Μὲ ἕνα κουτάλι γεμάτο ζάχαρη
τὸ σκοτάδι μου ἀναταράσσω
σκάβω πεισματικὰ βραχώδεις ἀναμνήσεις
Στοὺς θολούς ἐσωτερικοὺς καθρέφτες μου ψάχνω
γιὰ ὁδοὺς διαφυγῆς
γιὰ διακοσμητικὲς πανοπλίες ποὺ μέσα τους ἔστω γιὰ λίγο
νὰ κρυφτῶ νὰ ξαποστάσω λίγο
ἔγιναν ξερὰ τὰ χείλη μου μέσα στὸν ὀρυμαγδὸ τοῦ ὄχλου
Ὅμως παρόμοιο μηδενικὸ τὸ ἀποτέλεσμα
Ἡ ἁρπάγη μου μονίμως φλεγόμενο χαρτὶ
μολύβι Art.Nr 100-9B STAEDLER
φωτίζει καίει καίγεται
Φορώντας τὶς ἀπόψεις μου
τοὺς ὅρους τῆς ἀποφυλάκισής μου παραβιάζω
στὸ βιβλιοκρησφύγετό μου μπαίνω βιαστικὰ
παρανάλωμα ἐκεῖ νὰ γίνω καλλίτερα
Ἡ σκέψη σου κι ἀπόψε ἀρνεῖται νὰ κοιμηθεῑ ὅμως
σὰν σταγόνα βρύσης σὲ φθαρμένο χαλὶ σταλάζει
πόθους λυσιμελεῖς
Καλῶ γρήγορα τὶς παλιὲς οὐλὲς στὴν ἐνεργὸ δράση
ὥς ὀδυνηρὲς πληγὲς νὰ ἐπιστρέψουν
μήπως κοιμηθῶ μήπως ἡσυχάσω γιὰ λίγο
Πίστευα πὼς
ὅλες οἱ ρωγμές εἶχαν καλυφθεῖ ἀπὸ γύψο καὶ μπογιά
Πίστευα πώς σὰν τρίμματα σαπουνιοῦ
ἀπὸ ξερὴ ξεχασμένη σαπουνοθήκη
φτιάχνει ἡ ἀπουσία τόπο λησμονιᾶς
δεδομένα ταφῆς ὑποταγμένα
Ὅμως ἀμέσως μετὰ
σὲ ἕναν ποταμὸ στὸ κόκκινο χρῶμα τῆς σκουριᾶς
λιμνάζεις βαθιὰ μου
ὑποθέτω πῶς ὑπῆρξε ἀδύναμη περίσφιξη
τὸ ἀποτύπωμα τῶν ἔνοχων δακρύων τὸ ἀποδεικνύει
Ὅσο κι ἄν μέσα ἀπὸ κάποιο παράθυρο
ἀνθίζει ἕνα ἀχνὸ γεράνι
ὅσοι
ὅσο κι ἄν ἀρνοῦνται σὲ ὅ,τι ζήσανε
μιὰ καληνύχτα νὰ ποῦν
ἕνα χαμόγελο νὰ στείλουν στὴν ἐρημιὰ μας
Ὁ νοῦς ἔχει βουνὰ χιονισμένα δύσβατα γκρεμνούς
ἐδάφη ποὺ πονοῦν
πικραλίδες ποὺ δύσκολα ξεραίνονται
ἀρνοῦνται κι αὐτὰ ὅπως κι ἡ σκέψη σου νὰ κοιμηθοῦν
Στὸ βιβλιοκρησφύγετό μου τρέχω τρέχω
ποῦ ἀλλοῦ ἀλλοῦ δὲν ἔχω
ἡ σκέψη σου ἐκεῖ γιὰ λίγο ἡττημένη
Γιάννης Μασμανίδης
