Περίμενα με υπομονή
την άνοιξη να έρθει
Μα κείνη καθυστέρησε.
Ο πόλεμος μαινότανε και άλλαξε το δρόμο
Τι κι αν ασπρίσαν τα μαλλιά,
μια παιδούλα νιώθω
θέλω άνοιξη στην πόρτα μου
λουλούδια στην αυλή μου
Ξάφνου μου ήρθε έμπνευση
θα φτιάξω μια δική μου!
Πιάνω βελόνι και καμβά
και όρεξη περίσσια!
Τα ρόδα πρώτα άρχισα
τα πέταλα, τα φύλλα
και μέσα στη βιασύνη μου
όλα βελούδινα όλα ίσια!
Την έδειξα στους φίλους μου
γεμάτη περηφάνια!
Μα αντί για μπράβο γύρισαν
στην άλλη τα κεφάλια
Τί αφελής που ήμουνα
και τί ονειροπόλα
που ξέχασα τα άκανθα
να βάλω πάνω απ` όλα…
Πως να στεφθεί μια άνοιξη
χωρίς στεφάνι – αγκάθι
πώς να περάσει η άνοιξη
χωρίς μια Σταύρωση
χωρίς Ανάσταση!
Δήμητρα Γκατζηγιάννη Αναστασίου
