πεισματικὰ ἡ ζωὴ
μὲ ἄκαιρες προσδοκίες συνεχίζεται
ἐπώδυνα στενάγματα συνθέτει
ἀπέραντη ἐγκατάλειψη
στὶς παλιές φωτογραφίες ὁλοένα
προσφεύγω δίχως προσχήματα
κλονίζομαι σιωπῶ
μήπως
ἡ καρδιὰ μου γεμίσει λευκότητα
ἄλλη σχεδία δὲν κρατῶ
γράφω
γράφω γιὰ τὶς ἀπατηλὲς τοῦ ἔρωτα ἀξίες
γιὰ δειλές παρομοιώσεις ποὺ ἀδιάκοπα φιλοσοφοῦν
τό ἐπερχόμενο λυκαυγὲς του
πεισματικὰ ἡ ζωὴ
Ἄσπρισε καὶ τὴν ψυχὴ μου
ὅσο κι ἄν
στὰ ρινίσματα ἐκεῖνα
τῶν παλιῶν ἀγγιγμάτων μας κρεμιέμαι
αὐτὸ δὲν ἀρκεῖ
δὲ φτάνει
πῶς λοιπὸν
μὲ τί ροῦχα
τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ γερασμένου ἑαυτοῦ μου
νὰ ντύσω
τόσα κίβδηλα κυκλοφοροῦν
τόση ἀποσιωπημένη θλίψη γεωμετρικὰ πολλαπλασιάζεται
ΓΕΡΑΣΜΕΝΟ ΤΙΠΟΤΑ
σέ πλήρη κατεδάφιση συνθλίβομαι
μὲ σημαδεμένη ψυχὴ τὴν ψευδαίσθηση προτιμῶ
παρὰ ἀξεθώριαστα σπαράγματα ἀναμνήσεων
αὐτοτιμωροῦμαι
πόνο τόν πόνο σὲ συλλαβίζω
Γερασμένο τίποτα
σηπόμενο δειλὸ
ψυχὴ τελείωσα
νυχτώνω
Γιάννης Μασμανίδης