Την αλλαγή του τρόπου αναπαραγωγής των κατσαρίδων παρατήρησαν πρόσφατα επιστήμονες, κάτι που εκτιμάται ότι οφείλεται στον άνθρωπο.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει η σχετική έκθεση που δημοσιεύουν οι The New York Times, όταν η αρσενική κατσαρίδα θέλει να ζευγαρώσει με τη θηλυκή, στρέφει το πίσω μέρος της προς ταίρι, ανοίγει τα φτερά και της προσφέρει ένα μείγμα από σάκχαρα και λίπη.
Εφόσον επιτύχει η συνεύρεση, διαρκεί περί τα 90 λεπτά το πολύ. Ωστόσο, ολοένα πιο συχνά αυτή η διαδικασία παίρνει μια παράξενη, άσχημη τροπή και αυτό οδηγεί, μοιραία, στην εμφάνιση πληθυσμών κατσαρίδων σε κάποια μέρη που είναι πιο δύσκολο να εξοντωθούν με τα παραδοσιακά εντομοκτόνα.
Πριν από 30 περίπου χρόνια, επιστήμονες του North Carolina State University ανακάλυψαν ένα χαρακτηριστικό στη γερμανική κατσαρίδα, είδος που υπάρχει σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική.
Οι συγκεκριμένες κατσαρίδες φαινόταν να μην έχουν κανένα ενδιαφέρον για τη γλυκόζη, κάτι παράξενο δεδομένου ότι είναι γνωστό πως τα συγκεκριμένα έντομα συνήθως δεν έλκονται από γλυκές τροφές.
Οι άνθρωποι επί δεκαετίες προσπαθούσαμε να σκοτώσουμε τους προγόνους τους με γλυκές σκόνες και υγρά που είχαν δηλητήριο. Οι κατσαρίδες που ήθελαν κάτι γλυκό έτρωγαν το δηλητήριο και πέθαιναν, ενώ εκείνες που ενδιαφέρονταν λιγότερο για τη γλυκόζη απέφευγαν τις παγίδες και ζούσαν περισσότερο ώστε να προλάβουν να αναπαραχθούν, μεταφέροντας έτσι αυτό το χαρακτηριστικό στην επόμενη γενιά.
Ωστόσο, βάσει έρευνας που έκανε η εντομολόγος του North Carolina State University, Αγιάκο Γουάντα – Κατσουμάτα και η ομάδα της, το χαρακτηριστικό που μπορεί να βοηθά τη θηλυκή κατσαρίδα να αποφεύγει τα δηλητήρια με γλυκιά γεύση, κάνει λιγότερο πιθανό να ζευγαρώσει με τις συνηθισμένες αρσενικές.
Κι αυτό συμβαίνει διότι το σάλιο της κατσαρίδας μπορεί να διασπά γρήγορα σύνθετα σάκχαρα – όπως εκείνα στο μείγμα που προσφέρει το αρσενικό και να τα μετατρέπει σε απλά – σαν τη γλυκόζη. Ως εκ τούτου, όταν ένα από τα θηλυκά που δεν προτιμά τη γλυκόζη γεύονται το μείγμα του αρσενικού, αυτό έχει πικρή γεύση. Το αποτέλεσμα είναι η θηλυκή να εξαφανίζεται, προτού η αρσενική κατσαρίδα καταφέρει να ολοκληρώσει τη διαδικασία.
«Είναι πραγματικά σύνθετο το πώς θα επηρεάσει αυτό τον πληθυσμό τους», επεσήμανε η δρ. Γουάντα- Κατσουμάτα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί, πέρα από τα εμπόδια, οι κατσαρίδες που δεν προτιμούν τη γλυκόζη θα βρουν λύσεις, όπως επιβεβαιώθηκε σε πειράματα που έκαναν οι ειδικοί στο εργαστήριο.
«Οι άγριου τύπου αρσενικές κατσαρίδες (αυτές που δεν έχουν αποστροφή στη γλυκόζη) δεν ανταποκρίνονται σε τρία δευτερόλεπτα. Τα αρσενικά που απεχθάνονται τη γλυκόζη, ανταποκρίνονται», εξήγησε ο Κόμπι Σαλ, καθηγητής εντομολογίας στο North Carolina State University και συγγραφέας της μελέτης.
Από επιστημονικής πλευράς, το εν λόγω δείχνει το πώς ο άνθρωπος μπορεί να επηρεάσει τόσο τη φυσική επιλογή, το πώς οι κατσαρίδες μπορούν να επιζήσουν από τα δηλητήρια, όσο και τη σεξουαλική επιλογή. Δηλαδή κατσαρίδες που απεχθάνονται τη γλυκόζη και δεν θέλουν πλέον να ζευγαρώσουν με εκείνες που συνεχίζουν να παρέχουν το προαναφερθέν μείγμα.
«Αυτό το κάνει τόσο ενδιαφέρον. Η ιδέα ότι ο άνθρωπος επιβάλλει τη διαδικασία εξέλιξης των ζώων γύρω μας -μέσα στο σπίτι μας- και το πώς εκείνα αντιδρούν με αλλαγές όχι μόνο σωματικές, αλλά και στη συμπεριφορά», υπογράμμισε ο δρ. Σαλ.
Θετικό για τους καταναλωτές εκτιμάται το πως οι κατασκευαστές εντομοκτόνων μοιράζονται τα πορίσματα των επιστημόνων για την εξέλιξη του είδους και δεν χρησιμοποιούν σκευάσματα με γλυκόζη για την εξόντωση των κατσαρίδων.
Ωστόσο, με δεδομένο ότι πρόκειται για μια νέα έρευνα, θα αργήσουν αυτές οι αλλαγές να οδηγήσουν τα προϊόντα στη διάθεση των καταναλωτών.
