Τρίτωσε το καλό για τη Μαρία Ρουκά, αφού μετά τις ποιητικές συλλογές ” Μυρωδιά από γιασεμί και άγριο χορτάρι”(2004) και “Ανευ”(2014, εκδ. Οδός Πανός), κυκλοφόρησε η νέα της συλλογή ” Το ονόμασαν σπίτι” (2022, εκδ. Οδός Πανός). Μία έκδοση τυπογραφικής καλαισθησίας, στην οποία απεικονίζονται δεκαπέντε εικαστικά έργα που φιλοτέχνησε ο Τζίμυς Χύτας, θεματολογικής συνάφειας με τα ποιήματα.
Μια ποίηση κατά βάσιν βιωματική με στοιχεία ώριμης στοχαστικότητας και νοηματικής πύκνωσης, χωρίς ηθικολογίες και διδακτισμούς, σε ελεύθερο στίχο όπου η παραδοσιακή στροφή αντικαθίσταται με στιχικές ενότητες. Στη συλλογή συνυφαίνονται δίστιχα ( Να ξοδευτώ φώναξε το κύμα/ και χάθηκε εκεί στον παφλασμό), τρίστιχα ( Μια αυλακιά στο χώμα,/ ισοδυναμεί με μια αυλακιά γύρω από το στόμα./ Βαθιά ριζωμένες αναμετρήσεις.) με εκτενέστερα ποιήματα αφηγηματικού χαρακτήρα, καθώς επίσης και αφιερωματικά ( στον Χρ. Μπράβο, στους νοσηλευτές), όπως και σπονδυλωτά ( Απώλειες Α΄, Β’, Γ’).
Κι αν στις προηγούμενες συλλογές κυριαρχούσαν τα μοτίβα της νοσταλγίας, της μνήμης, της ομίχλης και της σιωπής, στην παρούσα επανέρχεται το μοτίβο της μνήμης και προστίθεται αυτό του σπιτιού:
… συστατικό ζωής η μνήμη.
Χορογραφία μνήμης…
Χορτάριασαν οι μνήμες με τα χρόνια.
Το σπίτι σιωπά…
Το ονόμασαν σπίτι/ τους ονόμασε μνήμη.
Κάθε βράδυ μετρώ που αδειάζει το σπίτι…
Ειδοποιός διαφορά με τις προηγούμενες συλλογές και διεύρυνση του ποιητικού πεδίου, αποτελεί η απεικόνιση εικαστικών έργων ( ζωγραφικών και γλυπτών), που βρίσκονται σε νοηματική σύμπλευση με το ποίημα. Μέσω δηλαδή του συμφυρμού οπτικής και λεκτικής αφήγησης, επιτυγχάνεται η μέγιστη συναισθηματική και συγκινησιακή φόρτιση του θεατή-αναγνώστη.
Διακαλλιτεχνικότητα, ώσμωση και συνδημιουργία λόγου και εικόνας, αποτελούν τους βασικούς αρμούς της συλλογής. Ζευγάρι στη ζωή και την τέχνη, η Μαρία και ο Τζίμυς, με λέξεις, στίχους, εικαστικά έργα, συναισθήματα, μνήμες και βιώματα, έχτισαν το δικό τους σπίτι, ένα καταφύγιο απανεμιάς.
Γιώργος Διαμάντης
