Μήπως το έχετε σκεφτεί κι εσείς
μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία?
Το απευχόμαστε, αλλά αν …
Ο φόβος δεν είναι παράλογος.
Το βίντεο είναι για τους preppers, μοδάτη λέξη,
τους προνοητικούς και … εκατομμυριούχους.
Έξυπνοι κατασκευαστές για ζάμπλουτους επιχειρηματίες,
κενές θέσεις δεν υπάρχουν.
Τα πυρηνικά καταφύγια κατασκευάζονται μέσα στη γη,
έχουν χοντρούς τοίχους με οπλισμένο σκυρόδεμα,
χαλύβδινες πόρτες και διαθέτουν τα απαραίτητα για επιβίωση.
Όμως δεν είναι πάντα παγωμένα υπόγεια μέσα στο τσιμέντο,
με φώτα που τρεμοπαίζουν.
Όταν διαθέτουν σάουνα, υπόγειους κήπους, αίθουσα μπιλιάρδου. πισίνα… και να μπορεί κάποιος να ζήσει εκεί μέσα τουλάχιστον
10 χρόνια μέχρι να βγει έξω, όπως το Oppidum της Τσεχίας,
είναι 5άστερα υπερπολυτελή.
Το Europa One της Γερμανίας έχει 34 σαλόνια,
πολυτελή μπάνια, γυμναστήριο, μπαρ και πισίνες.
Το Survival Conto των ΗΠΑ 15 υπόγειους ορόφους,
υδάτινο πάρκο, χώρο σκοποβολής και τοξοβολίας,
χώρο για να βγάλεις βόλτα το σκυλί σου,
τοίχο αναρρίχησης και αποθηκευμένα τρόφιμα για 5 χρόνια.
Το Trident κάτω από την ομώνυμη λίμνη στις ΗΠΑ
είναι ένα υπόγειο θέρετρο με 600 δωμάτια, γήπεδο γκολφ
και 12 ελικοδρόμια με ανελκυστήρα.
Το xPoint στο Μανχάταν έχει 575 διαμερίσματα
(μέχρι 24 άτομα μπορεί να φιλοξενήσει το καθένα)
που ενώνονται με υπόγειους δρόμους.
Ναι στη σωματική και ψυχική υγεία των ενοίκων,
ναι στα μικρά νοσοκομεία και τις γεννήτριες
ναι στο φιλτράρισμα νερού και αέρα,
όχι όμως υπερβολές.
Στην Ελλάδα?
Καταφύγια υπάρχουν, αντιαεροπορικά της εποχής του Β’ Παγκοσμίου, αλλά λίγα λειτουργούν. Υποδομές αχρείαστες για χρόνια που θέλουν συντήρηση, αν δεν έχουν μπαζωθεί.
Στην Αθήνα, μια πόλη κάτω από την πόλη
– της Εθνικής Ασφαλιστικής, Κοραή 4, όπου εγκαταστάθηκε η Kommandatur κατοχικά, επισκέψιμα δυο υπόγεια 6 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης
– του Λυκαβηττού με δυο εισόδους, ρεύμα, τουαλέτες και λουτρά, κλειστό για το κοινό
– του Αρδητού, βασιλικό καταφύγιο
– κάτω από το Υπουργείο Οικονομικών
– της ”Μεγάλης Βρετανίας”, της Τράπεζας της Ελλάδας, του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, του Μεγάρου του Αρείου Πάγου
– των οδών Πιπίνου και Επτανήσων στην Κυψέλη
– η πολυκατοικία της οδού Ζαλοκώστα κ.α.
Χώροι κάτω από κτήρια που κρύβουν ιστορίες και μυστικά και περνάμε δίπλα τους. Υπόγειες γειτονιές. Ήταν υποχρεωτική η κατασκευή καταφυγίων στους δημόσιους χώρους και για κάθε ανεγειρόμενη πολυκατοικία, με προδιαγραφές. Κατά τον μελετητή Κ. Κυρίμη, αντιλαμβάνεται κάποιος την ύπαρξη καταφυγίων σε πολυκατοικίες του ’30 όταν βλέπει στο πεζοδρόμιο, κοντά στην κεντρική είσοδο, ένα τετράγωνο ή ορθογώνιο μεταλλικό καπάκι που ήταν η έξοδος διαφυγής, ενώ η είσοδος ήταν μέσα δίπλα στο ασανσέρ.
Έγραφε ο Κώστας Βάρναλης στο χρονογράφημά του ”Καταφύγια” το 1941 για τους Αθηναίους ”καταφυγιώτες”, όπως τους αποκαλούσε
«Κάθε πολίτης, αρσενικός ή θηλυκός, μικρός ή μεγάλος, είχε τα γνωστά του καταφύγια. Ξέρει ποιο είναι το κοντινότερο καταφύγιο στο σπίτι του, στο γραφείο του, στο καφενείο, ή στο ρεστοράν που τρώει. Αυτά τα καταφύγια τα θεωρεί ιδιοκτησία του. Όταν βαρέσει συναγερμός δεν καταλαμβάνεται εξ απροόπτου. Ξέρει πού θα πάει. Και πάει ήσυχα και καμαρωτός. Εκεί, όχι μονάχα δεν θα πλήξει αλλά θα συναντήσει τους γνωστούς και τους φίλους του, θα χαζέψει, θα κουβεντιάσει και θα αλλάξει λιγάκι αέρα.
Τα καταφύγια –όσο κι αν είναι υπόγεια σκοτεινά και πολλές φορές υγρά, γιατί δεν φτάνει έως εκεί ο ήλιος– αποτελούν «τόπον αναψυχής»!… Τύποι περίεργοι, αλλά και τύποι κοινοί, μπαίνουν ήσυχα-ήσυχα σαν στο σπίτι τους· πιάνουν μια κάσα ή κανένα πάγκο, αν υπάρχουν τέτοιες πολυτέλειες, και κάθονται.
Οι περισσότεροι όμως πιάνουν ένα κομμάτι τοίχο, ακουμπούν απάνω και στέκονται ασάλευτοι ή βγάζουν την εφημερίδα τους και βυθίζονται στο διάβασμά της, για να περνά η ώρα. Μερικές κυρίες ή κορίτσια βγάζουν από τη σάκα τους μια φανέλα και πλέκουν ή κανένα μυθιστόρημα… Κανένας δεν καπνίζει, ούτε συζητεί. Απαγορεύεται. Μιλούνε σιγά αναμεταξύ τους, λες και προσέχουν μην ξυπνήσουν τις μπόμπες. Στους τοίχους και στα ανώφλια των εισόδων υπάρχουν πινακίδες: «Απαγορεύεται το κάπνισμα, ως και αι συζητήσεις»…
Στον Πειραιά, του Προφ. Ηλία, το διώροφο της Καστέλας, της Δραπετσώνας.
Στα νότια προάστια (Ελληνικό, Βούλα Γλυφάδα), στα βόρεια (Κηφισιά, Παπάγου, Ψυχικό).
Στο Σούνιο, τη Ραφήνα.
Στη Θεσσαλονίκη
κάτω από το 424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο με πλήρως εξοπλισμένο νοσοκομείο για πυρηνικό-βιοχημικό πόλεμο.
Στην Πάτρα, το Βόλο, την Κέρκυρα.
Και δεν παραβλέπουμε το παγκόσμιο θησαυροφυλάκιο σπόρων
βαθιά σε βουνό της Νορβηγίας, όπου φυλάσσονται σπόροι από όλα τα φυτά της γης σε περίπτωση … αφανισμού.
