Ένα εκ των κυρίαρχων θεμάτων την φετινή χρονιά είναι τα ζητήματα του COVID-19. Κάποιοι υποστηρίζουν τις πολιτικές της κυβέρνησης, κάποιοι την θέλουν αυστηρότερη και την κατακρίνουν, άλλοι αμφιβάλλουν για την ύπαρξη του ιού ή την σοβαρότητά του, ή την ανάγκη χρήσης μάσκας, ή της χρησιμότητας του εμβολίου κλπ. Ο κόσμος χωρίστηκε οπαδικά σε δύο μέρη. Κάποια στιγμή θα ήταν καλό να αναλύσουμε λίγο τον τρόπο που σκεφτόμαστε, μήπως και σοβαρευτούμε, αλλά προς το παρόν μου έκανε εντύπωση ένα φαινόμενο.
Χωρίς να ξέρω ιδιαίτερα πράγματα ούτε από ιατρική, ούτε από τηλεόραση (γιατί δεν βλέπω), είδα στα social media την αναπαραγωγή ενός γιατρού καρδιολόγου, ονόματι Φαίδων Βόβολης. Αρχικά δεν έδωσα σημασία. Μετά είδα ένα κύμα διαφωνιών αναφορικά με μια συνέντευξή του στον κ. Χατζηνικολάου. Τότε την έψαξα λίγο και την βρήκα. Στην συνέντευξη ήταν ο κος Βόβολης στο ένα παράθυρο, και στο άλλο η κα Παγώνη, Πρόεδρος της Ένωσης Ιατρών και Νοσοκομείων Αθηνών – Πειραιώς. Εκεί διαφώνησαν αναφορικά με την χρήση της μάσκας και τα μέτρα κλπ.
Ο Βόβολης δεν είδα να παρουσιάζει καμία επιχειρηματολογία επιστημονική. Και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού δεν είναι επιδημιολόγος, αλλά καρδιολόγος. Αντίθετα η κα Παγώνη επεσήμανε έρευνες για να υποστηρίξει την θέση της. Ο Βόβολης τις αμφισβήτησε γενικά ως «έρευνες της τελευταίας στιγμής», αλλά επί της ουσίας δεν παρουσίασε τίποτα επιστημονικό, ούτε που να τις καταρρίπτει, ούτε που να στηρίζει την δική του θέση. Να επισημάνω – επειδή πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν από έρευνα - ότι άλλο καταρρίπτω μια θέση, άλλο υποστηρίζω μια άλλη θέση.
Ο κος Βόβολης, καθαρά επιστημονικά όφειλε να επισημάνει έρευνες τόσο που καταρρίπτουν την θέση της κας Παγώνη, όσο και έρευνες που υποστηρίζουν την δική του. Δεν το είδα. Θα όφειλε να το κάνει στην συγκεκριμένη συνέντευξη, που υπήρχε ειδικός για να κάνει αντίλογο. Το απέφυγε. Γιατί; Είτε γιατί δεν υπάρχουν, είτε γιατί κάποιος που γνωρίζει θα τον κατέρριπτε πολύ εύκολα. Πάντως αναμφίβολα δεν είδα κάποια επιστημονική επιχειρηματολογία.
Ιδιαίτερη όμως εντύπωση μου έκανε ένα σημείο, συγκεκριμένα στο 5:40-5:47 λεπτό, όπου λέει καθαρά ότι ο ΠΟΥ απαγορεύει την μάσκα στα παιδιά κάτω των 12 ετών. Μου έκανε εντύπωση αυτό που είπε γιατί είναι κάτι που εύκολα μπορεί κανείς να το ελέγξει και θα ήταν «χοντρό» σφάλμα των επιδημιολόγων αν ο ΠΟΥ έλεγε κάτι τέτοιο και από την άλλοι εκείνοι έβαζαν μάσκα στα παιδιά. Μπήκα λοιπόν στην ιστοσελίδα του ΠΟΥ. Πάτησα τις «Συχνές Ερωτήσεις» (FAQs), την πιο απλή σελίδα που μπορεί κανείς να βρει με τον πιο απλό και περιεκτικό τρόπο τις βασικές θέσεις του ΠΟΥ. Ο ΠΟΥ λοιπόν έλεγε το αντίθετο από αυτό που έλεγε ο κος Βόβολης. Πιο συγκεκριμένα έλεγε ότι θα πρέπει να κριθεί κατά περίπτωση ανά χώρα και περιοχή αν θα πρέπει να βάλουν μάσκα, ανάλογα με τις συνθήκες της επιδημίας (καμία σχέση βέβαια με τα παιδιά). Μάλιστα μιλούσε για την κατηγορία από 5 έως 11 ετών. Από 11 και επάνω θεωρούσε βέβαιο ότι θα πρέπει να φορούν μάσκα. Άρα ούτε καν υπήρχε η αναφορά του κ. Βόβολη για παιδιά κάτω των 12 και ακόμα χειρότερα η θέση του ΠΟΥ ήτα νη αντίθετη!
Και τώρα, στο τέλος, να επισημάνω κάποιες παρατηρήσεις μου που αφορούν τον κόσμο και τον τρόπο που σκέφτεται:
Α) τι αξία έχει ένας γιατρός ο οποίος αναφέρει για τον ΠΟΥ, τα αντίθετα από αυτά που λέει ο ΠΟΥ; Είτε λέει τα αντίθετα γιατί δεν γνωρίζει, είτε λέει τα αντίθετα γνωρίζοντας και άρα λέει ψέματα, το επιστημονικό του κύρος ισοπεδώνεται. Αν πηγαίνατε εσείς σε έναν γιατρό που σας έλεγε κάτι σοβαρό και καινοφανές λάθος, τι θα κάνατε; Θα ακολουθούσατε την συνταγή του και την θεραπεία του; Για αυτό δεν είναι «επιστήμονας»; Για να μην κάνει λάθος – υποτίθεται.
Β) γιατί όσοι αναπαράγουν τις απόψεις του, δεν έκαναν ένα απλό googlάρισμα στον ΠΟΥ να ελέγξουν από όλα όσα υποστηρίζει, εκείνα που είναι πιο απλά; Όπως για παράδειγμα αυτό με την μάσκα. Από που προέρχεται αυτή η ανάγκη σε μερικούς για να υποστηρίζουν το αιρετικό κάθε φορά;
Εν κατακλείδι θα ήταν χρήσιμο να επανέλθουν στα σχολεία μαθήματα όπως η Φιλοσοφία και η Λογική. Μαθήματα που θα μας μάθουν να σκεφτόμαστε σαν άνθρωποι και, σε ευρύτερο επίπεδο τελικά, σαν λαός. Να εξετάζουμε όσα μπορούμε και να αξιολογούμε τα λόγια και τις απόψεις των άλλων και τις δικές μας. Και όλο αυτό αποτελεί το βασικό πρόβλημα και αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Μιχαήλ Κομνηνός
