Σοβαρά και ευτράπελα
Του Βαγγέλη Μπάκα
Ποιος θα το πίστευε, εάν κάποιος του έλεγε πως ο Βαγγέλης Μπάκας έδερνε κάποτε και σκότωνε! Ποιος; Αυτός ο οποίος όταν ενοχλούνταν από κάποια μύγα δεν την σκότωνε, αλλά της έκανε έξωση ανοίγοντας το παράθυρο! Κανείς φυσικά! Αφού όμως ομολογώ, όπως κακή του ώρα ο εγκληματίας Μπάμπη Αναγνωστόπουλος, γιατί να μην τον πιστέψει;
Ναι! Έδειρα και σκότωσα! Τι όμως; Έδειρα ζώα (βοοειδή). Και σκότωσα πουλιά (πετεινά του ουρανού)! Το έγκλημα των ζώων ήταν η εμμονή τους να αρπάξουν κάποια μπουκιά, συνήθως καλαμποκιού, από τον απαγορευμένο καρπό. Παρότι η τιμωρία των ζώων ήταν μερικές ξυλιές στον πισινό τους, ως ραβδούχου, θεωρούνταν αστεία συγκριτικά με εκείνη του Θεού στον άνθρωπο! Την εκδίωξή του από την Εδέμ εξαιτίας της επιθυμίας του να γευτεί ένα μήλο στάρκιν! Άραγε ήταν δόλια εκείνη η προσφορά εκ μέρους της Εύας; Ποιος άλλος το γνωρίζει εκτός από το Θεό! Όσο για απάτη ούτε κουβέντα! Ο Αδάμ ήταν ο μοναδικός άνδρας της γης! Απλώς ο Θεός ήθελε να δοκιμάσει την αγάπη στο πρόσωπό του. Δεν την γνώριζε; Φυσικά και την γνώριζε! Τι Θεός ήταν! Ήθελε απλώς να δοκιμάσει το νιόπαντρο ζευγάρι!
Τελικά παράκουσαν την εντολή του, Τον αγνόησαν, κι αφού δεν τους δόθηκε δεύτερη ευκαιρία φάγανε κόκκινη κάρτα από την πρώτη κιόλας παράβαση. Έξωση! Τους ήρθε κατακέφαλα πύραυλος έξωσετ! Και για να αποκτήσουν στο εξής τον άρτον τον πλούσιον… τους βγαίνει η απιστία… αφού η Παναγία δεν είχε γεννηθεί ακόμα.
Έχοντας λοιπόν κι εγώ, ως μικρός βουκόλος, απόλυτη εξουσία έναντι των βοδιών, τα έδερνα αλύπητα με το δεκανίκι για να μην τις φάω από τον αγροφύλακα. Ενώ τα πουλιά τα σκότωνα με την σφεντόνα, ή τα έπαιρνα από τη φωλιά τους για να γίνουν ένας μίνι μεζές σε μια μίνι σουβλίτσα στα κάρβουνα. Εννοείτε για χρόνια κατά τα οποία το κόκκινο κρέας το γευόμασταν κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα!
Και τώρα πληρώνω στις Ερινύες, τους αυστηρούς τιμωρούς των εγκλημάτων, πολύ ακριβά! Έρχονται συχνά στον ύπνο μου και με δικάζουν!
Στο τελευταίο όνειρο πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν το λιοντάρι. Πάλι καλά. Εάν ήταν ο λύκος, και μάλιστα γκρίζος… θα ήταν ακόμα χειρότερα.
Πριν από μένα στο εδώλιο είχε καθίσει ένας λαγός. Έτρεμε από το φόβο του! Καμιά σχέση με εκείνον το Γιάννη Λαγό της Χρυσής Αυγής, ο οποίος απειλούσε Θεούς και δαίμονες με τις χειροπέδες στα χέρια του. Φυσικό δεν είναι! Εάν τις είχε στα πόδια θα λεγότανε ποδοπέδες!
Δικηγόρος του λαγού ήταν και πάλι ο κύριος Κούγιας! Και αρχίζει η ακροαματική διαδικασία.
Πρόεδρος: Γιατί κατηγορούμενε αποπατούσατε μέσα στο λιβάδι. Το ξέρετε πως κινδυνεύει κάποιο αρνάκι, αντί για χορταράκι, να καταπιεί ένα κοραντζελάκι σου;
Λαγός: Ποιος είπε πως το έκανε στο λιβάδι; Υπάρχει μάρτυρας κατηγορίας;
Πρόεδρος: Βεβαίως! Η κυρία καφετιά αρκούδα! Ελάτε στο βήμα κυρία και πείτε μας σας παρακαλώ τι είδατε.
Αρκούδα: Είδα το λαγό να τα κακαρώνει μέσα στο λιβάδι και μόλις με είδε έγινε καπνός!
Πρόεδρος: Τι έχετε να μας πείτε επ’ αυτού λαγέ! Ενώ σε όλα τα λιβάδια υπάρχουν οικολογικές τουαλέτες, εσείς σκαταβρομίσατε… το δροσερό χορταράκι!
Λαγός: Αφού η κυρία είναι μαρτυριάρα θα γίνω κι εγώ ρουφιάνος. Ναι! Αποπάτησα στο λιβάδι. Κι ούτε θα ξαναμπώ σε τουαλέτα. Την προηγούμενη μέρα κύριε πρόεδρε μόλις μπήκα, για να κάνω το νερό μου, με άρπαξε αυτή η κυρία και σκουπίστηκε. Και ξέρετε τι έγινε! Ένιωσα σαν να με παράχωσε σε σκατένιο κέικ!
Πρόεδρος: Αληθεύουν αυτά κυρία αρκούδα;
Αρκούδα! Αφού είχα κόψιμο, και είχε τελειώσει το χαρτί υγείας, τι να έκανα κύριε πρόεδρε!
Πρόεδρος: Κατάλαβα! Εσύ θα ξόδεψες ένα ολόκληρο χαρτί κουζίνας. Οπότε, αθώος ο κατηγορούμενος. Ένοχη εσύ. Και η Τιμωρία, να σκουπίζεσαι επί ένα μήνα με το χαρτί το οποίο σκουπίζονταν κάποτε και ο Κολο-κοτρώνας…
Να μην ξυπνούσα μούσκεμα στον ιδρώτα! Ευτυχώς που με ξύπνησε το κουδούνι της έδρας. Διαφορετικά, ποιος ξέρει τι τιμωρία με περίμενε για ξυλοδαρμό των ζώων και το φόνο των πουλιών!
