Αλλο ένα δείγμα απόπειρας προσέγγισης εικαστικών έργων από το λεύκωμα Βάσος και ποίησης του Χρήστου Μπράβου. Ο στίχος του Χρήστου Μπράβου “Οι μαύρες γυναίκες τοπίο” έχει έντονο εικαστικό προσδιορισμό. Μέσα σε έναν στίχο ο ποιητής συμπυκνώνει δύο κυρίαρχα και αγαπημένα θέματα για τον εικαστικό κόσμο. Την προσωπογραφία και το τοπίο.
Την περίοδο που έζησε ο ποιητής στη Δεσκάτη, κυριαρχούσε η μαύρη φορεσιά στις γυναίκες κυρίως λόγω πένθους. Στο δισέλιδο του λευκώματος, που τοποθετήθηκε ο στίχος του ποιητή, βλέπουμε δύο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της περιοχής Δεσκάτης. Στην πρώτη εικόνα βλέπουμε μια γιαγιά στον ορεινό όγκο μεταξύ Γηλόφου και Φωτεινού, με τον απαραίτητο εξοπλισμό της, έναν τρουβά και μια γκλίτσα μέσα στα χιόνια. Δίπλα της μια άλλη γιαγιά, ποζάρει με ενδιαφέρουσα στάση στον φακό, ενώ ο πέτρινος τοίχος με τα κάγκελα και το δέντρο πίσω της μεταμορφώνουν την εικόνα σε τοπίο.
Οι δύο φωτογραφίες είναι της ασπρόμαυρης περιόδου του Αρχείου Βάσος ( 1996-2001), οι οποίες αργότερα με ψηφιακή επεξεργασία πήραν τη μορφή που βλέπουμε στο λεύκωμα. Το κόκκινο χρώμα που επιλέχτηκε για να πλαισιώσει τις φωτογραφίες, χρώμα ζεστό και συγκινησιακό, συμβολίζει τη φλογερή αγάπη και την ενότητα. Η διακοσμητική λωρίδα μεταξύ φωτογραφίας και κόκκινου χρώματος, είναι δημιούργημα αγιογράφου της Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου από τα Μετέωρα.
