Σοβαρά και ευτράπελα
Του Βαγγέλη Μπάκα
Την ημερομηνία γέννησής του κανένας δεν μπορεί να την προγραμματίσει, ούτε και οι γονείς του. Μόνο κάποιοι γυναικολόγοι! Την ημερομηνία όμως του γάμου μπορεί. Κι αφού ο Βαλεντίνο Ρώμας ήταν ερωτευμένος, σφόδρα, με την Αργυρώ, και τόσο ανυπόμονος, όρισε την ημερομηνία του γάμου του για τις 23-6-96.
Ο γάμος στην Κηφισιά από παραμυθένιος έγινε καταραμένος. Ποιος είχε κουράγιο να χαρεί, να φάει, και να γλεντήσει, όταν λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω, και συγκεκριμένα στη ροζ βίλα της Εκάλης είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στις 1230 τα χαράματα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου!
Στα παλιά χρόνια δε δίνανε και τόση σημασία στη γιορτή των ερωτευμένων. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες όμως, οι νέοι κυρίως, έχουνε κάνει τους ανθοπώλες πλούσιους.
Πέρυσι ο κύριος Ρώμας είχε την επέτειο των αργυρών γάμων. Της εικοσιπενταετίας! Κι αφού η ημερομηνία, ως γνωστόν, συνέπιπτε με μαύρη επέτειο, αποφασίσανε πλέον να την τα γιορτάσουν στις 14-2-21. Κι αφού η μέρα αυτή έπεφτε Κυριακή, ποιος θα ήταν αυτός που θα θυμότανε την ακριβή ημερομηνία του γάμου τους για να τους διαψεύσει!
Η γιορτή θα γινότανε στην ιδιαίτερη πατρίδα της Αργυρώς. Συνηθίζεται να κατάγεται κι ο σύζυγος από τον τόπο της συζύγου!
Οπότε αποφάσισε να κάνει στην Αργυρώ ένα ωραίο αργυρό κόσμημα. Αυτό που του άρεσε, ήταν πάρα πολύ ακριβό, αλλά υπέκυψε στη σύμπτωση της ημέρας. Ήταν του Αγίου Βαλεντίνου. Κι αφού γιόρταζε κι ο ίδιος, τι ποιο ευχάριστο!
Η έκπληξη θα γινότανε σε ένα ωραίο εστιατόριο της πόλης. Ο Βαλεντίνο όμως είχε μεγάλη αγωνία! Θα της ερχότανε το δαχτυλίδι γάντι στο δάχτυλο, ή δεν θα έμπαινε καθόλου!
Η Αδαμαντία δεν είχε καμιά σχέση με την ψηλόλιγνη κοπέλα, που είχε ερωτευτεί κάποτε ο Βαλεντίνο. Τώρα τον είχε απατήσει με ένα σωρό εδέσματα. Το παστίτσιο, το μουσακά, τα ψητά, τις μπριζόλες, τις γαρδούμπες, τις μανιταρόπιτες, τα σουβλάκια κλπ. Είχε καταντήσει πουτάνα! Μόνο η βέρα της δεν είχε πάρει κιλά. Αντιθέτως, είχε χάσει… Είχε χάσει τη λάμψη της, αφού δεν την έβγαζε ποτέ. Κι αφού δεν έβγαινε, ήταν φυσικό να σκαλίζει τα λουλούδια με αποτέλεσμα να μοιάζει μπρούντζινη.
Τελικά το δαχτυλίδι δεν έμπαινε ούτε στο νύχι του μικρού δάχτυλου. Η Αδαμαντία είχε βάλει προσθετικό και έγχρωμο, για να μοιάζει μοντέρνα.
Η τηλεόραση είχε αρχίσει από πολύ νωρίς να προβάλει τα ερωτευμένα ζευγάρια, με κορυφαίο αυτό του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας…
Την ώρα που ο Βαλεντίνο έβλεπε τηλεόραση, άκουσε πως κάποιοι ερωτευμένοι θα κάνανε πανάκριβα δώρα στην φίλη τους. Κι αφού η φίλη για τον ίδιο ήταν και γκόμενα, νάτο το δίλημμα! Το κόσμημα τελικά θα το χάριζε στη Χαρούλα. Αυτή κι αν έκανε χαρούλες μόλις θα το έβλεπε.
Η πράξη του ήταν άκρως ιερόσυλη. Και για να αποκαταστήσει την αδικία θα πήγαινε στη σύζυγό του κάποια λουλούδια.
Μπήκε στο ανθοπωλείο, έριξε μια ματιά στις γλάστρες, αλλά του φάνηκαν ακριβές. Ντράπηκε να τις παζαρέψει, αφού ήταν για ένα τόσο ιερό σκοπό! Και πάνω στη σκέψη τού λέει ο φίλος του, ο οποίος μόλις είχε πάρει μια τεράστια ανθοδέσμη. Και μάλιστα στο αφτί, για να μην τον ακούσει ο ανθοπώλης:
«Αν την θέλεις για την σύζυγο πήγαινε πέρα στο Καστράκι. Θα βρεις μπόλικα άγρια λουλούδια και τζάμπα».
Ο κύριος Βαλεντίνος κούνησε το κεφάλι καταφατικά και έφυγε βιαστικά.
Στη συγκεκριμένη πλαγιά βρήκε κάτι άγρια κίτρινα λουλούδια, πιο όμορφα κι από αυτά του ανθοπωλείου. Μάζεψε μια αγκαλιά, και βάζοντας και κάποια άλλα, με μπόλικες πρασινάδες, τα έκανε ανθοδέσμη και τράβηξε για την Αδαμαντία του.
Πιο κάτω, συνάντησε κάποια γριούλα επάνω στη γέφυρα. Τον κοίταξε με απέραντη συμπόνια και μόλις κοντοστάθηκε του είπε:
«Ήταν τρανός μπάριμ γιεμ…».
«Ποιος γιαγιά!…».
«Ου νικρός! Πού τα παένς αυτά τα λούδια…».
«Στη γυναίκα μου τη Χαρούλα… Σήμερα είναι η ημέρα των ερωτευμένων. Σήμερα είμαι Ρωμαίος γιαγιά! Και η Χαρούλα Ιουλιέτα».
Την ίδια στιγμή είχε σταθεί και κάποιος άλλος κύριος και παρακολουθούσε την κουβέντα, χωρίς να γίνει αντιληπτός από τον ερωτοχτυπημένο Βαλεντίνο, Οπότε τον ξαφνιάζει και του λέει:
«Η Αδαμαντία έγινε Χαρούλα Ντίνο!… Άστα αυτά τα πούστικα, Βαλεντίνο της κακιάς ώρας! Ρώμας, και πολύ σου πέφτει! Άκου Ρωμαίος!…» μονολογούσε καθώς απομακρυνότανε.
Κι ο Βαλεντίνος, από τη ντροπή, πέταξε τα λουλούδια στο ποτάμι. Και καθώς τα έβλεπε να απομακρύνονται να τι σκέφτηκε. Ένα δώρο φαγώσιμο!
Μόλις έφτασε στο πρώτο περίπτερο, πήρε για τη λατρεμένη Αδαμαντία του μια σοκολάτα. Για να την κάνει ακόμα πιο γλυκιά, κι ας έχει ζάχαρο…
