«Το αναπόφευκτο της μοναξιάς», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή, είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Γιάννη Ζαραμπούκα που αποτελείται από 35 ποιήματα. Ασχολείται με τον θεό Έρωτα, την προδοσία, τον πόνο του χωρισμού και του θανάτου, την απουσία του ιδανικού προσώπου που αναζητούμε, την ψυχή που βιώνει την μοναξιά και αναζητάει τις ισορροπίες της, τα όνειρα. Το ΠολιςPost συνάντησε τον νέο ποιητή ο οποίος μας μιλάει για την ποίηση και την λογοτεχνία.
https://www.ekdoseispnoi.gr/index.php/el/new-releases-gr/to-anapofeykto-tis-monaksias
- Τι είναι για σένα η ποίηση και τι ρόλο παίζει στη ζωή σου; Μπορεί να επουλώσει τον χρόνο που περνά και να μείνει άφθαρτη και αιώνια;
Η ποίηση είναι ένα λυτρωτικό μέσο εξωτερίκευσης και κατ’ επέκταση έκφρασης ανείπωτων σκέψεων και συναισθημάτων που ταλαιπωρούν για καιρό τον εσωτερικό μου κόσμο. Παράλληλα, αποτελεί ένα καταφύγιο από την πεζή καθημερινότητα. Ένα είδος παρηγοριάς σε ώρες δύσκολες!
- Γιατί διάλεξες την ποίηση ως έκφραση και όχι την πεζογραφία;
Η ενασχόληση με την ποίηση τουλάχιστον σε πρώτο στάδιο ξεκίνησε εντελώς αυθόρμητα, καθοδηγούμενος από μία εσωτερική ανάγκη έκφρασης συναισθημάτων που με βάραιναν ψυχικά. Στη συνέχεια όμως, έβαλα ένα, αν θέλεις, προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου, προσπαθώντας να πω αυτό που νιώθω και σκέφτομαι μέσα από τη χρήση της ποιητικής φόρμας, την οποία θεωρώ και αρκετά δύσκολη! Ελπίζω να τα κατάφερα.
- Στα ποιήματά σου κάνεις μνεία στην αγάπη. Τι σημαίνει για σένα πραγματική αγάπη;
Για μένα η αγάπη είναι συνυφασμένη με την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι το ξόδεμα της ψυχής και ταυτόχρονα το γέμισμα της μέσα απ’ όλη αυτή την διαδικασία.
- Ο έρωτας είναι τελικά «έκπτωτος θεός»;
Δυστυχώς τείνω προς αυτόν το χαρακτηρισμό του έρωτα στις μέρες μας. Η αυθεντικότητα των ανθρώπινων σχέσεων έχει θυσιαστεί στο βωμό του συμφέροντος, της ευκαιριακής απόλαυσης και του “φαίνεσθαι” που επιβάλλεται τόσο από τον πραγματικό, όσο και από τον εικονικό κόσμο στον οποίο ζούμε.
- Στα ποιήματα επαναλαμβάνεται η λέξη «προδοσία». Οι άνθρωποι προδίδουν επειδή είναι ευάλωτοι, επειδή δεν μπορούν να αντέξουν την αλήθεια, επειδή δεν αφήνονται ελεύθεροι να αγαπήσουν;
Πιστεύω πως η προδοσία έρχεται όταν διαψευσθούν οι προσδοκίες που έχει πλάσει κάθε ένας από εμάς κατά την οικοδόμηση μίας ανθρώπινης σχέσης, είτε φιλικής, είτε ερωτικής.
- Τελικά η μοναξιά είναι αναπόφευκτη; Μπορούμε να την ξεπεράσουμε ή μήπως είναι κάποιες στιγμές απαραίτητη, ειδικά για έναν συγγραφέα;
Η μοναξιά νομίζω πως μας ακολουθεί από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή εκείνη που η ζωή μας ολοκληρώνει τον κύκλο της. Θεωρώ πως λίγοι είναι οι άνθρωποι εκείνοι που θα συναντήσουμε στη ζωή μας και θα μας συναισθανθούν σε απόλυτο βαθμό. Όσον αφορά τον ρόλο ενός συγγραφέα, τότε η μοναξιά είναι ένα απαραίτητο στοιχείο που θα συνδράμει στην επιτυχή διαδραμάτισή του.
- Πώς μπορεί κάποιος να ξεπεράσει την δειλία και τον φόβο που συναντάμε συχνά στα ποιήματα, για να συναντηθεί με μια άλλη ψυχή; Με τι πρέπει να οπλιστεί;
Με θάρρος και αναλογιζόμενος πως γεννιόμαστε για να πεθάνουμε αλλά κι ότι το χρονικό διάστημα που βρίσκεται ανάμεσα στην αρχή και το τέλος αυτού του κύκλου αποτελεί τη ζωή μας. Τότε σίγουρα θα προσπαθούσε να υλοποιήσει τις περισσότερες από τις επιθυμίες του κοιτώντας το μέλλον του κατάματα.
- Στο ποίημα «Το δείλι» αναφέρεται πως τα λουλούδια, τα όνειρα και ο έρωτας είναι ικανά να συνθέσουν την ευτυχία. Τι σημαίνει πραγματική ευτυχία για σένα;
Πραγματική ευτυχία για μένα είναι το να είσαι ελεύθερα ο εαυτός σου πλάι σε ανθρώπους που σε δένουν μαζί τους γνήσιοι δεσμοί αγάπης.
Το δείλι
Μια φούχτα με χρυσάνθεμα
και μια δέσμη με βιολέτες,
ένα σμάρι μεταξένια όνειρα,
κι ένα κουπάκι χάντρες
κεχριμπάρι,
μια γλάστρα φιλοδοξίες
ανθισμένες
κι ένα ποτήρι
έρωτα φίνου,
αρκούν άραγε για να υφανθεί το δείλι;
- Αν η ποιητική σου συλλογή ανέδιδε κάποιο άρωμα, ποιο θα ήταν αυτό;
Το άρωμα της καραμέλας κι αυτό γιατί η γεύση της είναι γλυκόπικρη.
- Ποιο στίχο από την ποίησή σου θα αφιέρωνες στο αναγνωστικό κοινό;
Δεν θα αφιέρωνα κάποιον συγκεκριμένο στίχο. Εύχομαι απλά κάθε αναγνώστης που θα διαβάσει την ποιητική μου συλλογή να βρει εκείνο ή εκείνα τα ποιήματα που θα μιλήσουν στη ψυχή του και θα καθρεφτίσουν με τρόπο κρυστάλλινο τα συναισθήματα που κρύβει μέσα του.
- Ετοιμάζεις κάτι για το μέλλον;
Ιδέες υπάρχουν πολλές. Σχεδιαγράμματα και προσχέδια έχουν γραφτεί πολλά. Μα η αλήθεια είναι πως αυτή την περίοδο δεν νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ μέσω της συγγραφής. Αργότερα μέσα στο καλοκαίρι ποιος ξέρει!
Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο!
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
«Το αναπόφευκτο της μοναξιάς» είναι μία ποιητική συλλογή, που απαρτίζεται από σύντομες ιστορίες στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι εκείνοι που βιώνουν το συναίσθημα της προδομένης αγάπης. Εκείνοι που έρχονται αντιμέτωποι με το σκληρό πρόσωπο του θανάτου και της απουσίας. Μα, κι εκείνοι που γεύονται τη μαγεία του έρωτα σε στιγμές που γρήγορα σώνονται. Κοινός παρανομαστής όλων, η μοναξιά. Το αναπότρεπτο αυτό συναίσθημα που έρπει ανάμεσα τους κι επιβιώνει ροκανίζοντας τις ψυχές τους.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Γιάννης Ζαραμπούκας γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη, μεγάλωσε στη Λάρισα, ενώ κατάγεται απ’ την Κοζάνη και σπουδάζει στο ΑΤΕΙ Αθήνας, στο τμήμα της Εργοθεραπείας. Κάνει ταξίδια κι όνειρα διαβάζοντας και χτίζει τους δικούς του κόσμους γράφοντας. Όνειρο του να δημιουργήσει τα δικά του λογοτεχνήματα. Ο Γιάννης είναι αρθρογράφος του Frapress.gr, όπου δημοσιεύει τα δικά του διηγήματα και εξαίρετες βιβλιοπροτάσεις, ενώ διατηρεί και τη διαδικτυακή λογοτεχνική σελίδα Vivlia4U και το αντίστοιχο blog. Άρθρα του θα βρεις και στο koukidaki. «Το αναπόφευκτο της μοναξιάς» είναι η πρώτη ποιητική του συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
