Σοβαρά και ευτράπελα
Του Βαγγέλη Μπάκα
Όταν φταίει ένας μαθητής τον τιμωρείς. Δεν τιμωρείς όλη την τάξη. Κάτι ανάλογο έγινε και με τον εγκληματικό πόλεμο των ημερών μας. Φταίνε οι εννιακόσιοι μαχητές ναζί, επειδή κακοποιούσαν τους ρωσόφωνους εγκλωβισμένους μέσα σε ουκρανικό έδαφος πολίτες. Φταίει η κυβέρνηση! Φταίει ο ουκρανικός στρατός! Να τα δεχθώ όλα όσα προσάπτει η Ρωσία ( και όχι ρόσια, μπάρτζα και κανούτα, όπως την ονομάζουν κάποιοι ηλίφιοι…) Και για όλα αυτά ο Πούτιν τιμωρεί:
Τα μωρά, τα μικρά παιδιά, τα μεγάλα παιδιά, τους στρατιώτες, τους μεσήλικες, τα σπίτια, τα ζώα, τα νοσοκομεία, τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού, τα σούπερ μάρκετ, τα υδραγωγεία, και γενικά όλες τις υποδομές! Φταίνε, σούμπιτο, τα σαράντα εκατομμύρια των πολιτών της Ουκρανίας και τα τιμωρείς! Ακόμα και το κοριτσάκι που είδα να πεθαίνει, χτυπημένο από τα βρομοόπλα σας, ήταν υπέρ αρκετό για να σας αποκαλέσω κτίνη! Και επειδή δεν θυμάμαι πως γράφεται αυτή η λέξη θα επικαλεστώ όλα τα φωνήεντα σε «Η». Κτήνη, κτίνι, κτείνει και κτύνυ! Υπάρχει περίπτωση να μην πιάσω δεκατρία όταν παίζω τον άνισο αυτό αγώνα Ρωσία-Ουκρανία 1-2-Χ! Παρότι ο άσος είναι ακλόνητο στάνταρ!
Ανάλογη άδικη τιμωρία είχαμε υποστεί και οι μαθητές του δημοτικού σχολείου κατά τη δεκαετία του πενήντα. Ένα ποντίκι, με το όνομα Μίμης, είχε κάνει τη ζημιά, και την πλήρωσε όλη η τάξη. Φυσικά η τιμωρία δεν συγκρίνεται. Άλλο να σε σκοτώσουν. Κι άλλο να σε αφήσουν νηστικό από το πρωί έως το βράδυ.
Ο κακός ο μαθητής, ο οποίος είχε κάνει την ζημιά, ήταν ο ξάδερφός μου ο Μίμης Σιούμπουρας. Να και ο βανδαλισμός του, κατά τους δασκάλους! Μπήκε νωρίτερα στην αίθουσα και έσπασε τις βέργες με τις οποίες μας έδερνε ο κακός δάσκαλος. Όπως θα καταλάβατε, δεν χρέωσα την βιαιοπραγία σε όλους τους δασκάλους, αλλά στον κακό!
Κατά την ανάκριση κανείς μας δεν πρόδωσε τον δράστη. Κάποια παιδικά αυτιά, από το πολύ τράβηγμα, είχαν απολέσει το μήκος ερπυσμού! Να γιατί μοιάζανε με κομμένα ραντάρ εγκάρσια! Να και το πόρισμα, δίκην ανακριτή και εισαγγελέως! Ο εισαγγελεύς ήταν ο δάσκαλος. Και η ανακρίτρια δασκάλα. Εγκλεισμός εντός της αιθούσης μέχρι νεωτέρας! Και η νεωτέρα, τελικά, θα ήταν ο ερχομός του δάσκαλου το βράδυ για την αποφυλάκισή μας από τις φυλακές του σχολείου Μεγ. Σειρηνίου!
Η κυρα Γιώργαινα, και μάνα του Μίμη, ετοιμαζότανε να πάει την πίτα στους εργάτες οι οποίοι σκάβανε το αμπέλι τους. Την είχε σκεπασμένη με την γάστρα στην αυλή και περίμενε μέχρι να καλοψηθεί.
Η γειτόνισσα, φώναζε κάθε φορά που έβγαινε έξω και έβλεπε την πίτα σκεπασμένη:
«Άντε Γιώργαινα. Ψήθηκε η πίτα! Οι εργάτες θα ξελιγώθηκαν από την πείνα».
«Ας ξεροψηθεί λίγο ακόμα. Κοντά είναι το αμπέλι. Θα περιμένω και το Μίμη για να με βοηθήσει. Έχω κι άλλα πράγματα να τους πάω».
«Μην τον περιμένεις! Άκουσα πως ο δάσκαλος έβαλε όλα τα παιδιά τιμωρία! Καλό βράδυ θα τα αφήσει!».
«Άμα είναι έτσ’ θα την βγάλω».
Σηκώνει τη γάστρα και τι να δει! Μόνο η πυροστιά ήταν από κάτω, Χαμός! Κόντεψε να δείρει όλη τη γειτονιά. Ενώ την γειτόνισσα, η οποία ήταν η πρώτη ύποπτη, και να την σκοτώσει!
«Για φώναξε τον άντρα σου τον ντραγάτη;» της είπε νευριασμένη.
Μόλις βγήκε ο αγροφύλακας τον άρπαξε και του είπε ταρακουνώντας τον με δέκα ρίχτερ!
«Άμα δεν βρεις τον κλέφτη της πίτας, τώρα… θα σε σκοτώσω».
«Μα εγώ δεν είμαι για τέτοιες κλοπές! Μόνο για τα φρούτα και τα μποστάνια έχω δικαίωμα από το νόμο!».
Τελικά πήγε στους εργάτες ψωμί και τυρί καταλογίζοντας την κλοπή της πίτας σε κάποιον κλέφτη! Δεν έκανε ό, τι ο Πούτιν! Δεν χρέωσε την κλοπή σε όλο το χωριό!
Το βραδάκι ο δάσκαλος απελευθέρωσε τους φυλακισμένους και χορτάτους τρόφιμους… αφού δεν τους είχε λείψει η τροφή. Μερικοί μάλιστα ρεύονταν ακόμα!
Να κι ο Μίμης με το καρό τραπεζομάντηλο στο κεφάλι σαν τον Αραφάτ! Και μόλις τον είδε η Γιώργαινα του λέει:
«Πού το βρήκες το τραπεζομάντιλο Μίμη;».
«Το πήρα από το σπίτι και τύλιξα την πίτα».
«Εσύ την πήρες την πίτα».
«Έ!…».
«Και πώς βγήκες από το σχολείο;».
«Αφού δεν με μαρτύρησαν οι συμμαθητές μου, και γλίτωσα το ξύλο από το δάσκαλο, έβγαλα μια πλάκα τζάμι, δραπέτεψα, πήρα κρυφά την πίτα και τους τάισα. Ήμουνα υποχρεωμένος, αφού εγώ είχα σπάσει τις βέργες. Καλά δεν έκανα μάνα;».
«Μπράβο παιδί μου! Πολύ καλά έκανες! Αυτό θα πει αλτρουισμός! Το είπα καλά;»
Και καθώς τον παίνευε, και τον πλησίαζε με τρόπο, όπως η γάτα το ποντίκι, οι γείτονες απόρησαν! Και τα εύσημα για την αγαθοεργή πράξη δεν είχαν ολοκληρωθεί:
«Δεν πειράζει παιδί μου. Καλά έκανες. Νηστικούς θα άφηνες τους συμμαθητές σου;».
«Αυτή δεν ήταν κακιά μάνα! Αυτή είναι μια μητέρα Τερέζα!» είπε κάποιος που ήξερε την Αλβανίδα και προστάτη των νηστικών!
Ο Μίμης όμως, ο οποίος γνώριζε καλύτερα από όλους την μάνα του, έβαλε όπισθεν! Ποτέ άλλοτε δεν είχε ακούσει τόσες καλές κουβέντες γι αυτό και δεν τις πίστεψε. Συνέχισε να οπισθοχωρεί. Κι όταν ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο του σπιτιού, αυτή η θέση κι αν θύμιζε εκτέλεση! Μόλις τον βούτηξε άρχισαν οι απανωτές: Να να να να να να να να! Τον έκανε Νάνα Μούσχουρη στο ξύλο. Ποιος τολμούσε να της τον πάρει από τα χέρια! Επί μισή ώρα τον έδερνε! Είχε φάει τόσο πολύ ξύλο, που θα προτιμούσε αυτό του δάσκαλου με τις σπασμένες βέργες! Όχι όμως και με τις γερές!
Και οι ουκρανοί έχουνε πάθει, και θα πάθουν ακόμα μεγαλύτερο κακό! Να γιατί θα προτιμούσαν να σκοτώνανε οι ίδιοι τους ναζί Αζοφ, αν ήθελαν ναζεί ο λαός τους!
Να γιατί έγραψα ακόμα και ποίημα για τον Μίμη, τον καλό Μαθιό, επηρεασμένος από τον Σασμό. Την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά! Μακάρι να ήταν τόσο καλή και η μάνα του κι ας την λέγανε Μαθιά!
Ο πιο κακός ο μαθητής
Ήταν αυτός στην τάξη
Κι οι δάσκαλοι τον έδερναν
Ολημερίς να σιάξει.
Πήγα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ όπου νοσηλευότανε ο αξέχαστος ξάδερφός μου Μίμης για να τον δω. Η χαρά που έκανε πρέπει να του έδωσε αρκετές μέρες ζωή. Φώναξε κάποια γιατρό και της αφηγήθηκε, με κάθε λεπτομέρεια, ό, τι διαβάσατε. Να τι άλλο της είπε: Ο ξάδερφός μου ο Βαγγέλης κυρία είναι συγγραφέας και σε ένα από τα βιβλία του πέρασε και την κλοπή της πίτας!»
Ένα θεριό ήταν ο Μίμης. Ίσως και το μόνο παιδί που πιανότανε στα χέρια με το δάσκαλο, στα ίσα! Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσε να τα βγάλει και με τον καρκίνο. Του την έφερε μπαμπέσικα!
Κι επειδή την ημέρα των ψυχών οι πίτες έχουν την τιμητική τους, τον έχω ικανό να κάνει αυτήν την δουλειά και στον παράδεισο. Να σπάει βέργες, να κλέβει πίτες, και να δέρνει δασκάλους. Όχι όλους! Τους κακούς είπαμε!
Υ.Γ. Ο κοροναϊός, αν και αόρατος και αθόρυβος, έχει σκοτώσει εκατομμύρια.
Ο πόλεμος, που είναι ορατός και βροντερός, να μην σκοτώσει περισσότερους!
8-3-2022. Ημέρα της γυναίκας. Χρόνια σας πολλά. Να σας χαιρόμαστε και να μας αγαπάτε.
