Σαν ένα τσαμπί σταφύλι
Ρουφούσα ήλιο το καλοκαίρι
Ανέπνεα το αεράκι του Τρέτιμου
Το φιλτράριζα μέσα από τα κοτσάνια μου
Το έβαφα με χρώμα της καρδιάς μου
Σφύριζα ήχους από απέναντι
Και τα βράδια του Αυγούστου,
Ονειρευόμουν τη στιγμή
Που το χέρι σου θα άγγιζε τις ρόγες μου
Και θα με θυσίαζες
Χωρίζοντας με για πάντα από τον κορμό
Για πάντα να έμενα δική σου.
Έστω σαν άρωμα οίνου
στα χείλη ενός κολονάτου ποτηριού
ένα κρύο βράδυ του χειμώνα
Δήμητρα Γκατζηγιάννη Αναστασίου