Θαλασσινό νερό
Συγγραφέας: Τζέσσικα Άντριους
Μετάφραση: Ουρανία Παπακωνσταντοπούλου
Όταν η Λούσυ εξασφαλίζει μια θέση στο πανεπιστήμιο, πιστεύει ότι το Λονδίνο, αυτή η ολοζώντανη μητρόπολη με τα μπαράκια και τα φώτα νέον που καταυγάζουν τον Τάμεση τη νύχτα, θα ξεκλειδώσει το μέλλον της. Έχει μεγαλώσει σ’ έναν εντελώς διαφορετικό, όπως νομίζει, κόσμο, αυτόν της εργατικής τάξης στην επαρχιακή πόλη του Σάντερλαντ, με οικογενειακές ιστορίες για Ιρλανδούς μετανάστες, ξενώνες φιλοξενίας εργατών, ερειπωμένα παγοδρόμια κι ένα δαχτυλίδι αρραβώνων σε κάποια ψαραγορά. Όμως αυτή η νέα ζωή θα αποδειχτεί πολύ πιο σαρωτική από ό,τι περίμενε. Ενώ αναγκάζεται να κάνει πολύωρες βάρδιες για να τα βγάλει πέρα και πηγαινοέρχεται σε ξέφρενα πάρτι από αποθήκες του ανατολικού Λονδίνου σε επαύλεις του Σάουθ Κένσινγκτον, εξακολουθεί να νιώθει σαν ξένο σώμα ανάμεσα στους συμφοιτητές της…
Λυρικό και ρηξικέλευθο, το Θαλασσινό νερό διερευνά την πολυπλοκότητα της σχέσης μητέρας και κόρης, τη μετατόπιση της ταξικής ταυτότητας και τις προκλήσεις της, και τον τρόπο με τον οποίο τα ισχυρότερα αισθήματα αγάπης μπορεί να είναι και τα πιο δύσκολα να ορίσουμε.
Η Jessica Andrews γεννήθηκε το 1992 στο Sunderland της βορειοανατολικής Αγγλίας, όπου μεγάλωσε, ενώ έχει ζήσει στη Σάντα Κρουζ, στο Παρίσι, στο Ντονεγκάλ, στη Βαρκελώνη και στο Λονδίνο. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί, μεταξύ άλλων, στoν Independent, στα περιοδικά Somesuch Stories και AnOther, καθώς και στα διαδικτυακά Caught by the River, Shabby Doll House και Papaya Press. Το Θαλασσινό νερό (Saltwater) είναι το πρώτο της βιβλίο. Πρωτοκυκλοφόρησε το 2019 και απέσπασε το Βραβείο Portico 2020. Συνδιευθύνει το διαδικτυακό λογοτεχνικό περιοδικό The Grapevine που στόχος του είναι να δίνει βήμα σε υποεκπροσωπούμενους συγγραφείς. Διδάσκει λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο University of Roehampton.
John Craxton: Ο αγαπημένος της ζωής. Μία ελληνική ψυχή
Συγγραφέας: Ian Collins
Μετάφραση: Μαίρη Κιτροέφ
Γεννηµένος σε µια µεγάλη µποέµικη οικογένεια, ο John Craxton (1922-2009) από πολύ νωρίς λαχταρούσε να ζήσει και να ζωγραφίσει στην Ελλάδα. Πέτυχε τον στόχο του, και έκτοτε όλα τα έργα του έχουν τα χρώµατα µιας ακατάλυτης χαράς. Δεν έδωσε ποτέ στη ζωή του εξετάσεις, παρά µόνο για να αποκτήσει δίπλωµα οδήγησης µοτοσικλέτας. Αναρχικό πνεύµα αυτοδίδακτης ευρυµάθειας, απεχθανόταν τις ταµπέλες, ειδικά του νεοροµαντικού κινήµατος της δεκαετίας του 1940, του οποίου θεωρήθηκε πρωταγωνιστής. Κι ενώ οι µοναχικές, σκοτεινές φιγούρες του ήταν αυτοπροσωπογραφίες του, ο ίδιος ζούσε εξαιρετικά κοινωνική ζωή σε όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσµίου πολέµου. Στα 19 του γνώρισε µια ατίθαση αδελφή ψυχή ονόµατι Lucian Freud, που τον ακολούθησε στην Ελλάδα το 1946, για να επιστρέψει µόνος του στην Αγγλία πέντε µήνες αργότερα. Ο Craxton είχε ήδη γνωρίσει, στο Λονδίνο το 1945, τον Έλληνα ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, καθώς και τον Βρετανό συγγραφέα Patrick Leigh Fermor. Οι τρεις τους συµπορεύθηκαν, στη ζωή και στην τέχνη, για τα επόµενα 50 χρόνια, στην Ύδρα, στην Κρήτη, στην Καρδαµύλη, στην Κέρκυρα… Μοντερνιστής µε αγάπη για την αρχαιολογία, ο Craxton υπήρξε ιδιαίτερος καλλιτέχνης. Το έργο του, µε επιρροές αρχικά από τον Blake και τον Palmer και στη συνέχεια από τον Miró και τον Picasso, εξελίχθηκε σε έναν διάλογο µε τα βυζαντινά ψηφιδωτά, τον Ελ Γκρέκο και τον ελληνικό τρόπο ζωής. Ο Craxton αγαπούσε την ανθεκτικότητα του µύθου στη ζωή της ελληνικής υπαίθρου. Είχε διάσηµους φίλους, αλλά ζωγράφιζε καθηµερινούς ανθρώπους. Στο τέλος έµοιαζε µε βοσκό από την κατ’ επιλογήν πατρίδα του, την Κρήτη.
Αφελής ξένος και θύµα µιας σκανταλιάρικης αίσθησης του χιούµορ, έµπλεξε αρκετές φορές σε δυσάρεστες καταστάσεις. Όσα κι αν τραβούσε, όµως, δεν έπαψε ποτέ να αντιµετωπίζει τα πάντα µε έναν ηρωικό ηδονισµό.
Ο Ian Collins είναι συγγραφέας βιβλίων για την τέχνη και επιµελητής εκθέσεων. Έχει γράψει µονογραφίες για τη Rose Hilton, την Joan Leigh Fermor και τον John McLean και έχει συνεργαστεί µε το Yale Center for British Art, το Βρετανικό Μουσείο, το Sainsbury Centre του Norwich, το Μουσείο Μπενάκη και τη Λεβέντειο Πινακοθήκη της Λευκωσίας. Είναι ο επιµελητής της έκθεσης
«John Craxton: Μία ελληνική ψυχή», µε αφορµή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ζωγράφου, στο Μουσείο Μπενάκη (13/4 -11/09/2022). Ζει στην Αγγλία και στην Ελλάδα.
«Η ζωή προίκισε τον John Craxton (1922-2009) µε όλες τις χαρές και τις χάρες της. Και εκείνος της το αναγνώρισε, αγάπησε την Ελλάδα και πιο πολύ την Κρήτη, τα τοπία της, το φως, τα χρώµατά της, που πληµµυρίζουν τα έργα του. Η ιστορία του κυλά αβίαστα στο βιβλίο του Ιan Collins – οι εκµυστηρεύσεις του ζωγράφου σ’ εκείνον δένονται µε τις διηγήσεις των τόσων φίλων του. Περιπέτειες και περιστατικά, εικόνες, ήχοι και µυρωδιές ξυπνούν µνήµες και αισθήσεις παρασύροντάς µας στον κόσµο του Craxton, στον κόσµο ενός παθιασµένου ταξιδιώτη της ζωής».
