Στο ποίημα μου αυτό περιγράφω τα όσα μαγευτικά είδα και ένιωσα όταν το περασμένο φθινόπωρο ακολουθώντας το, με πολύ μεράκι και μαστοριά φτιαγμένο μονοπάτι ανάμεσα από έλατα και ρομπόλια, επισκέφτηκα τον ΑΕΤΟΒΡΑΧΟ της Βουνάσιας (800 μέτρα περίπου βορειοδυτικά του καταφυγίου Δεσκάτης)
Κάτι ήξεραν κάτι έβλεπαν οι παλιότεροι και το ονόμασαν έτσι.Πρόκειται για ένα από τα εντυπωσιακότερα αγναντέματα του βουνού μας!
Με πολλή αγάπη σεβασμό και εκτίμηση αφιερώνω το ποίημα μου αυτό στις εθελοντικές ομάδες διάνοιξης και σήμανσης μονοπατιών Δεσκάτης Ελάτης και Παλιουριάς.
Θεωρώ πως η λέξη Ευχαριστώ είναι λίγη μπρος στο μεγαλείο του εθελοντισμού της προσφοράς που τους διακρίνει.
Τούτες τις μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη η διάνοιξη και σήμανση ενός μεγάλου οριζόντιου μονοπατιού που θα διασχίζει την βόρεια ΒΟΥΝΑΣΑ. Δηλώνω σίγουρος πως κάτι καλό γίνεται. Τα καλύτερα έπονται.
Καλό καλοκαίρι και καλές διαδρομές.
Εδώ στα μέρη τα ψηλά
Σ’ ατόφιο ημερόι
Πάνω από την Ξηρόλιμνη
Μία ανάσα απ’ την Μουργκόι
Σε τούτον τον αετόβραχο
δώρο από τη φύση
που λες και πρωτομάστορας
τον έχει καλοχτίσει
Εδώ ηλιάζεται ο αετός
τις παγωμένες μέρες
μακριά από κακοτοπιές
και ματωμένες σφαίρες.
Αγέρωχος Καμαρωτός
μετράει τη λεβεντιά του
μα πάνω απ’ όλα χαίρεται
γλεντάει τη λευτεριά του.
Στις Μπνάσιας τις κορφοπλαγιές
που αγγίζουν τα ουράνια
εδώ θα νοιώσεις σα βρεθείς
αετήσια περηφάνεια.
Θαρρείς θα απογειωθείς
Θ’ανοίξεις τις φτερούγες
ελεύθερος θα ξεχυθείς
σε ορίζοντες σε ρούγες.
Εδώ αγναντεύεις άσωτα
το μάτι σου ώσπου φτάνει
κι η χορτασμένη σκέψη σου
κακιά σκουριά δεν πιάνει.
