9 Μαΐου 1960
Η αμερικανική επιτροπή τροφίμων και φαρμάκων FDA εγκρίνει το πρώτο χάπι αντισύλληψης που παράγεται εμπορικά, το Enovid-10 της εταιρείας G.D. Searle Company.
Αυτό που έγινε γνωστό ως «το χάπι» δημιουργήθηκε αρχικά έπειτα από παρότρυνση της πρωτοπόρου της αντισύλληψης Margaret Sanger και χρηματοδοτήθηκε από την κληρονόμο Katherine McCormick.
Η Sanger, που άνοιξε την πρώτη κλινική ελέγχου γεννήσεων στις ΗΠΑ το 1916, ήλπιζε να ενθαρρύνει την ανάπτυξη μιας πιο πρακτικής και αποτελεσματικής εναλλακτικής στις μεθόδους αντισύλληψης που χρησιμοποιούνταν τον καιρό εκείνο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Gregory Pincus, ένας βιοχημικός του Worcester Foundation for Experimental Biology, και ο John Rock, ένας γυναικολόγος του Harvard Medical School, άρχισαν να δουλεύουν πάνω σε ένα χάπι αντισύλληψης. Οι κλινικές δοκιμές ξεκίνησαν το 1954 και στις 9 Μαΐου του 1960 το χάπι εγκρίθηκε από τον FDA, δίνοντας μεγαλύτερη αναπαραγωγική ελευθερία στις Αμερικανίδες.
Η κυκλοφορία του χαπιού είχε τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις, κάνοντας ένα βήμα προς αυτό που είχε οραματιστεί η Margaret Sanger, να φέρει τις γυναίκες σε μια πιο ίση βάση με τους άνδρες.
Όμως, εκτός από την κοινωνική επανάσταση, το χάπι έφερε και μία οικονομική επανάσταση που άλλαξε την πορεία του 20ου αιώνα.
Μέσα σε πέντε χρόνια από την έγκριση του, το έπαιρναν περίπου οι μισές από τις παντρεμένες γυναίκες στις ΗΠΑ που χρησιμοποιούσαν μεθόδους αντισύλληψης.
Γύρω στο 1970, το αμερικανικό κράτος άρχισε να διευκολύνει τη χορήγησή του σε ελεύθερες γυναίκες. Τα πανεπιστήμια άνοιξαν κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού και έως τα μέσα της δεκαετίας, το χάπι ήταν η δημοφιλέστερη, και με διαφορά, μέθοδος αντισύλληψης ανάμεσα στις γυναίκες 18 και 19 ετών.
Και τότε άρχισε η επανάσταση. Οι γυναίκες της Αμερικής άρχισαν να σπουδάζουν νομική, ιατρική και διοίκηση επιχειρήσεων, μπαίνοντας σε πανεπιστημιακές σχολές που μέχρι τότε ήταν σχεδόν εντελώς ανδροκρατούμενες.
Το 1970, το 90% των φοιτητών ιατρικής ήταν άνδρες. Στη νομική και τη διοίκηση επιχειρήσεων, οι άνδρες αποτελούσαν το 95%, στην οδοντιατρική το 99%.
Όμως, ξαφνικά οι γυναίκες άρχισαν να εμφανίζονται σε αυτά τα πανεπιστημιακά τμήματα. Έως το 1980, αποτελούσαν το ένα τρίτο των φοιτητών.
Και δεν ήταν απλά γιατί τα ποσοστά των γυναικών που σπούδαζαν αυξήθηκαν. Γυναίκες που είχαν αποφασίσει έτσι και αλλιώς να σπουδάσουν, πλέον επέλεγαν αυτά τα επαγγέλματα.
Πώς επέδρασε το χάπι σε αυτό; Δίνοντας στις γυναίκες τον έλεγχο της γονιμότητάς τους, τους επέτρεψε να επενδύσουν χρόνο στην καριέρα τους.
Προηγουμένως, το να επιλέξουν να σπουδάσουν πέντε ή και περισσότερα χρόνια για να γίνουν γιατροί δεν έμοιαζε με μια καλή επένδυση του χρόνου και των χρημάτων τους. Εάν τύχαινε να κάνουν παιδί στη λάθος στιγμή, κινδύνευαν να εκτροχιάσουν τις σπουδές και να καθυστερήσουν την επαγγελματική τους ανέλιξη. Μία σεξουαλικά ενεργή γυναίκα που επέλεγε να σπουδάσει γιατρός ή δικηγόρος έμοιαζε να χτίζει ένα εργοστάσιο σε σεισμική ζώνη: Με μία στιγμή κακοτυχίας, ολόκληρη η ακριβή επένδυσή της κατέληγε σε συντρίμμια.
Πλέον, οι γυναίκες είχαν την ελευθερία να αφοσιωθούν στην καριέρα τους πριν να κάνουν παιδιά, εάν το επιθυμούσαν.
Μελέτη των οικονομολόγων του Harvard Claudia Goldin και Lawrence Katz δείχνει ξεκάθαρα την οικονομική επανάσταση που έφερε το χάπι: Παρακολουθώντας πότε το χάπι έγινε διαθέσιμο σε κάθε πολιτεία, η έρευνα δείχνει πως κάθε φορά που ένα μέρος άνοιγε την πρόσβαση στην αντισύλληψη, τα ποσοστά των εγγραφών γυναικών σε σπουδές αυτού του είδους αυξάνονταν. Και μαζί τους, αυξάνονταν οι μισθοί των γυναικών.
