Σοβαρά και ευτράπελα
Του Βαγγέλη Μπάκα
Τρελάθηκε ακόμα κι ο υπολογιστής μου με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τον 21 αιώνα!. Γράφω έλεος και μου το εμφανίζει αίλαιως. Σήμερα το ευχαριστήθηκα για τα καλά. Έβαλα μίστερ Μπιμ!
Θα το ήθελα πάρα πολύ να γίνει μια συγκέντρωση όλων των εκπομπών και όλων των καναλιών τα οποία ασχολήθηκαν με τον άδικο χαμό των τριών παιδιών. Ένας διαγωνισμός για την πρωτιά ανάμεσα στον Άδωνη Γεωργιάδη, την Λιάνα Κανέλη και το δράμα της οικογένειας η οποία έχει χάσει τα τρία παιδάκια της. Είπαν, είπαν, και τι δεν είπαν. Ο Ευαγγελάτος δεν μιλά απλώς! Δεν το βουλώνει κάθε απόγευμα. Μου δίνει την εντύπωση πως γράφει, και ταυτόχρονα παίζει σε κάποια από τις τραγωδίες του Σοφοκλή.
Δεν υπάρχει κανάλι που να μην αναμασήσει τα χιλιοειπωμένα γεγονότα εδώ και μήνες για το θάνατο των τριών παιδιών. Μας έχουν τρελάνει. Τύφλα να έχει ακόμα κι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Εκεί πάνω μπορεί να σκοτώθηκαν κάποιες χιλιάδες στρατιώτες, αλλά μιλάμε για στρατιώτες! Κι ο στρατιώτης, ως γνωστόν, είναι σαν την μύγα με το φίδι. Άμα τη εμφανίσει θέλει σκότωμα! Κρίμα!
Τελικά θα ρισκάρω κάποια προφητεία. Το χρυσό θα το πάρει το χρυσό μου ο Άδωνης Γεωργιάδης. Αν άκουσες πολυβόλο με δεσμίδα χιλίων σφαιρών, είναι σαν να άκουσες τον παπατρέχα, και μην τον φτάνεις… Θα σε πάρουν τα σιελογόνα ψεκάσματά του από την οπή η οποία κάνει χρέη στοματικής κοιλότητας…
Το αργυρό η κυρία Λιάνα Κανέλη. Πρόσφατα την είδα σε κάποιο πάνελ με άλλα έξι πρόσωπα. Οι έξι περίμεναν να τους δοθεί ο λόγος, αλλά πως να ακούσει η κυρία Λιάνα το: σταματήστε επί τέλους, αφού έπαιρνε κρυφά αναπνοή και δεν το βούλωσε δευτερόλεπτο το ρημάδι! Τελικά ο παρουσιαστής ευχαρίστησε όλους για την τόσο τεκμηριωμένη συμμετοχή στο πάνελ… Κι ας μην είχαν προλάβει να αρθρώσουν λέξη. Πάει και το αργυρό μετάλλιο.
Κάποιοι θα μου πουν πως αδίκησα τα παιδάκια, αφού πήραν το μπακιρένιο μετάλλιο. Τους πήρα την πρωτιά. Δεν ήταν λάθος. Η συμμετοχή τους ήταν άνευ ανταγωνισμού. Ποτέ πια δεν συνέβη, και σε κανένα τηλεοπτικό κανάλι, να δείχνει τόσες μέρες και να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια για τα παιδιά της Πάτρας. Έλεος!
Σκέφτομαι ακόμα και να μην ανοίξω την τηλεόραση, αλλά φοβάμαι μην τυχόν ανοίξει μόνη της άμα εμφανίσει της φισφιρίκου. Άρα πρέπει να της βάλω ένα μπερντέ μπροστά της, όπως κάνουν σε κάποια εικονίσματα. Μια μπούργκα ή ένα τσαντόρ!
Φίλοι τατιάνοι και σκατατιάνισσες! Τα δράματα και οι τραγωδίες δεν προσφέρονται για κουτσομπολιό. Και ούτε για τηλεθέαση. Πολλώ δε μάλλον για κωμωδίες. Ενίοτε καταλήγουν και στην μπουζού. Όρα Φιλιππίδης.
Τα τελευταία γυρίσματα γίνονται στο νεκροταφείο. Δεν τα αφήνουν να ησυχάσουν ούτε νεκρά τα παιδιά. Θα πάρουν λέει ιστολογικά δείγματα. Ευτυχώς που δεν πονάνε.
Πρωί πρωί και μόλις άνοιξα την τηλεόραση είδα άμοιρα παιδάκια να χορεύουν στο κρεβάτι-τραμπολίνο και νόμισα πως ονειρευόμουν.
Τελευταία οι δημοσιογράφοι έγιναν και ιατροδικαστές άνευ χαρτοφυλακίου.
Πολύ φοβάμαι μην τυχόν το πόρισμα είναι ίδιο με εκείνο του Τσούκαλη για την υπόθεση του Άλεξ. Να τι είχε ανακοινώσει, αφού είχε λανσάρει τη φάτσα του στο γυαλί για κάτι μήνες, ίσως και χρόνια: Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν!
Ακόμα ψάχνουν να βρουν τα οστά του αδικοχαμένου παιδιού. Τα κανάλια όμως τα είχανε κονομήσει γερά από την υπόθεση αυτή. Εδώ κι αν ταιριάζει η ρήση: Ο θάνατός σου η ζωή μου. Κι όποιος διαφήμιζε ακόμα και το γάλα, επάνω στη βράση αυτού του θέματος, καιγόταν! Δεν του είχανε αφήσει ευρώ για ευρώ!
Υ.Γ. Αν ήταν πρωταπριλιά θα έκανα ένα δώρο στο Βαγγελάκο: Θα του τηλεφωνούσα με απόκρυψη και θα του έλεγα πως το τρίχρονο κοριτσάκι και το δωδεκάχρονο είναι προϊόν εγκληματικής ενέργειας από την μάνα τους. Ένα προϊόν βούτυρο στο ψωμί του για τα επόμενα χιλιοστά απογεύματα με τις παπαριές! Κρίμα! Κάποτε ήταν σοβαρό παιδί! Σήμερα κατάντησε αβανταδόρος του χιλιάρικου.
