Σοβαρά και ευτράπελα
Του Βαγγέλη Μπάκα
Αφού το ζώδιό μου είναι καρκίνος τι έπρεπε να περιμένω; Ανεμοβλογιά; Και μάλιστα δυο καρκινώματα!
Στις 11-10-22, μέρα Τρίτη (η ημερομηνία παραπέμπει στους δίδυμους πύργους και η μέρα στην πτώση της Πόλης) βρέθηκα πρωί στο νοσοκομείο Παπανικολάου. Φυσικά όχι για το τεστ ΠΑΠ, αλλά για βιοψία νεφρού.
Οι εντυπώσεις μου άριστες. Από την καθαριότητα των τουαλετών, έως την ευγένεια του προσωπικού. Να τι άλλο με έκανε φοβερή εντύπωση. Η ηλικία των ασθενών. Παρότι 76 χρονών, plas, ένιωθα πως ήμουνα από τους μικρότερους! Άρα, να και μια συμβουλή στον κύριο πρωθυπουργό. Εάν θέλει να εκλεγεί ξανά, να ασχοληθεί με τη δημόσια υγεία. Όλοι οι ασθενείς ήμασταν ψηφοφόροι. Αν όμως παραδώσει την υγεία στον ιδιωτικό τομέα, τότε οι ψήφοι του θα είναι ελάχιστοι. Όσοι και οι έχοντες!
Δρασκέλισα το κατώφλι ενός ιδιωτικού τσουρολόγου… και μου πρότεινε την κλινική του Όσιου Λουκά. Πέρασα κι από εκεί το 2000 μ.Χ. μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου, και γνώρισα την περίθαλψη από την όψη και την κόψη. 5,5 εκατομμύρια δραχμές πλήρωσε η ΔΕΗ με έμβασμα όψεως! Και 400 χιλιάδες εγώ σε φακελάκι κρυψίνους!
Και τώρα, εάν δεχόμουν την πρόταση του τσουρολόγου, θα πλήρωνα για τον νεφρό πέντε χιλιάδες ευρώ! Ενώ για την προστασία του προστάτη άλλες πέντε χιλιάδες!
Επιστρέφοντας στις 13-10-22 στο χωριό μου παραβρέθηκα στο μνημόσυνο κάποιου χωριανού. Κι αφού ήμαστε συνονόματοι, νόμισα πως το μνημόσυνο αυτό αφορούσε και την αφεντιά μου. Ως πρόωρη θρησκευτική διαδικασία!
Άλλη εντύπωση κι εκεί. Η εικόνα θύμιζε εκείνες τις μαυροφορεμένες γυναίκες του Ιράν! Κυριαρχούσε η φαλάκρα, το γκρίζο μαλλί, και κάποιες κοτσοφόρες! Κι όπως πάντα ένας νέος με νοητικά προβλήματα κρατούσε το μανουάλι, σαν σημαιοφόρος κατά την έναρξη των ολυμπιακών αγώνων. Όλοι οι υπόλοιποι, στην πλειοψηφία τους, ήταν συνταξιούχοι του ΟΓΑ!
Να και το ευτράπελο, το σχετικό με το τεστ ΠΑΠ, αφού ανυπομονείτε:
Πήγαινα κάποτε στην αποθήκη της ΔΕΗ για να δώσω μερικά υλικά σε ηλεκτρολόγο μαζί με ένα φίλο του. Ξαφνικά μας πετάει μια ατάκα, από αυτές που σε τρομάζουν:
«Θα πάω να το κάνω κι αν είναι να πεθάνω ας πεθάνω!… Νομίζετε πως φοβάμαι;».
«Τι είναι αυτά που λες; Είσαι καλά;» του λέω εμβρόντητος!
«δε μου λες; Πού το κάνουν αυτό το τεστ ΠΑΠ;».
«Στο νοσοκομείο Αλεξάνδρας και Κώστα Ταλιαδούρη! Νομίζω πως στήσανε και μια σκηνή στην αυλή! Εσύ τι δουλειά έχεις εκεί πέρα;».
«Νομίζεις φοβάμαι; Θα το κάνω, και άμα έχω καρκίνο ας πεθάνω!».
«Ξέρεις που γίνεται το Τεστ Παπ!».
«Στο νοσοκομείο! Τώρα δεν το είπες! Χαζός είσαι;».
«Όχι σε ποιο μέρος της πόλης, αλλά σε ποιο σημείο του σώματος ρε μαλάκα!».
«Για πες!!!».
«Στο πατσιό…».
«Σοβαρά! Σοβαρά! Πώ πω ρεζιλίκια! Με έσωσες! Να τι θα με έλεγε η νοσοκόμα:
Τι θες μάκαμ; Τεστ Παπανικολάου! Γαμίσου!…
Υ.Γ. Περιμένω τα πρώτα αποτελέσματα και είμαι πεπεισμένος πως όλα θα πάνε καλά.
