Σοβαρά και ευτράπελα
Του Βαγγέλη Μπάκα
Αν δείτε να πετάει ο γάιδαρος, θα δείτε και το Σύριζα να κερδίζει στις εκλογές. Πώς όμως θα συμβεί αυτό, όταν για κάποια ομιλία του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο της Αμερικής ακόμα και οι Αβορίγινες με τους Κανάκ (αυτόχθονες της Αυστραλίας) τον έχουν συγχαρεί, κι ο Σύριζα αποκάλεσε την ομιλία του κ. Μητσοτάκη αποτυχημένη πριν ακόμα φτάσει στην Αμερική!
Οι τούρκοι θορυβήθηκαν από την αποτυχία αυτή, και κάποιοι άλλοι από την επιτυχία!
Φτάνει γκρίνια. Περισσεύει η διχόνοια. Ο γάιδαρος δεν θα γίνει ποτέ Πήγασος. Όσα φτερά, αντί για μπούκλες με γκιούμια, κι αν του κρεμάσεις. Εκτός φυσικά από τους γαϊδάρους εκείνους οι οποίοι πετούσανε ομαδόν νότια, σαν τους γερανούς.
Μόλις είχε σχολάσει το εκκλησίασμα και βγαίνοντας οι χριστιανοί στην πλατεία τι να δουν! Καμιά δεκαριά γομάρια να πετάνε πολύ ψηλά και νότια χρησιμοποιώντας τα πόδια τους για φτερά. Να κι ο Κωστίκας. Οπότε του λέει κάποιος:
Κωστίκα! Τέρεν τέρεν τα γομαρινά πουλία!
Ο Κωστίκας, κάνοντας την παλάμη γείσο, κοιτάζει ψηλά, τα βλέπει να κατευθύνονται σε κάποιο σύδενδρο, και μόλις κάθονται όλα αποφαίνεται σαν τους ιατροδικαστές της Φισφιρίκου: Αυτά τα γομάρια, για να κάθισαν αδακά θα έχουν φωλέα!…
Αντί να μας απασχολεί το φλέγον δημογραφικό πρόβλημα, δεν χορταίνουμε γκρίνια. Τα καθημερινά πάνελ της τηλεόρασης, ίδιοι κύνες υλακτούντες, με λυκόσκυλο τον Πολάκη, τσοπανόσκυλο τον Άδωνη, και Λύκαινα την Κανέλη κοντεύουν να σπάσουν την οθόνη από τα ουρλιαχτά του Άλαν Γκίνσμπεργκ!
Στα χρόνια της σκλαβιάς η ευχή για λευτεριά της χώρας μας ήταν διακαής πόθος. Και τώρα που είμαστε ελεύθεροι μας ανησυχεί μια άλλη σπάνια ευχή. Αυτή της λευτεριάς κάποιας εγκύου γυναίκας. Σπάνια την ακούμε! Και πώς να ακουστεί, αφού οι νέοι δεν παντρεύονται! Κι αν παντρευτούν κάποιοι αποκτούν μόνο ένα παιδί. Κάτι ακούστηκε πως όποιο ζευγάρι αποκτήσει δεύτερο παιδί θα παίρνει επίδομα πολύτεκνου και θα έχει ένα σωρό άλλα προνόμια. Αρκεί να είναι δικό του και όχι υιοθετημένο!
Τη λύση θα την δώσει και πάλι η επιστήμη. Εάν φυσικά, εκτός από τις εξωσωματικές, κατορθώσει να σπέρνει ανάμεσα στους ηλίανθους και κάποια παιδάκια!!! Τι να πω!
Ξυπνήστε γιατί χανόμαστε! Ανέβηκα χθες στην πλατεία για να παίξει ο εγγονός μου με κάποια παιδάκια και το μόνο που είδα ήταν μια γριούλα να την βάζουν σε κάποιο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ.
Ευτυχώς που συνάντησα κάποιο αδέσποτο σκυλί, το οποίο τάιζα παλιότερα, και μόλις με είδε κόντεψε να με γκρεμίσει από τη χαρά του. Τόσο μεγάλη η ευγνωμοσύνη του. Κι όχι αχάριστο σαν τον Κουρουμπλή!
Κατηφορίζοντας για το σπίτι μου ένιωσα να αποχωρώ από κάποιο κοιμητήρι μετά την ταφή σιγοτραγουδώντας:
Μες στο κοιμητήρι,
Αχ πικρή βροχή
Κάνε να μη λιώσει
Ετούτο το κερί
Κι ούτε ένα λουλούδι
Να μη μαραθεί
Δεν τους σκοτώσαν
Έχουν κοιμηθεί!
Αυτοί ήταν οι πολλοί, και φυσικά χωριανοί μου, οι οποίοι άφησαν τον μάταιο αυτόν κόσμο. Το ένα, ήταν το χωριό μου και το οποίο πνέει τα λοίσθια. Στα παιδικά χρόνια μου ήμασταν διακόσια είκοσι παιδιά. Σήμερα δεν έχουμε ούτε σχολείο! Όπως και τόσα άλλα χωριά.
Χανόμαστε! Η χώρα μας θα εποικιστεί από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ!… Οι δημόσιες υπηρεσίες θα αλλάξουν σημαία! Και το ακόμα πιο θλιβερό είναι που οι όποιες πολύτεκνες οικογένειες απαρτίζονται από παιδάκια με ειδικές δυνατότητες. Να γιατί δεν έπρεπε να τα επιστρέψει η πολιτεία να φέρουν στον κόσμο κι άλλα βάσανα. Πρόκειται για παιδιά βούτυρο στο ψωμί εκείνης της κασιδιάρας που τα χρησιμοποιεί για να διασκεδάσει τον κόσμο και να ικανοποιήσει τους καναλάρχιδες! ΕΣΡ!
