Όπως έχω επισημάνει σε παλαιότερη κριτική μου :”Η καθαρότητα συλλήψεων του Θωμά Μώλου στηρίζεται στην αυθεντικότητα της απολυτότητας και στην ευρύτερη αποκαλυπτική έμπνευση . Με δεξιότητα στις συναλλαγές των εικόνων του παραθέτει ένα διακριτικά απερίσπαστο εικαστικό λόγο με εμβαθύνσεις και προδιαγραφές ακέραιας ανωτερότητας στον οποίο οι παρεκκλίσεις της τέμνουσας υπερουσιότητας οδηγούν επίμονα στο άφθαρτο και στο ανατρεπτικό κρεσέντο της στοιχειώδους ανασυγκρότησης. Δημιουργεί παράλληλα ένα φόντο αναζητήσεων στο οποίο έξυπνα αναμιγνύονται τα στοιχεία της άμεσης αναφοράς .
Η καίρια γραφή του καθορίζεται δυναμώσεις του χρώματος και της σχεδίασης και από κυκλώσεις σκέψεων με τοποθετήσεις και συγκροτήσεις .Μετατρέπει επίκαιρες αφηγήσεις χρησιμοποιώντας θεματικές γέφυρες που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα με ενδογενείς παραθέσεις. Η εκποίηση που προβάλλεται στις συνθέσεις του δημιουργού ενέχει δέσμες περισκέψεων που κατέχουν διαμετρήματα και παραπέμπουν σε εμβληματικές χαράξεις . Εργονομικά καταφέρνει να σωματοποιήσει τα ορατά σημαντικά ζητούμενα με την γενετική αλληλουχία που στέκεται απέναντι στο προφανές και στο σημαινόμενο. Οι παραθέσεις που συναντούμε στις επιλογές του σίγουρα φωταγωγούν την ψυχή και αναδεικνύονται σε ανιχνευτές ιδεών . Φιλτράρουν σκέψεις και εκπέμπουν την ύπαρξη ενός βιωμένου σπινθηροβόλου ιδεολογικού πνεύματος .Η συνολική έμπνευση του ενέχει απόλυτα την τρυφερότητα της ευρηματικής και εμβληματικής ματιάς.”