Η παλυδιάστατη τέχνη του Θοδωρή Νικολάκη μέσα από την βαθμιαία τεχνική που ακολουθεί μας προτρέπει να αναζητούμε τους ροδώνες της φυσιοκρατικής αντίληψης του . Ο εμπνευσμένος δημιουργός αγγέλλει στον θεατή τα μαλάματα της εικαστικής άνοιξης του μέσα από διακοσμητικά σπαράγματα, και λεπτομέρειες που συνταράσσουν. Η αξία της τεχνοτροπίας του έγκειται στην ευαισθησία που εκπέμπει μέσα από την αμφισημία της προτίμησης ,της επιλεκτικότητας και της εκλεκτικότητας που διακρίνει την μορφή του στησίματος κάθε πίνακα κάτι που παρουσιάζει απόψεις πέρα από την προσέγγιση της πεζής διάστασης.
Μεταποιεί το βιωμένο βλέμμα της εμπειρίας και αποκαλύπτει κρύπτες και κόγχες της αυτογνωσίας. Με απόθεμα απόκλισης διεκδικεί ελεύθερα τις άπειρες εκδοχές της μέθεξης και της απεικόνισης που τονίζουν την υπαρξιακή αγωνία και την εσώτερη δοκιμασία που δυναμικά κυοφορείτε στην θεματολογία του. Επιτηδευμένα και οργανωτικά η βούληση του χαρακτηρίζεται ευθύβολα από την εμβάθυνση σε πλαίσια σκέψεων.
Ο Θοδωρής Νικολάκης επιτρέπει στην γνησιότητα οραμάτων του να μεταφέρουν δεσμά φρόνησης σε ένα επίπεδο διαπραγμάτευσης στο οποίο με πληρότητα εικαστικών πράξεων και ακατάβλητη διάθεση απόδοσης οι καταστάσεις του εμπεδώνουν εμβόλιμα ταυτίσεις απέναντι στην θέαση του ιδανικού .Στο σύνολο του ευρύτερου περιβάλλοντος που στοιχειοθετεί οι επιμερισμοί των διαχρονικών στοιχείων κυριαρχούν παραστατικά.
Με πολυσημία ματιάς οχυρώνει και περιβάλλει με συνοχή και εμμονή μια πρισματική παρουσία στο χώρο της τέχνης ανάμεσα στην ζωγραφική ,το κολάζ γραμματοσήμων και τις άλλες εκφάνσεις που ισορροπούν με ευαισθησία το λογισμικό με το πολιτισμικό στοιχείο . Αντλεί ουσιαστικά αξίες από μνήμες που έχουν στέρεη οίηση υπερβατικότητας σε σχέση με τον αναζωογονητικό ορίζοντα του λυρισμού και τονίζουν ένα διάλογο χωρίς σύνορα και αποκλεισμούς.
Ο Νικολάκης ανήκει στους καλλιτέχνες που κινούνται στο μεταίχμιο μεταξύ της συνειδητοποιημένης αισθαντικής πραγματικότητας και της επιβολής που επιφέρει η προέκταση των διευθετήσεων στην διάθεση των καταστάσεων. Διόλου τυχαία οι συνήθεις συμβάσεις του καταλήγουν σε λόγιους διαδρόμους μεθοδικά ,ομαλά και διεξοδικά . Αγγίζει πεισματικά τις ράγες ενός συντονισμένου προβληματισμού και δεν εμμένει στατικά στα δρομολόγια των υποθέσεων που αναδεικνύει.
Προχωρά ουσιαστικά και κατανυκτικά σε αποτυπώσεις της .Στην διαδικασία που ακολουθεί αποκαλύπτει, κάνει συστάσεις με δεδομένα της παράδοσης και ενσωματώνει στην εργασία του με ιδιάζοντα τρόπο υπάρχουσες συμπεριφορές εκποίησης του υλικού .Η γραφή του κοντά στην στοιχειώδη εύρεση της ευλαβικής διατομής κατακτά γρήγορα την υπερβατική διαλλακτικότητα που τον κάνει να συνυπάρχει σεβαστικά σε μια οικουμενική σφαίρα με τομές ανάπτυξης και διανοητικές διακριτικές προοπτικές .
Στηρίζει το οικοδόμημα του με ιδεογραφίες και νοηματικά ισχυρά μηνύματα. Με οικείο τρόπο σημασιολογικά υιοθετεί προσεγμένες χρειαζούμενες καταστάσεις με συμβολική πυκνότητα αναπτέρωσης και προβάλει μεταφορικές σημασίες. Αντιλαμβάνεται τα δεδομένα περιθώρια και τα βαθιά ρήγματα που παρεπιδημούν στον συναισθηματικό αισθητικό χωροχρόνο και δίνει την δυνατότητα συνθέσεων με αντιστάθμισμα στον ορμητικό καλπασμό της αυθεντικής προσέγγισης.
Κινείτε ευρηματικά σε μια ποικίλα διαδρομή που η συλλογική διαπραγμάτευση της αξίζει να εξεταστεί με ενδιαφέρον στην ανάλυση της .Ενέχει αναμφίβολα τις ξεχωριστές προεκτάσεις με εννοιολογική χροιά που ανακαλύπτει σταδιακές μελέτες άμεσα και γλαφυρά φιλοτεχνημένες .Παράλληλα την πηγή της έμπνευσης του διατρέχουν οι συλλήψεις οι σχετικές με την αναζήτηση από την οποία πηγάζει η ζωγραφική του .
Με ωριμότητα μεταφέρει στον καμβά έντεχνα διδάγματα αισθαντικών αποδόσεων που περιγράφουν ιστορίες με διάθλαση χρωμάτων και σχεδιάσεων από τον κυρίαρχο κόσμο. Διηγείται καθώς ζωγραφίζει επιτρέποντας εμβληματικά την προσωπική αίσθηση του να μετατρέπεται σε αγάπη και επιθυμία. Με συνειδησιακή απαίτηση δικαιώνει την ύπαρξη της παρακαταθήκης που διατηρεί ακέραια την εύπεπτη λήψη της στόχευσης .
Διατηρεί ισορροπίες με ευψυχία ανάμεσα στην απόκλιση και στην εκπλήρωση μιας περιπλάνησης στις μορφές και στα πρόσωπα που άπτεται από περιπετειώδεις κινήσεις της υφής . Χρησιμοποιώντας στοιχεία της δομικής αρμολόγησης επινοεί συμμετρίες με επικοινωνιακή προδιάθεση που αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα κάθε προσπάθεια που κατανέμει γνωρίσματα αναβάσεων .Θέτει με φιλικότητα τους χαρακτήρες μιας διάβασης που ταξινομεί το στοιχείο της εσωτερικότητας και το εντείνει προς το αποκορύφωμα των σκιαγραφήσεων .
Πορτραιτοποιεί μορφικές αναλογίες με καθημερινές και επώνυμες φιγούρες . Ταξινομεί συναισθήματα και γνωρίσματα χαρακτηρολογιών. Ουρανικοποιεί υποθέσεις με πιστωτικό πνεύμα και εξομολογητική οριοθέτηση. Αναδιφώντας σε δεδομένα με διαπλοκή από μια μακρινή ατμόσφαιρα στοχαστικής ευκρίνειας δοκιμάσει με αδήριτο διάβημα και το μεταμορφώνει συγκροτημένα με ερμηνευτικές στρατεύσεις .Οι παραπομπές του με πλάγιο παραπλήσιο τρόπο ανακαλούν περιοδικά και προσωπικά καθρεφτίσματα απέναντι στις συγκυρίες των συσχετίσεων.
Πλάθει μια πανσπερμία εντυπωσιακού περιεχομένου με την μεσολάβηση ουδέτερων παραγόντων που αναλύει . Αφήνει να αυτοαναλυθεί το μορφοπλαστικό λεξιλόγιο του σε πληρέστερα θέματα .Αποκαλύπτει πλευρές που κεντρίζουν αντίστροφες καταστάσεις και εκπέμπουν κατ εξοχήν ένα πεδίο εσωτερικών αποκαλύψεων που κατατάσσεται στην κυριαρχία των δυνάμεων του σχετικισμού .Συνδυάζει τις αφετηρίες του καθορισμένου χώρου με τα διευρυμένα ιδεαλιστικά μοτίβα της αξιοποίησης .’’
Έτσι αποκτά πρόσβαση στα δοτικά δεδομένα. Η μεθοδική συνθετική ταυτότητα που κατέχει καταλήγει σε μια περιδιάβαση που αναγνωρίζει την απλότητα της ευλαβικής συμβολικής προέκτασης και κατευθύνει με σεβασμό τις χρωματικές μάζες.
Η ηθογραφία που επιφυλάσσει στους θεατές με γενικευτική περισπούδαστη οντότητα και ανθρώπινη υπόσταση προσημειώνει το περπάτημα σε μονοπάτια διακριτικής ανωτερότητας και πνευματικής ακεραιότητας .
Προεκτείνει ανατροπές που εξερευνούν αναλυτικά τα σύνορα μεταξύ της μετάβασης και των θησαυρών που ενυπάρχουν στις ωσμώσεις .Οι αναφορές του διόλου αναπάντεχα προέρχονται από μυστηριακούς, αρχέγονους και ευλαβικούς χώρους. Αναδύονται πρωτόγνωρα μέσα από προγενέστερες εκλείψεις με πολύχρωμα πέπλα σχεδιαστικής απόκτησης που διατηρούν την κλασσικίζουσα οπτική, σαφέστατα καταγεγραμμένη από ενδιάμεσες σπουδές πάνω στην χαρισματική μεταμόρφωση .
Με σταθερά βήματα μέσα από ένα αφηρημένο εξπρεσιονισμό περνά με συγκλονιστική λιτότητα αναγκαστικών μέσων. Οι χαρακτήρες του υμνούν και μαγεύουν με την συναισθηματική ώθηση της αλλαγής των τοποθετήσεων και με τους ιδιωματικά και αξιοθαύμαστα κώδικες .Με πινελιές αλλεπάλληλες ενδυναμώνουν τον αντικατοπτρισμό της διαφάνειας που ελλοχεύει εκθαμβωτικά σε κανόνες πλεύσης που παραπέμπουν σε ένα εξωτισμό αιωρούμενης άνωσης .
Στις άρτιες μορφικές φιγούρες του τονίζονται με επιβλητική διατύπωση οι απαιτούμενες ανατομικές προοπτικές .Εμβαθύνει στην υφολογική έρευνα των επικεντρωμένων μαζών και των ρευστών ορίων της ζωτικότητας .Με ευφρόσυνη λεπτότητα αλλά και προσφυγή στην συγκλητική ιδανικότητα συγκροτεί διαδρομές με διηνεκείς ορίζοντες και χαρακτηριστικές φόρμες στις οποίες η αισθητηριακή αιτιατή σχέση υπερβαίνει τις νοηματοδοτήσεις των εγχειρημάτων.
Με ένα ανεξάρτητο και αστείρευτο τρόπο επεδείκνυε φασματικές πνεύσεις της στιγμής που ενσωματώνουν χαρακτηριστικές συνθέσεις με την συνύπαρξη των πολλαπλών διαμορφώσεων .Τα βασικά επίπεδα που μεταχειρίζεται εισχωρούν και εξερευνούν διαδοχικά τα αποτελέσματα από την ουσία κάθε κινητού νοήματος. Η συνυφασμένη με την ενδόμυχη πύκνωση διαδρομή του ανανεώνει συχνά με έμφαση τις δομές των εσώτερων καταλήξεων που στοιχειοθετεί .
Έχει αυτοσκοπό την ενασχόληση με την νεκρή φύση και με την ζωογόνα εμφάνεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Με δονήσεις και παρεμβολές ευωχίας που εκρήγνυνται συσσωρεύει ιστούς και κλίσεις που επικρατούν περιγραφικά με εκφραστικό ατόφιο αυθορμητισμό. Μετουσιώνει αυθύπαρκτες διατυπώσεις από ένα πολύσημο κύκλο του μορφικού και του αψεγάδιαστου συντονισμού της ενορχήστρωσης. Επισυνάπτει το απόσταγμα από εμβόλιμες πτυχές και συστοιχίες με συνειδησιακή προσθετική έκφανση που εφαρμόζει την επεμβατική απόρροια μιας εξελικτικής πορείας.
Οι διαρκείς αναζητήσεις του απαντούν σε αδιέξοδα κλήσεων και συντονίζουν με ήρεμους ρυθμούς σωματογραφικές περιεκτικότητες με λαμπερές αντιπαραθέσεις αποκαλύψεων .Με οξύτητα οι ευφάνταστες συλλήψεις του δημιουργούν μωσαικά με προσθετικές ιδεοληψίες που εμβόλιμα παραπέμπουν στην πληρότητα της θεληματικής αμεσότητας .Τα εκθέματα με εικαστική αδεία και στοχαστικό προβληματισμό καταθέτουν συνδυασμούς ευδόκιμης λειτουργικότητας .
Αποτυπώνει προχωρημένες παραστατικές συνθέσεις με πρωτόλειες και πρωτογενείς παρεμβάσεις .Με αισθαντικότητα άποψης η εξασκημένη χειρονομία του είναι απόρροια διαθέσεων με τόνους διαφοροποίησης και απαράμιλλο σθένος, στοιχεία που εντείνουν επιλεκτικά την ρευστότητα του υλικού και τους πόρους της χρωστικής επιφάνειας. Η σχεδιαστική γνώση του επεκτείνει ανάλογες συμπεριφορές παρατηρητικότητας που εμπλουτίζουν ιδιαιτερότητες νοσταλγικής ελεγείας .
Με ορθολογική ρυθμική σταθερότητα στοχεύει μέσα από την εκλεπτυσμένη βαθύτερη ορατή ερμηνεία των ουσιαστικών καταστάσεων που αφορούν προβληματισμούς και εντοπίζουν στάδια σχεδιαστικής εμπειρίας. Με την χρήση των απαιτούμενων ισορροπιών προχωρά σε σταδιακές ανταλλαγές στα πλαίσια της προσαγωγής .Επιχειρεί συνεχόμενα την ανίχνευση της αθέατης πλευράς τονίζοντας γηγενείς σημειολογικές συγγένειες εμπέδωσης και συναρμογές επιλογής .
Συμπερασματικά ο Θοδωρής Νικολάκης ανακυκλώνοντας στοχασμούς και φαντασιακές περισκέψεις μεταλλάσσει έντεχνα ενδοσκοπήσεις σε καλύψεις με αναλυτική παραπομπή. Το συνολικό οδοιπορικό του ανάγεται σε ποικίλες ιστορίες με πρακτική προοπτική και δομικές εκπλήξεις .Τα στοιχεία που παραθέτει εκτονώνονται καθώς επιφυλάσσει για το κοινό έναν περίπατο σε ζωτικές διηγήσεις, με αποτυπώματα συνδυαστικών και αναμενόμενων χειρονομειακών συγκυριών.
Σταχυολογώντας τις επιμελημένες επεξεργασίες του παρατηρούμε πως επιτρέπει στην εκφραστική εφευρετικότητα να ξεπερνά τα στατικά και γενικευτικά αρχικά στοιχεία .Εμπλουτίζει τον θεματολογικό συντονισμό των τάσεων του με εξάρσεις ανασυνθέσεων που ξεφεύγουν αφ ενός από κάθε αρμονική ώσμωση αλλά αφ εταίρου ενδυναμώνουν με προσήνεια τις πηγές της διευκρινισμένης στερεότητας και την κινητική διοργάνωση της διαφοροποίησης. Αναπαράγει συχνά γνωματεύσεις που με ακατάβλητη διάβαση εκφέρουν εμβληματικούς και ευφρόσυνους πεπερασμένους συνειρμούς .
Β Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Κ Ο ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΝΙΚΟΛΑΚΗ
Γεννήθηκα το 1962 στον Απόλλωνα Νάξου. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο κόρες. Έχω τελειώσει το Α΄ Νυχτερινό Λύκειο Αθήνας.
Από μικρός εργάσθηκα σε διάφορες δουλειές, όπως κεραμοποιία, μεταλλικές κατασκευές κλπ.
Σε ηλικία 15 ετών προσλήφθηκα στην Τράπεζα Πίστεως (σήμερα ALPHA BANK), όπου εργάσθηκα 32 χρόνια, μέχρι το 2009.
Με τη ζωγραφική ασχολούμαι από μικρός αλλά δεν έχω σπουδάσει. Ωστόσο διαβάζω βιβλία, επισκέπτομαι μουσεία και εκθέσεις και προσπαθώ να αξιοποιώ τις σχετικές εμπειρίες στους πειραματισμούς μου.
Στα χρόνια του Νυχτερινού, όπως και τα πρώτα χρόνια στις Τράπεζες, βοηθούσα στη δημιουργία σκηνικών, αφισών και άλλων υλικών για διάφορα ερασιτεχνικά θέατρα και εκδηλώσεις.
Επίσης, από μικρή ηλικία, είμαι συλλέκτης γραμματοσήμων και άλλων μικροαντικειμένων.
Με το κολάζ πειραματίστηκα πρώτη φορά στα 1998. Το αποτέλεσμα μου φάνηκε υπέροχο και σιγά, σιγά το συστηματοποίησα, χρησιμοποιώντας τα γραμματόσημα (φθαρμένα, όχι συλλεκτικά) με διάφορους τρόπους.
Σε ομαδική έκθεση ζωγραφικής πήρα μέρος για πρώτη φορά το 1983 σε εκδήλωση στα Πατήσια (Πατησιακά)
Τη πενταετία 1990-1994 εργάσθηκα ως αρθρογράφος και καλλιτεχνικός επιμελητής στο περιοδικό «ΧΡΥΣΟΤΕΧΝΗ» (κλαδικό, στο χώρο της αργυροχρυσοχοΐας)
Για τέσσερα χρόνια (2002-2006) ήμουν μέλος στο ΔΣ του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Πεύκης και στη συνέχεια και μέχρι το 2010 στο ΔΣ του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πεύκης.
Από το 2012 μέχρι το2014 ήμουν μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Εταιρίας Λόγου και Τέχνης (ΠΕΛΤ)
Έχω εκδώσει μια ποιητική συλλογή (ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή).
Συμμετείχα σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Πεύκη, (με τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου), στο Μαρούσι (με το Σύλλογο «Έκφραση»), σε Αθήνα Σίφνο, Καισαριανή, Π. Φάληρο, Ν. Ερυθραία, Αιγυπτιακή Πρεσβεία (με την ΠΕΛΤ), σε δύο εκθέσεις της ΕΕΔΥΕ, το 2008 και το 2015, στην έκθεση του ΕΚΑ, στο Γκάζι το 2008, στην έκθεση-διαγωνισμό της ΟΤΟΕ, το 2008 όπου και βραβεύτηκα, στον Φ.Σ.ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ το 2010 και με την κίνηση εικαστικών καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα» στη Νίκαια, το 2009 στο Πέραμα, το 2010, 2011, 2012, 2013 και 2014 και στο Κερατσίνι το 2016.
Έχω πραγματοποιήσει εννέα ατομικές εκθέσεις, σε Μαρούσι, Αθήνα, Φάρσαλα, Αιδηψό, Νάξο, Μύκονο, δύο στο Γαλάτσι και στον Πειραιά. Πρόσφατη ατομική έκθεση έκανα στο χώρο ΜΕΛΙΝΑ του Δήμου Αθηναίων στο Θησείο .
