Είναι κατά βάση ένας τόπος απέραντης γαλήνης. Φαρδύπλατο υγρό στοιχείο, με ορίζοντα στεφανωμένο δεξιά από καλαμιές, αριστερά από λουρίδες πρασίνου και την πεντελική βουνοσειρά. Αν και το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο Σχινιά βρίσκεται δίπλα στην κοσμοσύχναστη παραλία, στα όρια του δάσους με τις κουκουναριές, είναι ένας τόπος αποκομμένος από το δημοφιλέστατο φυσιολατρικό στέκι. Ένα άλλο, διαφορετικής ατμόσφαιρας, ήσυχο πάρκο μέσα στο γνωστό πανέμορφο πάρκο. Όταν περνάς την κεντρική είσοδο του Ολυμπιακού Κωπηλατοδρομίου στη λεωφόρο Σχινιά, όπου νεαροί φύλακες, χαμογελαστά κορίτσια ή αγόρια, σε ενημερώνουν ότι το πάρκο είναι ανοιχτό στο κοινό κάθε μέρα ως τη δύση του ηλίου, πλην των ημερών που διοργανώνονται κωπηλατικοί αγώνες, ένα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα: αυτό ενός εσωτερικού κύματος καθηλωτικής ευδαιμονίας.
Κι αυτό διότι οι κωπηλάτες που σχίζουν τα ήσυχα πράσινα νερά με τα γρήγορα, ξιφοειδή τους σκάφη, τα σκιφ, όπως λέγονται, δεν ταράζουν τη γενική ηρεμία. Με έναν περίεργο τρόπο, αντίθετα την ενισχύουν καθώς γλιστρούν αθόρυβα σαν σαΐτες πάνω στην υδάτινη επιφάνεια του ενός από τα τρία διεθνή προπονητικά κέντρα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κωπηλασίας. Ο ρυθμικός, απαλός παφλασμός, όταν πλησιάζουν, λειτουργεί ως υπόμνηση της αταραξίας του αθορύβητου τοπίου. Τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, κωπηλάτες προπονούνται στη μεγάλη λίμνη του Κωπηλατοδρομίου των 2.200 επί 180 μ., αφού πρώτα προθερμανθούν στη μικρότερη βοηθητική λίμνη δίπλα, η οποία συνδέεται με την κύρια με δύο ευρύχωρα κανάλια.
Περπατάς στον ομαλό δρομίσκο των πέντε χιλιομέτρων, που κυκλώνει τη βασική λίμνη, παρέα με τις ταχέως κινούμενες σιλουέτες των κωπηλατών λίγα μέτρα μακρύτερα μέσα στον υδάτινο καθρέφτη. Μόλις που προλαβαίνεις να δεις τα ήρεμα νεανικά πρόσωπα πάνω από τα ταλαντευόμενα γυμνασμένα κορμιά στο πιο ήσυχο αγώνισμα ταχύτητας, δύναμης και αντοχής. Τα λογχοειδή σκάφη, μεταξύ τους διαφορετικά, απλά, διπλά, τετραπλά, τα περισσότερα δίκωπα, αλλά και τετράκωπα, ακόμη και οκτάκωπα, με ή χωρίς πηδαλιούχο, με έναν, δύο, τέσσερις αθλητές, πλέουν μόνα ή κατά συστάδες σαν αιφνίδια νέφη από βελόνες. Τα σκιφ είναι τόσο στενά, που ο σκαλμός του κουπιού στηρίζεται έξω από τη λέμβο με ειδικές προεκτάσεις. Οι ρυθμικές δεξιοτεχνικές κινήσεις των χεριών αποκαλύπτουν ακατάπαυστα τη δυνατή σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στο κουπί, την παλιά όσο η ανθρωπότητα.
Βρεθήκαμε στο Κωπηλατοδρόμιο μια μέρα που προπονούνταν κωπηλάτες όλων των κατηγοριών για προκριματικούς αγώνες. Δίπλα στα λεμβαρχεία και στις πλατφόρμες της βοηθητικής λίμνης, του προθερμαντηρίου, αρκετοί νεαροί αθλητές προετοίμαζαν τα σκάφη τους, άλλοι τα κουβαλούσαν και τα έριχναν στο νερό. Μετά έβγαζαν τα παπούτσια και έμπαιναν στα σκιφ, στο μπροστινό εσωτερικό μέρος των οποίων είναι δεμένο μόνιμα ένα ζευγάρι ειδικών παπουτσιών. Οι προπονητές τούς έδιναν οδηγίες. Την επόμενη ημέρα στους αγώνες θα έτρεχαν δίπλα τους, με βαν ή με ποδήλατα, εκείνοι στη στεριά, τα παιδιά στο νερό, εμψυχώνοντάς τα με φωνές όπως «δώσε κι άλλο», «μπράβο, πάμε δυνατά», «πιο δυνατά, πιο δυνατά»… Ο διώροφος πύργος τερματισμού ήταν γεμάτος με ανθρώπους της Ελληνικής Κωπηλατικής Ομοσπονδίας που προετοίμαζαν τους αγώνες. Το ίδιο και η πλατφόρμα του σημείου τερματισμού. «Είναι προκριματικοί αγώνες για την εθνική ομάδα, οι πρώτοι του 2022. Τρέχουν 25 σύλλογοι από όλη τη χώρα. Όλες οι κατηγορίες, άνδρες και γυναίκες, νέοι, έφηβοι, παιδιά», μας ενημέρωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Γιάννης Βράμπας.
Τόπος αταραξίας και οπτικής ελευθερίας
Παρά τον κωπηλητικό πυρετό, ο χώρος –που άνοιξε στο κοινό το 2010 ως πάρκο για βόλτα, ποδήλατο, πικνίκ, έκλεισε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και άνοιξε και πάλι μέσα στο 2021– παραμένει ένας τόπος πραϋντικής αταραξίας, οπτικής και συναισθηματικής ελευθερίας, ένα σαγηνευτικό τοπίο στραφταλίζουσας ανεμπόδιστης απεραντοσύνης. Είναι μαζί στίβος και βιότοπος.
Τα νερά του Κωπηλατοδρομίου αποτελούν συνέχεια των νερών της Μακαρίας Λιμνοπηγής και φυσικό ταμιευτήρα του έλους του Σχινιά. Είναι νερά ζωντανά. Χιλιάδες βαλτόπαπιες, χαλκόκοτες, φαλαρίδες, αργυροτσικνιάδες, ερωδιοί, κιρκινέζια, αρπακτικά πουλιά ζουν ανάμεσα στα αγριοκάλαμα και τα ψαθιά, φυσικά φίλτρα του νερού, ενώ κάθε άνοιξη και φθινόπωρο γεμίζουν με μεταναστευτικά πουλιά. Ξεκολλάνε κατά σμήνη από την επιφάνεια της λίμνης και γεμίζουν τον ορίζοντα όταν οι κωπηλάτες σχίζουν απαλά το νερό. Μέσα στο υγρό στοιχείο, κάτω από τις σκιές και τις αντανακλάσεις, τις μαγικές πλάνες του φωτός, κολυμπούν φρύνοι και δενδροβάτραχοι, νεροχελώνες, βαλτοχελώνες, νερόφιδα, λιμνόφιδα και το σπάνιο αττικόψαρο. Ατάραχα με ό,τι συμβαίνει πάνω τους, μακάρια…
Το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο, που κατασκευάστηκε για να φιλοξενήσει το 2004 στους Ολυμπιακούς της Αθήνας τους αγώνες κωπηλασίας και κάνοε-καγιάκ σπριντ, δεν είναι υπό εγκατάλειψη, αν και φέρει στις ξύλινες εγκαταστάσεις του τα σημάδια της φθοράς του χρόνου. Το 2007 ανακατασκευάστηκε από τη γερμανική εταιρεία Hochtief και έκτοτε λειτουργεί ως διεθνές προπονητικό κέντρο και χώρος διοργάνωσης αγώνων.
Εδώ προπονούνται οι τοπικοί όμιλοι και η εθνική ομάδα κωπηλασίας, εδώ παραδίδει μαθήματα η ακαδημία κωπηλασίας και κάνοε-καγιάκ. Ανήκει στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου, η οποία αναθέτει μέσω διαγωνισμών τη συντήρηση και τη φροντίδα του φυσικού πρασίνου που περιβάλλει τις δύο λίμνες του, τον αδιαμφισβήτητο κράχτη του πάρκου. Γιατί το νερό, το οποίο δεν είναι ποτέ ίδιο, δεν έχει ποτέ το ίδιο χρώμα, τις ίδιες λάμψεις, είναι που συμφιλιώνει τις διαφορετικές δυνάμεις, το σώμα και το πνεύμα, το χθες και το σήμερα, το εγώ και το εσύ, τα έμψυχα και τα άψυχα, είναι που συνοψίζει τις αισθήσεις σε ένα στιγμιαίο απόλυτο.
Info:
Διεύθυνση: Λεωφόρος Μαραθώνος 157, Εθνικό Πάρκο Σχινιά, τηλ. 22940-63911.
Η είσοδος στο Κωπηλατοδρόμιο είναι ελεύθερη όλες τις ημέρες του χρόνου, από τις 8 π.μ. έως τη δύση του ηλίου. Παραμένει κλειστό για το κοινό μόνο κατά τις ημέρες διεξαγωγής αγώνων. Δεν επιτρέπεται η είσοδος σε οχήματα. Το νερό, από τις βρύσες και τη λίμνη, δεν είναι κατάλληλο προς πόση. Δεν επιτρέπονται η κολύμβηση, το άναμμα φωτιάς, το κάπνισμα και η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών.
