που κάνεις; Πώς τις έχουν σχολιάσει σε γενικές γραμμές;
Τα μηνύματα που λαμβάνω από τους αποδέκτες των εικόνων μου είναι τόσο ενθαρρυντικά, συγκινητικά, γεμάτα αγάπη, που μου δίνουν ένα ισχυρό κίνητρο να συνεχίσω. Όπως και η επιλογή σας για την παρούσα συνέντευξη.
«Waterlily seller, Rio Dulce, Γουατεμάλα»
«Dust in the wind. Djenne, Μάλι»
Η φωτογραφία σου «Burmese day», διακρίθηκε από το National Geographic. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου για τη διάκριση αυτή;
Κάθε διάκριση πυροδοτεί το αίσθημα της υπερηφάνειας. Όμως όντας ανικανοποίητος σαν άνθρωπος, θα ήθελα να δημιουργήσω ακόμα περισσότερες αξιομνημόνευτες εικόνες.
Την ξεχωρίζεις τη συγκεκριμένη φωτογραφία από τι άλλες; Έχεις κάποια που να είναι η αγαπημένη σου φωτογραφία;
Ξεχωρίζω αρκετές αλλά το κριτήριο είναι υποκειμενικό και συχνά επηρεασμένο από το συναίσθημα της στιγμής. Δεν έχω μία αγαπημένη.
