Νότα

Ἄφωνη

Τοῦ τίποτα

 

Ὑποτονικὴ

Στὸ νόμο τῆς φθορᾶς

Στῶν χαμένων παρόδων μου

 

Μὲ μιὰ νωπότητα

Μὲ μιὰ ἐντελεχῆ μελέτη

Τόσων καὶ τόσων ἀπωλειῶν

Μὲ στεῖρες τόσες ἐγκαταλείψεις

 

Μέσα σὲ μιά μεθοδολογία καταγραφῆς 

Ἄλυτη

Ἐπιτευγμένων ὡστόσο

Στόχων μοναξιᾶς

ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗΣ

 

Ἐγκαταλεμμένων δρόμων

Θερμῶν μάταιων ἐπικλήσεων

Στό πενιχρὸ δῆθεν σωσμένο ὄνειρο

 

Ζῶ

Γιὰ τὸ ἀνέκδοτο

ποὺ δὲν μποροῦσε ποτὲ του

πιὰ νὰ συμβεῖ

 

Ἀχαρτογράφητη ἐλπίδα τυφλῶν

Στὰ μάτια μου

Στὴν ἀγωνιώδη νοσταλγία ἐκείνου

ποὺ δέν ἔζησα

κι ὅμως

 

Τώρα

Μήτε κραυγὴ δὲν ἔχω

Μήτε ζωὴ

Μήτε ἐγὼ

 

Μόνο ἀδήριτη λογικὴ

Κουρασμένη πίκρα

 

Κάθε λογιῶν λογαριασμοὺς

ΔΕΗ

ΕΥΑΘ

ΑΕΡΙΟΥ

 

Ὑποταγὲς

 

ΓΑΜΩΤΟ

 

Γερασμένη χαραμάδα ἐλπίδας

ΣΥΜΒΟΛΟ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΕΙ ΤΑΦΗΣ

 

ΑΙΩΝΙΑ ΜΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

ΕΚΛΕΚΤΟΙ

Ιωάννης Μασμανίδης