Μοναδικές ιστορίες που συγκινούν με την αλήθεια τους, ξετυλίγονται μπροστά μας. Εκεί όπου η αγάπη θριαμβεύει και οι κουκίδες ενώνονται, εκεί θα συντονιζομαστε στο θαύμα της ύπαρξης. Το βιβλίο «Οι κουκίδες» του Αντώνη Καλογήρου, των εκδόσεων «Η Δυναμική της Επιτυχίας», μας διηγείται με σπάνια τρυφερότητα τη ραψωδία της ίδιας της ζωής.
Ο συγγραφέας και δημιουργός – εμπνευστής της Μεθόδου Καλογήρου μας μίλησε για το νέο του συγγραφικό πόνημα.
Το τελευταίο βιβλίο σας «Οι κουκκίδες» ήρθε να προστεθεί σε πολλούς προηγούμενους επιτυχημένους τίτλους. Ποιο είναι το θέμα που θέλετε να υπογραμμίσετε;
«Το βασικό θέμα που θέλω να υπογραμμίσω είναι πως, η ζωή μας είναι ένα σύνολο στιγμών. Αν και όταν καταφέρουμε να την γεμίσουμε με στιγμές δύναμης, δημιουργίας και αγάπης τότε η ζωή μας θα μεταμορφωθεί σε έναν υπέροχο ζωγραφικό πίνακα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυτήν την μεταμόρφωση μπορούμε να την κατακτήσουμε και η απόδειξη δίνεται μέσα από πραγματικές, επώνυμες ιστορίες που αναφέρω σ’ αυτό το βιβλίο μου».
Τα βιβλία σας – από την «Δυναμική της επιτυχίας» έως «Το ταξίδι στη χώρα που δεν βλέπουν τα μάτια» έχουν αγκαλιαστεί από το αναγνωστικό κοινό . Μέσα από τις σελίδες περνούν προτροπές ζωής; Ποιες είναι αυτές;
«Χωρίς να πολυλογήσω θα έλεγα ότι με εντελώς διαφορετικούς τρόπους στα βιβλία μου προσπαθώ να περάσω το μήνυμα πως ΟΛΟΙ μας δικαιούμαστε, αξίζουμε και ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κατακτήσουμε τα όνειρά μας όταν αποκτήσουμε την απαραίτητη γνώση που ενεργοποιεί τις πραγματικές μας ικανότητες και δυνάμεις».
Κύριε Καλογήρου είστε ο δημιουργός και εμπνευστής της Μεθόδου Καλογήρου, για 30 συνεχή χρόνια. Σε τι συνίσταται η μέθοδός σας;
«Η μέθοδός μου είναι ένα κράμα θεωρητικών γνώσεων (N.L.P., Συναλλακτική ανάλυση, κλπ.) που μεταφέρονται στους ακροατές μας των σεμιναρίων μέσα από βιωματικές και απόλυτα πρακτικές ασκήσεις. Στην συνέχεια, όσοι θέλουν, συμμετέχουν σε μικρές συγκεκριμένες ομάδες που δουλεύουν όλα αυτά που έμαθαν σε απόλυτα προσωπικό επίπεδο».
Πως οδηγηθήκατε σε αυτή τη μέθοδο;
«Παρ’ όλο που οι Ακαδημαϊκές μου σπουδές ήταν στη Ναυπηγική, με την οποία ασχολήθηκα για μια τριετία μετά την απόκτηση του πτυχίου μου, στην πορεία ασχολήθηκα με τις πωλήσεις και τις επιχειρήσεις και έτσι βρέθηκα σε ένα σεμινάριο στο Λονδίνο όπου και απέκτησα και τις πρώτες μου ουσιαστικές γνώσεις σχετικά με την αυτογνωσία και την αυτοεξέλιξη. Στην συνέχεια, άρχισα να κάνω σεμινάρια σε στελέχη μεγάλων εταιρειών στην Ελλάδα, παρακολουθώντας ταυτόχρονα όλα τα σεμινάρια που πίστευα ότι μπορούν να με βοηθήσουν και μελετώντας σχεδόν κάθε βιβλίο που υπήρχε σχετικό με το θέμα που με είχε κυριεύσει. Έτσι, μετά από χρόνια μελέτης, έρευνας και πρακτικών εμπειριών, στις αρχές του 1990, ένιωσα έτοιμος να παρουσιάσω την μέθοδο που είχα δημιουργήσει στο πλατύ κοινό».
Σε τι συμπεράσματα σας έχει οδηγήσει η συναναστροφή σας με τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων;
«Τα κυρίαρχα συμπεράσματά μου είναι δύο και θα μπορούσα να μιλάω πολλές ώρες γι’ αυτά. Συνοπτικά όμως, πιστεύω ότι ΟΛΟΙ μας είμαστε θύματα της άγνοιας του περιβάλλοντός μας που μας έμαθε λάθος το ποιοι στ’ αλήθεια είμαστε και μας οδήγησε στο να μην πιστεύουμε ότι αξίζουμε, δικαιούμαστε και ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κατακτήσουμε τα όνειρά μας. Έτσι κι εμείς σταδιακά παρασυρθήκαμε στο να πιστεύουμε ότι οι άλλοι, οι συνθήκες και τα γεγονότα φταίνε για όλα και έτσι να μην αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την ζωή μας».
Πως ορίζετε την επιτυχία σε προσωπικό, επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο;
«Σε όλα τα επίπεδα επιτυχία είναι η σταδιακή κατάκτηση ενός αξιόλογου ιδανικού. Όμως το αληθινό ζητούμενο που είναι η ευτυχία εξαρτάτε από την ικανότητά μου να εκτιμήσω και να απολαύσω αυτό που κατέκτησα».
Ποια είναι η εκτίμησή σας για την μετα- κοβιντ εποχή όσον αφορά στις ανάγκες μας;
«Έζησα από κοντά την επόμενη μέρα της προσφυγιάς στην Κύπρο μετά το 1974. Όλοι οι πρόσφυγες έφυγαν από τα κατεχόμενα μόνο με τα ρούχα που φορούσαν. Δέκα χρόνια μετά όσοι υπήρξαν πλούσιοι ξανά έγιναν πλούσιοι και όσοι υπήρξαν φτωχοί παρέμεναν φτωχοί. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις γνώσεις που απέκτησα στην συνέχεια, με έμαθε πως μετά από κάθε είδους κρίση, όσοι πιστεύουν στον εαυτό τους και δεν δειλιάζουν να μπουν στην δράση εξελίσσονται και όσοι ζουν μέσα στον φόβο υποφέρουν».
Τι έχουμε ανάγκη για μια νέα εκκίνηση χωρίς φόβο;
«Να πιστέψουμε στον εαυτό μας».
Ένα από τα μότο σας είναι ότι «Όλα τα πράγματα στη ζωή ακολουθούν τον βασικό κανόνα της: όλα έχουν αρχή και τέλος.» Θέλετε να μας μιλήσετε περισσότερο για αυτό;
«Αρχίζοντας από την ίδια την ζωή, γεννιόμαστε και κάποια στιγμή πάμε στο δημοτικό και τελειώνει η ζωή – μόνο παιχνίδι και αρχίζει η ζωή – είμαι υποχρεωμένος να κάνω και άλλα πράγματα. Αυτό «το τέλος και η αρχή», παίζει συνέχεια στην ζωή όλων μας. Όταν φεύγω από μια δουλειά και πηγαίνω σε μία άλλη, όταν μετακομίζω σε άλλο σπίτι, όταν φεύγω από μια σχέση κλπ. Ευτυχώς όλοι μας έχουμε πάρα πολλά «τέλος» και πάρα πολλές ”αρχή”. Μόνο μέσα από αυτήν την συναλλαγή έχουμε εξέλιξη. Χωρίς αυτήν δεν θα είχαμε ζωή».
Τελευταία ομιλία – ένα αντίο στις 15 Μαΐου! Τι σημαίνει αυτή η συνάντηση με το κοινό για εσάς;
«Όπως έχω πει, όλα έχουν ένα τέλος και κάθε τέλος είναι και μια αρχή. Μετά από 50 περίπου χρόνια που κάνω σεμινάρια, πριν από δυο χρόνια, ήρθε η στιγμή του τέλους. Έκανα όμως ένα λάθος. Δεν βρήκα έναν τρόπο να μεταδώσω την ευγνωμοσύνη μου και την αγάπη μου σε όλους αυτούς που με την πίστη και την αγάπη τους σε μένα με οδήγησαν στην επιτυχία και στην κατάκτηση των ονείρων μου. Στις 15 Μαΐου λοιπόν, θα μοιραστώ τις βασικές αρχές της μέθοδό μου για τελευταία φορά και ταυτόχρονα θα μοιραστώ ένα αντίο ευγνωμοσύνης, καρδιάς και ψυχής με όσους με αγάπησαν και δουλέψαμε παρέα. Η αλήθεια είναι βέβαια πως, μετά την αποχώρησή μου, δύο νέοι άνθρωποι που δούλεψαν πάρα πολύ μαζί μου, η Αγάπη και ο Αλέξιος, συνεχίζουν με τεράστια επιτυχία την διδασκαλία της μεθόδου και γι’ αυτό το προσωπικό μου «τέλος» δεν επηρέασε την συνέχισή του έργου μου».
Πως αισθάνεστε που άνθρωποι σαν τον Στέφανο Ξενάκη – λένε ότι τους μεταμορφώσατε την ζωή;
«Έστω κι ένας να υπάρξει μέσα σ’ αυτές τις δεκαετίες που να άλλαξε την ζωή του και να νιώθει ότι το χρωστάει στην δουλειά μας, είναι τόσο σημαντικό που αξίζει κάθε κόπο και κάθε προσπάθεια».
Αν είχατε να δώσετε μια μόνο ευχή ποια θα ήταν αυτή και γιατί ;
«Αλλάζοντας την παιδεία μας, να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι είναι μοναδικά και υπέροχα της φύσης θαύματα και πως δικαιούνται, αξίζουν και μπορούν να κατακτήσουν τα όνειρά τους».
