Του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου

Τα λόγια μας έχουν αποδέκτες…

Γιορτινές οι μέρες που ακολουθούν.

Γράφουμε τις ευχές μας, συγκινούμαστε με τις πρωτότυπες αλληγορίες, ταξιδεύουμε σε μακρινούς τόπους με τα παραμύθια!

Τα έχω κάνει όλα αυτά…

Ίσως τούτες τις μέρες να ωφελούσε να λέγαμε και κάποιες περισσότερο σκληρές αλήθειες, αλήθειες από εκείνες που δημιουργούν στο στομάχι του αποδέκτη εκείνους τους γνωστούς σφιχτούς κόμπους.

Δε γράφουμε τυχαία ούτε για πλάκα τα κείμενά μας.

Γράφουμε είτε επειδή είδαμε, είτε επειδή ακούσαμε κάτι που μας έκανε εντύπωση και παίρνοντας αφορμή από αυτό το φαινομενικά τυχαίο, – το κάτι που συναντήσαμε δήθεν τυχαία στο διάβα μας – ξετυλίγουμε στη δημόσια θέα την ενδόμυχη σκέψη και τις προεκτάσεις αυτής.

Δεν υπάρχει χειρότερη έκθεση από τη δημόσια έκθεση της σκέψης!

Δύσκολα, περίεργα και προβληματικά τα χρόνια που διανύουμε!

Όλοι αυτό μας λένε κι εμείς το έχουμε εμπεδώσει μια χαρά το μάθημά μας.

Φυσικά και έχουν δίκιο βουνό οι άνθρωποι της ορθολογιστικής θεώρησης των πραγμάτων.

Το ακούνε καθημερινά από εμάς και τα παιδιά μας το γνωστό παραμυθάκι της κρίσης και των αδιεξόδων και απογοητεύονται.

Σκέπτονται και αναζητούν τους τρόπους… πως θα κάνουν κάποτε κι αυτά τη καριέρα του πατέρα ή της μάνας τους.

Οι πάντες λαχταρούν να κάνουν μια λαμπρή καριέρα και φυσικά να βγάλουν χρήματα από την καριέρα τους.

Χρήμα και δόξα σε ποσότητες… σε πρώτη ζήτηση στο πανελλήνιο!

Με την ιδέα αυτή τα μεγαλώνουν τα βλαστάρια τους οι περισσότεροι από εμάς.

Και τα παιδιά μας ζητούν στηρίγματα όχι όμως για να βοηθήσουν το σύνολο, αλλά τον εαυτό τους.

Ακούστε ένα από τα κλισέ που δε θα το γκρεμίσουν όλες οι φαγάνες του λεκανοπεδίου…

Για να γίνεις πετυχημένος/-η ηθοποιός πρέπει να κάνεις αρκετές υποχωρήσεις, δηλαδή σε απλή μετάφραση… να περάσεις από πολλά κρεβάτια!

Τυχαίο είναι το κλισέ…

Μπορώ να αναφέρω δεκάδες τέτοια!

Απλώς στα παιδιά αρέσουν τα λαμπερά επαγγέλματα!

Λίγοι είναι αυτοί που θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν ηθοποιοί…

Το ότι είναι περισσότεροι από τα προηγούμενα χρόνια δε πάει να πει πως είναι και πολλοί!

Δε νομίζω πως παραφράζω σκέψεις και προθέσεις…

Το παραπάνω στερεότυπο μεταδίδεται ταχύτατα από στόμα σε στόμα και ισχυροποιείται.

Επισκέπτεται το σπίτι σας και το σπίτι μου, κατασκηνώνει στα εξοχικά μας και με το πέρασμα του χρόνου μεταλλάσσεται και μετατρέπεται σε μια ωραιότατη προκατάληψη.

Το κακό για την νεοελληνική κοινωνία έχει αρχίσει…

Δε θα τον πάρεις τόσο εύκολα το ρόλο των ονείρων σου.

Δε ξέρεις εσύ τον σκηνοθέτη της τάδε παράστασης…

Δε βγαίνεις τα βράδια με τον παραγωγό!

Κι ο υποψήφιος το σκέπτεται σοβαρά να υποχωρήσει για να πάει ένα βήμα μπροστά!

Και πάει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω!

Και στη συνέχεια προχωράει δύο βήματα μπροστά και δέκα πίσω…

Κι οι άλλοι, οι εναπομείναντες, αυτοί που δε θέλουν να κάνουν τις απανωτές υποχωρήσεις βλέπουν τους άλλους – τους «τυχερούς» – που τις έκαναν και «ανέβηκαν» τις κλίμακες και προσπαθούν να κάνουν κάτι κι αυτοί…

Ουρές ανέργων συνωστίζονται στα κλιμακοστάσια της προσφοράς και της ζήτησης!

Τρόμος και ταραχή επικρατεί στις ελεύθερες συνειδήσεις!

Τι ακριβώς πράττουν οι έτεροι;

Μέρος των ετέρων, για να είμαι ακριβής…

Μοιράζουν πολλές ελπίδες, γοητεύουν με τα δυνατά χαμόγελα και τις δελεαστικές υποσχέσεις τους.

Κι όταν ανακαλυφθεί η απάτη τους τότε θα αντιμετωπίσουν το όλο θέμα σφαιρικά, θα τα βάλουν κάτω και θα τα ζυγιάσουν και τότε θα δουν τι θα κάνουν!

Μέχρι τότε θα κερδίσουν τον χαμένο χρόνο με τις δημόσιες σχέσεις τους, αποφεύγοντας τα κρεβάτια με τα αμαρτωλά σεντόνια.

Θα την πατήσετε…

Κάποτε θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι και τότε θα αναγκαστείτε να διαλέξετε στρατόπεδο!

Μπορώ να σας αναφέρω πολλές παροιμίες… και περιπτώσεις υποστηρικτικές της θέσης μου.

Τι κρίμα…

Τι προτείνω σε σας τους «αναποφάσιστους»;

Οχυρώστε τις ιδεολογίες σας και αναγκάσετε τους άλλους ανθρώπους – όποιοι κι αν είναι αυτοί – να σας αποδεχτούν ως σύνολα που κουβαλούν ακλόνητες ιδέες και αρχές αμετακίνητες!

Κι επειδή απεχθάνομαι τους πολλούς διδακτισμούς, σταματώ εδώ.

Ο χρόνος φεύγει με ταχύτητα και κάποιους από εμάς τους προσπερνά!

Ο χρόνος κάποτε θα σας γυρίσει με άσκημο τρόπο τη πλάτη του στη θέα των πρώτων ρυτίδων…

Προσπαθήστε να έχετε μια καλή σχέση μαζί του!

Μια τυπική σχέση έστω…

Κι ο τελευταίος προβληματισμός μου θα κλείσει το εορταστικό κείμενο!

Μήπως όλες αυτές οι περιφερόμενες φιγούρες που το παίζουν μωρές παρθένες δεξιά και αριστερά, αυτοί οι χαρακτήρες δηλαδή που μοιράζουν τις υποσχέσεις για να κερδίσουν, μήπως λέω… όταν μεγαλώσουν και αποκτήσουν τη δύναμη που τους έλειπε θα γίνουν τελικά αυτό που δεν ήθελαν;

Να μπαίνεις δηλαδή μέσα σε ένα τέτοιο λούκι και να αισθάνεσαι πως πράττεις το σωστό και πως δε μπορείς να βρεις άλλο τρόπο σωτηρίας για την καριέρα σου, αν μη τι άλλο δε προσεγγίζει, ρε παίδες… ελαφρώς το τραγικό;

Χρόνια πολλά σε όλους μας!

Να περάσετε αυτά τα Χριστούγεννα μόνο με τους ανθρώπους που αγαπάτε!

Προσθέστε τρεις λέξεις στο λεξιλόγιο της καθημερινότητάς σας και είμαι σίγουρος πως θα αισθανθείτε καλύτερα.

Ιδεολογία, επιλογή και αγάπη!