Ο Νίκος Τακόλας γεννήθηκε στη Λάρισα, με καταγωγή ένα ορεινό βλαχοχώρι των Γρεβενών, εποχιακής κατοίκησης την Αβδέλλα, πατρίδα των Μανάκια πρωτοπόρων του Βαλκανικού κινηματογράφου. Έχει γράψει τέσσερα συνολικά βιβλία. Δύο Συλλογές Διηγημάτων, «Το κρυμμένο Αριστούργημα του Ζοζέφ Ινεμπράο», (Εκδ. ΕΝΕΚΕΝ, 2011) και «Το Κάστρο της Νιφάδας» (Νησίδες, 2016). Ενδιάμεσα δημοσίευσε το δυστοπικό μυθιστόρημα «Το Πέρασμα του Αρμένιου» (Πηγή, 2014). Την 1.12.2018, κυκλοφορεί η νουβέλα του «Οι 32 Ώρες της Θεάς», από τις εκδόσεις ΕΝΤΥΠΟΙΣ. Τόσο το μυθιστόρημα, «Το Πέρασμα του Αρμένιου», όσο και η νουβέλα «Οι 32 Ώρες της Θεάς» εκδόθηκαν σαν βραβεία Διαγωνισμών.  

«Η λογοτεχνία, για μένα, είναι ένας τρόπος σπουδής της ζωής μου και ταυτόχρονα συνομιλίας με τους ανθρώπους» (Νίκος Τακόλας).

Γιώργος Διαμάντης, Polispost: Μ’ αυτά τα λόγια σου σε καλωσορίζω, φίλε Νίκο. Περίμενα καιρό αυτή τη συνέντευξη και εύχομαι την πιο πυκνή αποστολή κειμένων. Ως φίλος σου ..διαμαρτύρομαι.

Ν.Τ.: Συγχαρητήρια για το ωραίο Polispost, που το τίμησα αρκετές φορές, ένα διαμαντάκι της επαρχίας και του τόπου μου. Η ύλη του συναγωνίζεται και μεγαλύτερα ηλεκτρονικά μέσα. Υπόσχομαι ότι θα διορθωθεί η ροή κειμένων μου.

 

Polispost: Πες μας ενδεικτικά πράγματα από τη ζωή σου, για να σε γνωρίσει το κοινό μας.

Ν.Τ.: Ευχαρίστως. Η Λάρισα είναι ο τόπος γέννησής μου, στα Γρεβενά έζησα όλα τα σχολικά μου χρόνια και μένω στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας μου δούλευε στη Γεωργική Σχολή Λάρισας. Εκεί γνώρισε τον ..Λιάπκιν (λογοτεχνικό ήρωα στη συνέχεια, του Μ. Καραγάτση). Αφηγούταν παράξενες ιστορίες γι’ αυτόν, που ακόμα δεν έχω αποκωδικοποιήσει. Οι πανεπιστημιακές σπουδές στη Θεσσαλονίκη συνεχίστηκαν με μεταπτυχιακά και δουλειά στο εξωτερικό, που ωστόσο δεν έγιναν συνεχόμενα, αλλά διάσπαρτα. Τα πολλά ταξίδια είναι ένα όμορφο μέρος της ζωής μου, που συνδυάζοντας δουλειά και περιπέτεια φυγής, διαμόρφωσαν ένα μέρος του χαρακτήρα μου. Χαμογελώ που το πάθος του ταξιδιού πέρασε και στα παιδιά μου. Ένα άλλο μαγικό κομμάτι μέσα μου δομήθηκε από τη βουνίσια καταγωγή του χωριού μου και τη βαλκανική επιρροή, ιδιαίτερα στις μουσικές και στους μύθους της (Κυρατζήδες με τα καραβάνια του Αίμου κλπ). Τα δάση που εργαζόταν, μετά τη μετοίκηση στα Γρεβενά ο πατέρας μου,  ήταν άλλη μια μυστηριακή φωνή. Τέλος το οικογενειακό μου περιβάλλον, που ήταν δασκαλοκρατούμενο, επηρέασε τη σκέψη και τους προσανατολισμούς μου. Το σπίτι μας πνιγόταν στα βιβλία και τις βιβλιοθήκες, σε μια εποχή που κανείς δεν διάβαζε τίποτα πέραν της εφημερίδας.

Polispost: Πώς ξεκίνησες και ποια είναι η σχέση σου με τη γραφή σήμερα;

Ν.Τ.: Η γραφή υπήρχε πάντα στην πορεία μου, σαν έκφραση συγκροτημένης άποψης. Απ’ τους σχολικούς διαγωνισμούς, στα φοιτητικά περιοδικά, στη συνέχεια στο πολιτικό δοκίμιο και στην κινηματογραφική κριτική. Ύστερα μια μεγάλη περίοδος με δημοσιεύσεις επιστημονικών και τεχνικών άρθρων, κράτησε το νήμα της γραφής συνεχόμενο. Τη δεκαετία 2000-2010 προσέγγισα την πολιτική Οικολογία, απ’ όπου προήλθαν μια σειρά ειδικών άρθρων και έτσι φτάσαμε στην εποχή των blogs και του Internet, κι από κει με τον ..πειθαναγκασμό φίλων αποτόλμησα να κινηθώ προς τις εκδόσεις.

 

Polispost: Θα μας αναφέρεις κάποιους σταθμούς της συγγραφικής σου πορείας;

 

Ν.Τ.: Βέβαια. Σταθμός για τον συγγραφέα είναι, φυσικά, η έκδοση κάθε βιβλίου. Ωστόσο πολύ μεγάλο ρόλο για μένα έπαιξε η συμμετοχή μου σε τοπικούς και Πανελλαδικούς Διαγωνισμούς Λογοτεχνίας, κύρια διηγήματος. Ήταν μια γονιμότατη και παραγωγική εποχή, που μου απέφερε δέκα μικρότερα ή μεγαλύτερα βραβεία, δύο βιβλία ως βραβεία, με ώθησε στο να γράφω συνεχώς παρά τις πιεστικές επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και μου πρόσφερε όγκο υλικού για το όποιο έργο μου, καθώς και εμπειρία διαγωνιστικής γραφής. Έμμεσο όφελος ήταν και η συμμετοχή μου σε Ομαδικές Εκδόσεις, που προέκυψαν από τα βραβεία αυτά. Σαν τιμή σε κείνη την εποχή προγραμματίζω μια συλλογή, που θα αποτελείται μόνον από βραβευμένα διηγήματα. Μετά τη νουβέλα που έρχεται το Δεκέμβρη, κυοφορείται εκδοτικά ένα μυθιστόρημα. Θα ενημερώσω όταν θα είναι οριστική η έκδοσή του.

 

Polispost: Ξέρω πως ασχολείσαι με βιβλιοπαρουσιάσεις και κριτικές τρίτων …

 

Ν.Τ.: Θεώρησα υποχρέωσή μου να συμμετάσχω σε βιβλιοπαρουσιάσεις και κριτικές τρίτων, αφού άλλοι λογοτέχνες συμμετείχαν στις δικές μου. Είναι μια πολύ μεγάλη εμπειρία, επειδή, όχι μόνο βοηθάς κάποιον, αλλά και συ πλουταίνεις τον εσωτερικό σου κόσμο, εισχωρείς στη σκέψη του άλλου κι εκπαιδεύεσαι σε θέματα λογοτεχνικής κριτικής, απαραίτητης για κάθε συγγραφέα. Απλά σ’ αυτά χρειάζεται ένα μέτρο και καλή επιλογή έργων, προσώπων και συχνότητας χρόνου.

Με τις βιβλιοπαρουσιάσεις έρχεσαι σε επαφή με το κοινό σου και κάνεις νέους φίλους – αναγνώστες. Είναι ένα πανηγύρι που το απολαμβάνω και λειτουργεί ακόμα, παρά το πλήθος των εκδηλώσεων. Θεωρώ μάλιστα, ότι βοήθησαν πολύ να γλυκάνουν οι ψυχές στα δύσκολα χρόνια της κρίσης.

 

Polispost: Τι είναι για το συγγραφέα Νίκο Τακόλα η διηγηματογραφία και γιατί εστιάζεις συχνά στη μικρή φόρμα;

Ν.Τ.: Χοντρικά θα κατέτασσα στη  μικρή φόρμα δυο είδη λόγου, το διήγημα και το ποίημα, κύρια με κριτήριο, όχι τόσο το μέγεθος, αλλά το ότι διαβάζονται μονομιάς, σε αντίθεση π.χ  με το μυθιστόρημα που διαβάζεται και κατά κεφάλαιο. Η γοητεία της μικρής φόρμας έγκειται στην ένταση και τελικά στην άμεση κορύφωση. Θεωρώ ότι προκαλεί πολύ εντονότερες συγκινήσεις απ’ ό,τι  η μεγάλη φόρμα, που τη χαρακτηρίζει όμως η πληρότητα, η ανάλυση και η βαθύτερη αίσθηση. Επίσης, πιστεύω ότι το μυθιστόρημα μπορεί να λειτουργήσει μορφωτικά. Λέγεται ότι στην Ελλάδα ταιριάζει περισσότερο η μικρή φόρμα, το διήγημα εν προκειμένω, που είναι εξέλιξη μικροπαραμυθιών, σύντομων ιστοριών και αφηγήσεων, ενώ το ελληνικό μυθιστόρημα έλκει καταγωγή από την Ευρώπη των αρχών του 20ου αιώνα. Στον υπόλοιπο κόσμο το μυθιστόρημα γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Αλέξης Πανσέληνος ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα δε χρειάζεται το μυθιστόρημα, επειδή η μυθολογία και η αρχαιότητα έχουν δώσει, σε αρχετυπική μορφή, όλες τις αναγκαίες παραδοχές στην κοινωνία μας.

Ωστόσο, και η μικρή και η μεγάλη φόρμα με ενδιαφέρουν και στο μέλλον επιθυμώ να εκδίδω εναλλάξ μυθιστορήματα και διηγήματα. Φυσικά, αυτή η πορεία θα εξαρτηθεί και από τις εκδοτικές συνεργασίες.

 

Polispost: Τι κάνεις επαγγελματικά;

 

Ν.Τ.: Σπούδασα Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και ασχολήθηκα κυρίως με Ενεργειακά Θέματα. Από κει ..ένα βήμα δρόμος για τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, τα Οικονομικά και την εφαρμοσμένη Οικολογία, από την πλευρά της Εξοικονόμησης Ενέργειας. Γεφύρωσα γνώσεις με πολλαπλά μεταπτυχιακά. Το επάγγελμά μου με έφερε σε επαφή και με έναν ειδικό κλάδο, το Τεχνικό Δίκαιο. Όσο να φαίνεται περίεργο αυτό παράγει πολλές ιστορίες, αλλά και μια μακροχρόνια ασχολία μου με δικαστήρια. Σε ένα διήγημά μου ο ήρωας δούλευε σε πολλά πεδία, όχι για να αποκτήσει λεφτά, αλλά ιδιάζουσες εμπειρίες. Σε μένα συνέβηκε το ίδιο …εκόντα, άκοντα.

 

Polispost: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

 

Ν.Τ.: Πολλά. Υποθετικά θα συνεχίσω να σκέφτομαι προκλητικά τα μυθιστορήματα, πάντα εξετάζω σενάρια και υποθέσεις, περιμένοντας την έμπνευση να λαλήσει. Οι ιδέες των διηγημάτων μου έρχονται μόνες τους. Ως προς το περιεχόμενο επιθυμώ να καλύψω και κάποια θέματα, που σχετίζονται με τον τόπο μου, τα Γρεβενά. Για την αγαπημένη γενέτειρά μου, Λάρισα, έχω ήδη γράψει και θα το επαναλάβω.

Σκέφτομαι πάντα και κάποιο βιβλίο αποφθεγμάτων, όπου καταγράφει κανείς διακριτές αξίες που συνάντησε ή δημιούργησε. Ακόμα ίσως επιχειρήσω κάτι και στο στίχο - τραγούδι, μιας και προέρχομαι από παλιότερη γενιά, που έζησε με την ομοιοκαταληξία, έτσι μου είναι εύκολη τεχνικά. Λόγω της αγάπης για το σινεμά και κάποια παλιότερη τριβή μου, ίσως καταπιαστώ επιλεκτικά και με σενάρια. Όπως φαίνεται, θέλω πολλά, αλλά καλύτερα να στοχεύεις και να αστοχείς παρά να αδρανείς.

Polispost: Πες μας κάτι για την επερχόμενη Νουβέλα σου «Οι 32 Ώρες της Θεάς», η οποία θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες.

Ν.Τ.: Θα πω ό,τι μπορεί να λεχθεί, χωρίς να χαλάσουμε την έκπληξη. Πρόκειται για μια πολύ παράξενη ερωτική ιστορία, στη Θεσσαλονίκη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.

Polispost: Σε ευχαριστώ πολύ, Νίκο. Καλή επιτυχία στη νουβέλα σου και στην πορεία σου

Ν.Τ.: Ευχαριστώ, εσένα Γιώργο και το φιλόξενο Polispost