Στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα αποστολές έρευνας στη Σελήνη αποκάλυψαν την ύπαρξη νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος της. Η αποκάλυψη ήταν εξαιρετικά σημαντική αφού αν βρεθεί τρόπος απόκτησης και αξιοποίησης του νερού θα μπορεί να υποστηριχθεί η παρουσία αρχικά βάσεων και αργότερα αποικιών στον φυσικό μας δορυφόρο. Το νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για κατανάλωση αλλά για παραγωγή ενέργειας και καυσίμων. Το ίδιο φυσικά ισχύει για κάθε πλανήτη και δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος που υπάρχει νερό σε υγρή ή παγωμένη μορφή στο υπέδαφος τους με πρώτο υποψήφιο φυσικά τον Άρη.
Η ύπαρξη του παγωμένου νερού στη Σελήνη αποτελεί αντικείμενο έρευνας και μελέτης της επιστημονικής κοινότητας με διάφορες απόψεις και θεωρίες να έχουν αναπτυχθεί γύρω από αυτό το ζήτημα. Κάποιες θεωρίες κάνουν λόγο για μετεωρίτες που περιείχαν νερό και πέφτοντας πάνω στη Σελήνη το διοχέτευσαν σε αυτή ενώ άλλη θεωρία κάνει λόγο για ηλιακούς ανέμους που στέλνουν στο φεγγάρι τα υλικά δημιουργίας νερού όπως ιόντα οξυγόνου και υδρογόνου.
Η τελευταία σχετική μελέτη έρχεται από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αλάσκα Φαίρμπανκς. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Scientific Reports» οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η Σελήνη έχει αναπτύξει ένα μηχανισμό παρόμοιο με αυτόν της αναρρόφησης νερού με σιφόνι. Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές αναφέρουν ότι η Σελήνη τραβάει σε αυτή ιόντα από την μαγνητόσφαιρα της Γης τα οποία είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία νερού.
Οι ερευνητές κάνουν λόγο για τουλάχιστον 3,5 χιλιάδες κυβικά χλμ. νερού σε παγωμένη μορφή είτε στο υπέδαφος της Σελήνης είτε στην επιφάνεια της στα βάθη κάποιων εκ των δεκάδων χιλιάδων κρατήρων της. Η ποσότητα αυτή είναι ικανή να γεμίσει την λίμνη Huron στις ΗΠΑ που είναι η όγδοη σε μέγεθος λίμνη στον κόσμο.
