Η εικαστική δημιουργία με θεματολογία από την Μικρασιατική Καταστροφή

H EΙΚΑΣΤΙΚΉ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ H ENTEXNH ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.

Τα έργα τέχνης που φιλοτεχνήθηκαν πάνω στην θεματολογία της Μικρασιατικής καταστροφής και της υπάρχουσας κατάστασης που εξελίχθηκε στην μαρτυρική και ηρωική Μικρά Ασία με βάλλουσα αυτάρκεια έχουν συμβάλει διαμέσου των χρόνων σε επιφάνειες με προσαρμογές που ίπτανται αναπαραγωγικά . Η κινητήρια δύναμη τους αντλήθηκε από την συνειδητοποίηση των πρωτολατών ζητήσεων των δημιουργών τους και εικαστικά μέχρι σήμερα επίκεινται από λιτές και θερμές αποχρώσεις .Διακόσμησαν τους οικείους ειρμούς με ξεκάθαρες προσθέσεις και αφαιρέσεις ,με βαθύτερη και ευπρόσδεκτη βαρύτητα ,με στοιχεία που διαφαίνονται σε εύληπτους, πειραματικούς γνώμονες συνόλων και ευειδών αντανακλάσεων . Οι πίνακες απεικονίζουν με συγκροτημένες και ουσιώδεις εκλάμψεις διακριτικά μεγέθη ιστορικότητας . Χαράζουν τονισμούς με αρχέτυπα καθοριστικά περιγράμματα κοντά και μακριά από την ηλικία των γεγονότων . Με στωική σφοδρότητα αιτιολογούν τα ψυχικά λευκάσματα των αναπαραστάσεων της γνωστής περιπέτειας και μεγεθύνουν την εκτίμηση του κοινού για τις πρώτιστες εφέσεις που είχαν συνέχεια . Με ιδιαίτερη προσοχή τονίζουν ιστορικές υπάρξεις και τοποθεσίες που χαρακτηρίζουν με εσωτερικότητα την κάθε εργασία που κανοναρχεί . Οι υπαρκτές μετακινήσεις συνδράμουν με ανεπιφύλακτη εγκυρότητα στην καίρια αποκάλυψη των ενταξιακών αισθήσεων . Η συναρτώμενη περιδιάβαση που μας επιφυλάσσουν ενέχει θεματολογίες με αξίες στις οποίες το συναίσθημα με στωικότητα γίνεται αρωγός στην επήρεια μιας απόλυτα σοβαρής πράξης που εντείνει με προσοχή σε ένα περιεχόμενο αντικειμενικής και υποκειμενικής επιλογής .Τα εκθέματα τοποθετούνται σε συγκροτημένες διαστάσεις. Αξίζει να δούμε πιο εμπεριστατωμένα μερικά από αυτά που σίγουρα εντυπωσιάζουν και ξεχωρίζουν όπου και αν εκτεθούν:

Η αγιογραφία με τίτλο ’’Παναγία η οδηγήτρια ‘’ της βραβευμένης εικαστικού και αγιογράφου σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο Μαριλένας Φωκά επενδύει με σχετική αμεσότητα και συνέπεια σε κατανυκτικές περιοχές που ενδύουν καταλυτικά παροχές νομοτέλειας στις οποίες αναγνωρίζουμε μια περιγραφική δυναμική και ένα οίστρο με φορμαλιστική λειτουργεία και προδιάθεση .Η εμπνευσμένη δημιουργός αντλεί την εικόνα της από θρησκευτικές αλληλουχίες και λατρευτικά περάσματα από χαρακτηριστικές αυθόρμητες καταστάσεις .Οι μορφικές νηφάλιες σχηματοποιήσεις που βλέπουμε επιτυγχάνουν μια δεσπόζουσα ωραιότητα μυσταγωγικών περιτοιχίσεων που καταθέτει με αισθητηριακή επικείμενη εμπειρία συμβολιστικές και ευλαβικές προεκτάσεις της θεοτικής τοποθέτησης .Με οικεία βούληση οι συνεπακόλουθες διακυμάνσεις θέτουν βελτιώσεις και απαιτήσεις με ευκρινή διευρυμένο αισθησιασμό και αυστηρή λεπτομερειακή τύπωση. Οι περιπλανήσεις της καλλιτέχνιδας αφορούν περιγραμματικές τοποθεσίες με ανάλογη επεξεργασία. Στοιχειοθετούν με παρέμβαση κοσμημένες συγκροτήσεις του υποσυνείδητου . Με ουσιαστική αφετηρία την αισθαντική γράμμωση περιλαμβάνουν την οντότητα της υπόστασης της Μητέρας του Χριστού με εκδοχές από ένα μωσαϊκό ζωογόνων αντιλήψεων που φυλλοροούν χαρισματικές παρατηρήσεις και προσεγγίζουν δομικά και ορατά χαράγματα με εμπλουτισμένη αιτιατή μορφοποίηση .Η διαρκής και ενεργή προσήλωση της στον οριοθετημένο προβληματισμό με εφέσεις στην προσήνεια της αντίληψης αναπαράγει επεισοδιακά μοτίβα. Οι ανοικτοί δίοδοι της στο επίτευγμα επικαλούνται τις διαλεκτικές των διαστολών και τα διαστήματα των πεπερασμένων υιοθετούμενων εικαστικών συνειρμών. Μέσα από οικείες τοποθετήσεις πάνω στην αγιογραφική κάλυψη κινούνται ορίζοντες εμβληματικών συγκροτήσεων .Με συνειδητή πρόθεση και ιδιότυπη τεχνοτροπία απλώνονται ευρύτερα σε χυμώδεις χρήσεις του χρώματος και του σχεδίου . Επισυνάπτονται εκφάνσεις με υλικά ιδιωματικής γραφής που φανερώνουν την εκτίμηση και τον σεβαστικό θαυμασμό της, κάτι που εκφράζεται με διάθεση αναζήτησης προς το θρησκευτικό ιδεώδες. Η αγιογραφική κατάθεση της Μαριλένας Φωκά έχει θέσεις μύησης που ουσιαστικά εκπροσωπούν παραδοσιακές αποτυπώσεις με έντονες χρωματικές και σχεδιαστικές διεργασίες. Είναι μέρος της συνολικής τέχνης της που συγκινεί και αποκομίζει επιδοκιμαστικά και εγκωμιαστικά σχόλια από το φιλότεχνο κοινό ανά τον κόσμο. Άλλωστε η αισθαντικότητα που ενυπάρχει στις συλλήψεις της μέσα από την αναγωγική και συνθετική έρευνα καταλήγει σε πολυκύμαντα πεδία δραστικής έγχυσης και χωρονομικής θρησκευτικότητας .

H ‘’Κοιλάδα του Κλαυθμώνος του Φώτη Κόντογλου’’ συμβάλει με τους θαυματουργούς καρπούς του στην φαντασία και θέτει σε μια ευρύτατη σομφότητα γνωρίσματα που τα ευκρινή αποτελέσματα τους εμπεριέχουν την ένδειξη του ταλέντου του που είχε πορεία και αναγνώριση .Ο καλλιτέχνης συνδύαζε με πηγαία και αξεπέραστη υφολογία ηλικιακούς εικονισμούς που διέθεταν θεματικά αντικρίσματα. Οι ορίζοντες του χρώματος και η σχεδιαστική προοπτική του στέκονταν με ομοιογενή και έντεχνο προσανατολισμό απέναντι στους σχηματικούς συνειρμούς, στις χαρακτηριστικές καλύψεις και στις διαρκείς ιχνηλασίες . Η απεικόνιση και η απόδοση του αναδείκνυαν μια σημαίνουσα διάσταση με διάταξη και ικανοποιητικό περιεχόμενο. Με λυρικές εξάρσεις , ανακύκλωση στοχασμών και έντεχνες ενδοσκοπήσεις οι δομές του επεφύλασσαν εκπλήξεις . Εμπεριείχαν με υπολογισμένη ακρίβεια χειρονομίες με παραστάσεις και σκηνική οικονομία στην γραφή . Αποτύπωναν χαρακτηριστικά με γενικευτικές ηθογραφικές κατευθύνσεις που πρόσθεταν την μαγευτική απόδραση.

Οι ‘’Παράγκες του Γιώργου Σικελιώτη με ουσιαστικά πρωτοποριακή και εμφανή κυβιστική δόμηση εντείνουν την αμεσότητα που υπάρχει στην πεμπτουσία των θεμάτων που άπτονται των συνθηκών ζωής και βίωσης, των κοινωνικών και οικονομικών ανακατατάξεων του καιρού και της περιόδου .Επεκτείνουν και διαιωνίζουν το καίριο αντιστάθμισμα που προκύπτει από τις ζωτικές δοκιμασίες και τις ζωογόνες επιλογές . Με πρώτιστη περίσκεψη το επιβλητικό έκθεμα ενέχει την ποιοτική περισυλλογή. Ανανεώνει συλλήψεις με καταθέσεις και παραθέσεις στις οποίες έντεχνα προβάλλεται η δεξιότητα της καλαισθησίας που δένει με την ευρηματικότητα των συμβολισμών και των σταδιακών μεταβιβάσεων . ”Η νοσταλγία του απέναντι – Οι σκιές», του Μανώλη Χάρου( 2021) ως σκιαγράφηση της φύσης εκπέμπει δοξαστικούς στοχασμούς προς κάθε έκρυθμη και έρρυθμη απόρροια της πλάσης . Διακομίζει στον μορφωτικό χρωστήρα εξεταστικές περισκέψεις και γόνιμες ψυχοστασίες με ανακυκλώσεις, εξομολογητικές προδιαθέσεις και ευκρινείς οριοθετήσεις . Αγγίζει κατανύξεις της φυσικής χροιάς και εμπεριέχει αδρές διαβάσεις που με συνεχόμενες εκφάνσεις συνοδοιπορούν στην ενδυνάμωση της ενεργειακής συνύπαρξης .Με προοπτικές ρύθμισης, με πλούσιες αλλά και λιτές διακοσμητικές και νοηματικές πτυχές η ολοκληρωμένη επιφάνεια χρησιμοποιεί τον επίκτητο φασματικό ιστό και την ενστικτώδη εμβληματική νόηση προκειμένου να διεγείρει τις ενναλακτικές δυναμώσεις. Μεταβάλλει τις διαιωνίσεις με την διασταλτική εντέλεια που περιέχει το αποκορύφωμα . Η απόρροια της συνειδησιακής εξεταστικής μέτρησης αγγίζει τον ειρμό των μορφοποιημένων διανύσεων .Το σχηματικό βάθος των πολυκύμαντων αντιπαραθέσεων της ανάπτυξης και της απόρροιας με αυξημένη ηδυπαθή ώσμωση επιτρέπει στα μοτίβα να εμβαθύνουν σε μορφικές ιδιάζουσες ιδιαιτερότητες και φασματικές αλληγορίες που έμφυτα φτάνουν σε πτυχές του ενστικτώδους διαμετρήματος και στην ενεργειακή ευπείθεια . Συγκινεί διαχρονικά τον θεατή χάρη στην φερόμενη περαστική λεπτομέρεια της μετάπλασης που ακολουθεί .Με ελεύθερες πινελιές συνδέει τις ευπρόσδεκτες εκδοχές των ανασυνθέσεων καλύπτοντας παράλληλα τις προβαλλόμενες και προκαλούμενες ισχυρές εκφραστικές και συγκριτικές δυναμώσεις . Εμπλουτίζει τις αρχικές ιδέες με σημεία που εκπέμπουν διευκρινιστικές προσελκύσεις αρτιότητας .

Επανέρχομαι στον αξεπέραστο Φώτη Κόντογλου .Το σύμπλεγμα- επίτευγμα του με μορφή πάλης και χορευτικής ανταλλαγής των δύο νέων , προχωρά με ευκινησία και ευκαμψία σε διακοσμητικούς προσανατολισμούς εισάγοντας οριακά δεδομένα στην εργονομική υπόσταση των σκηνικών αποδόσεων του .Με διερευνητικές κινήσεις επισυνάπτει προσδιορισμούς με προορισμούς που μεταφέρουν βαθύτερες έννοιες, πληροφοριακές αναφορές και συνδέσμους με ονειρικούς οραματισμούς ευπρεπών και συνηθισμένων αντιλήψεων. Με γόνιμη δημιουργικότητα ο Κόντογλου αξιοποιεί υπερθετικά την πνευματικότητα της εξέτασης . Με τεκμηριωμένη ιδιωματική αντίληψη απέναντι στην ανθρώπινη προσφιλή παρουσία και παράθεση .Τα έντεχνα περάσματα του προβάλλουν πρισματικά και επιβάλλουν προσθετικά τις βάσεις μιας εσωτερικότητας που ομολογεί το οραματικό δεδομένο της μεταβίβασης των σκέψεων και των θελήσεων που οι διαστάσεις τους κυριαρχούν με κατανυκτική χρονική συνέχεια.

Η ‘’Χαμένη Μικρασία ‘’του δεξιοτέχνη Περικλή Βυζάντιου με τις αυτοτελείς πλέριες ρεαλιστικές αναβαθμίσεις της εναλλάσσει αρμονικά τα επιτασσόμενα στυλώματα και τα εξαγνισμένα εκμαγεία των μορφικών κυματισμών. Οι αναλογίες των σταδιακών στιγμών της συγκομιδής προεκτείνουν τα γεγονότα σε μια μεταίχμια και ειρημένη απόκτηση . Υιοθετούν μεγέθη με εμμονές και ομοιομορφίες που διηθούνται και συνωθούνται με ζωηρά και χαρισματικότατα περάσματα . Οι καθοδηγήσεις του με βολές από ακέραιες στιγμές χαρακτηρίζονται από τις επισημάνσεις των εποπτικών δεδομένων της ομοιογενούς μύησης. Με αντιπερισπασμό οι προδιαθέσεις και οι μαζικές υφές βαδίζουν μαζί προς την ανεξάλειπτη ενδοσκόπηση. Η οξύτητα των αφηγηματικών περιγραμμάτων τους με άκαμπτο συσχετισμό ανατάσσει επιταγές σχέσεων και επικαλείται συμβεβλημένα και αδιάβλητα υπόβαθρα . Κάθε πλευρά στην τέχνη του Βυζάντιου συνίσταται στην ζωγραφική ακεραιότητα που διαθέτει η αξεπέραστη διατύπωση των προσεγγίσεων. Οι πλήρεις εκδοχές μέσα από διαυγείς και ολοκληρωμένες σκέψεις προβάλουν επιφάνειες με διάφανη έξαρση και ιδιότυπη εξέλιξη. Αναβαθμίζουν τις αναγνώσεις καθώς ανταποκρίνονται σε σταδιακές τάσεις που περιέχουν συγκινησιακές ωσμώσεις. Μέσα από την υποβολή της εκλεπτυσμένης και περιγραφικής αφηγηματικότητας που υπάρχει στην καταλυτική κατάνυξη και στο πέρασμα σε σημερινούς τονισμούς του περιβάλλοντος και της τοποθεσίας θέτονται ταυτόχρονα τα εικαστικά ορόσημα μιας διαδρομής σε διαστάσεις ερεθιστικών επιρροών και με ιδεογράμματα της χροιάς . Το μονοδιάστατο γλυπτό του Βάσου Καπαντάη κατασκευασμένο το 1968 ασκεί από μόνο του κριτική με αμεσότητα διακριτικής και επικριτικής αποτελεσματικότητας σαν και αυτή που εκτίθεται και που εκθέτει στα ποικίλα παρόμοια δημιουργήματα του . Ωστόσο εδώ η εννοιολογική χροιά είναι απόρροια μιας αισθαντικής σε τονικότητα κατάθεσης .Χαρακτηρίζει συνδυαστικά την εγχειρούσα πραγματικότητα που η σχεδιαστική τελείωση της έχει μεταβολές διαφορετικές με την παρουσία της γραφικής εκτόνωσης .Με συνεπή πρωτοβουλία η συγκεκριμένη εργασία διεγείρει την σχέση με τις εντυπωσιακές κατευθύνσεις . Συνδράμει σε συνειρμικούς σκεπτόμενους κόσμους στους οποίους οι ιδιότυπες εικαστικές εικονίσεις εισδύουν ερευνητικά με παρεμβάσεις από ιριδίζοντα θεληματικά πλέγματα επεμβατικής μετάλλαξης . Η αισθητική της επίγνωσης στην τεχνοτροπία του συμπληρώνεται με ανακυκλώσεις σκέψεων. Αποκαλύπτει αξιώσεις που αναπαράγουν ποικίλες αισθητικές συμπτωμάτων . Κινούμενος ο καλλιτέχνης προς την υφή της ανθρωποκεντρικής χροιάς πλησιάζει ενδοσκοπικά σε τοπία άκρατης ιδιοτέλειας . Κυκλώνει ιδανικές πιστώσεις με σωρεύσεις και τυπώσεις που αφυπνίζουν ενορχηστρωμένα. Οι συλλήψεις του εξυφαίνουν μια έμφυτη εμμονή στην παρακολούθηση και στην χρηστικότητα των συμπλεκόμενων θεάσεων και των συγκροτημένων συστοιχιών.

Στο έργο της Δάφνης Αγγελίδου ‘’Εμείς που τίποτα δεν είχαμε θα τους διδάξουμε’’ (2021) ο υπερρεαλιστικός προσανατολισμός κινείτε έντεχνα πιο κοντά σε συνήθεις ελεγειακές μεταλλάξεις με ελεγμένους ρυθμούς που διατηρούν στο ακέραιο διαθέσεις συμβολισμών και συντονισμένων πολλαπλασιασμών . Στην τεχνική της άμεσα παρεπιδημούν υποστάσεις και κορυφώσεις που διαχωρίζουν αφομοιωτικές και ουσιαστικές στάσεις. Η τρέχουσα πραγματικότητα της δημιουργεί πλήρεις, αμεσότατες , διερευνητικές εκβάσεις με προβληματικές ανέλιξης. Η φιγούρα του ανθρώπου που παραπέμπει στον Γιώργο Σεφέρη περικλείει ελεγειακές χορδές με νοσταλγικές επιδράσεις, τονικές επισημάνσεις και αμφίδρομες συμβολικές εκτιμήσεις . Με επιτήδευση πραγματοποιεί μετουσιώσεις ιδανικών τάσεων που συντονίζουν απόλυτα νεωτεριστικές εκποιήσεις με υφολογικές ακεραιότητες και μεταμοντέρνες ρυθμικές συσχετίσεις .Τολμά αποκλίσεις που ενέχουν καίριους προσδιορισμούς και στοιχειώδεις προβληματισμούς που απέχουν του κλασικού εικαστικού ύφους . Μέσα από την βαθιά προσωποποιημένη άποψη συγχρονίζουν με το σήμερα αποδόσεις από έναν υψηλού επιπέδου ευλαβικό προσανατολισμό . Προσδιορίζουν αφ ενός και υπομνηματίζουν αφ εταίρου μια ακόμη συμβολιστική , κατανυκτική και σεβαστική συλλογιστική απέναντι στις μορφές. Η δημιουργός ακολουθεί μια αυτόνομη πορεία τύπωσης που βασίζεται σε ψυχικές και αισθαντικές εμπειρίες μέθεξης .‘’Η καταστροφή της Σμύρνης του Ovid Kurtovich’’,( 1922) ελαιογραφία, Μουσείο Μπενάκη με μια περίκλειστη και έκδηλα αντικειμενική προδιάθεση για την παρουσίαση του φολκλορικού τοπικιστικού στοιχείου και την τόνωση της περιοχής προβάλει με ασυγκράτητο λυρισμό ιδεογραμμικές προσωποποιημένες γραφήσεις . Η απόλυτα ζωντανή και εικονική πραγματικότητα της βασίζεται στην παρουσία πυκνών και λεπτομερειακών συμπλεγμάτων. Ο θεατής του δημιουργήματος μέσα από την ονειρώδη φαντασίωση αντιλαμβάνεται τις αξιοσημείωτες αποδόσεις . Ο πίνακας στοιχειοθετεί και σκηνογραφεί σημαίνοντες και σημαινόμενες ευθύνες με θρηνητική απόληξη που αληθινά αφομοιώνουν συνυπάρχουσες συναρτήσεις . Επεξεργάζεται καίριες ανασυνθέσεις και εισχωρεί με προσέγγιση γραφής στον εσώτερο χώρο .Χρησιμοποιεί με ανταπόκριση το υλικό διάκοσμο των ουσιαστικών συμβολισμών προκειμένου να αναδείξει εναλλαγές. Διευκρινίζει εμπνευσμένα τις πρέπουσες απαντήσεις που προσδιορίζουν ερωτήματα και ερωτηματικά και αντλούν διδακτικές προσδοκίες και υφές από ενοράσεις . Προσδιορίζει φορμαλιστικές θεματικές και συνοχές με σχηματοποιημένες γραμμές .Η οντολογική συγκρότηση του με εναργή ερμητική και κατάλληλη διάσταση περιγράφει εύληπτους συντονισμούς κυμάνσεων και ερευνητικών θέσεων της προτασιακής διεργασίας . Σε όλα τα αριστουργήματα της τέχνης που ανέφερα στην παρούσα δοκιμιακή εργασία αλλά και σε άλλα που υπάρχουν και κοσμούν Πινακοθήκες ,Μουσεία και άλλους χώρους μέσα από βαθμιαίες αναγωγές και σταδιακές προτιμήσεις διαφοροποιούνται οι αποτιμήσεις μίας απόλυτα καίριας ενάργειας. Κινούνται αρχικά αρκετά γνώριμες δομήσεις που στην συνέχεια δίνουν την θέση και καταλήγουν να προσεταιριστούν επίπεδα και πεδία ανάγνωσης που ξεδιπλώνονται και δηλώνουν την σχέση τους με χωροχρόνους όπου προβάλλονται ξεχωριστά τα χαρακτηριστικά της μεγεθυμένης, δυνητικής και ονειρικής απόληξης. Με δέουσα ιδεοληψία μας καλούν να γνωρίσουμε το σύμπαν της συντεταγμένης υφής. Εκφράζουν βιωματικές φωτεινότητες αλλά περνούν κάποια στιγμή σε άλλα ευφάνταστα θέματα στα οποία οι ιδεαλιστικοί βηματισμοί διαθέτουν ποικίλα ιδεαλιστικά σημαινόμενα. Οι ανταύγειες των χρωμάτων που χρησιμοποιούνται στοιχειοθετούν ρυθμικά επιμελημένες σχεδιαστικές αντανακλάσεις. Η παγκόσμια τέχνη διαδραματίζει χαρισματικές επεξεργασίες άμεσων κατευθύνσεων. Οι κατατάξεις προχωρούν σε μορφοποιήσεις που αναδύονται εμβόλιμα και ίπτανται από άρρηκτες εμβαθύνσεις .Ακολουθούν την αναφορική πορεία των εκτενών και υποκείμενων παρεμβάσεων που υπερτονίζονται χάρη αφ ενός στην δραστική υποβλητική ελευθερία και αφ ετέρου στην στηρικτική επίδραση των εικονίσεων που καταγράφουν με στοιχειώδη θεώρηση συνοπτικές και εναλλακτικές προοπτικές. H εκφραστική και καλλιτεχνική αδεία παραθέτει πολιτιστικές καταθέσεις με κραταιό ιδεολόγημα που προδιαθέτουν να ερευνήσουμε ως το βάθος της υπάρχουσας αποτίμησης. Με απαράμιλλη πολιτισμική διάθεση αποκρυπτογραφεί την διάσταση της κυρίαρχης και σημαίνουσας αλληλουχίας των προκλήσεων .Εντείνει στην συνείδηση της τα περιστατικά της διαλυτικής μέθεξης τόσο στις θρησκευτικές ευλαβικές αναφορές όσο και στις διακοσμητικές ωσμώσεις. Μέσα από την περίκλειστη αναγκαιότητα των τάσεων που ακολουθούνται διατηρούνται θέσεις της τοπιογραφίας και των τοπικών περιοχών με συναρπαστική πρωτοκαθεδρία . Η αέναη φυγή αγγίζει τα όρια της επιτρεπτής ενόρασης καθώς σταχυολογεί στατικά ζωογόνα μέρη που επίκεινται εμβληματικά σε ένα μεγαλειώδες παιχνίδισμα ανάμεσα στις ς μεταλλάξεις και στις εγγενείς τυπώσεις που οργανώνουν περιπτωσιακούς κάθε φορά προπλασμούς. Συμπερασματικά οδηγούμαστε σε ιχνηλατούντες εμβαθύνσεις που εντείνουν θεματικά στην εξιστόρηση των αναφορικών αρχών .Οι επιλεγμένες συνθέσεις περαιώνουν τις λεπτομέρειες των ζεύξεων που σταχυολογούν . Στα πλαίσια των ατέρμονων δραστικών προσανατολισμών η περιγραφική ανάλυση και οι επινοήσεις της υπερβατικής ατμοσφαιρικής διάθεσης ξεκινούν εισαγωγικά και τελειώνουν εμπεριστατωμένα με έναν ενδιαφέροντα διάλογο.

*O ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ είναι ιστορικός αναλυτής ,κριτικός τέχνης και λογοτεχνίας.