Σοβαρά και ευτράπελα
Του Βαγγέλη Μπάκα
Χθες φιλοξένησα κάποιο φίλο μου από την Καβάλα. Κι αφού περιηγηθήκαμε την πόλη των Γρεβενών, του ζήτησα τη γνώμη για τις κακοτεχνίες που εντόπισε. Θα σας αναφέρω μόνο δυο. Τις πιο τρανταχτές και επικίνδυνες.
«Πρώτον: Τα κάγκελα αρκετών οικοδομών αποτελούνται από παράλληλες μπάρες, και οι οποίες δεν διαφέρουν από κάποια σκάλα παιδικής χαράς! Απορώ που ακόμα δεν θρηνήσατε κάποια πτώση μικρού παιδιού!».
«Οι περισσότεροι βάλανε κάποιο πλέγμα, χωρίς να είναι και η λύση φυσικά. Έχεις δίκιο όμως για την επικινδυνότητα. Την έχω εντοπίσει κι εγώ και είχα γράψει κάτι ανάλογο παλιότερα».
«Δεύτερον: Οι πρόσβαση των ΑΜΕΑ, από το δρόμο στο πεζοδρόμιο, είναι αδύνατη χωρίς τη βοήθεια κάποιου συνοδού, ή περαστικού πολίτη. Το ελάχιστο ύψος από το πεζοδρόμιο είναι τα πέντε εκατοστά! Μού έδωσε την εντύπωση πως η κακοτεχνία αυτή είναι η επιτομή της αδιαφορίας για τους ανάπηρους συνανθρώπους μας! Δεν βρήκα άλλη απάντηση! Εκτός κι αν πρόκειται να πέσει τάπητας ασφάλτου πέντε εκατοστών! Αλλά και πάλι θα ήταν μια φτηνή δικαιολογία!».
Δεν διαφώνησα. Και για να διασκεδάσω ευτράπελα, την κακοτεχνία αυτή, του είπα κάτι το οποίο έχει να κάνει με το τυπικό μέρος των κατασκευών εν Ελλάδι! Για να βγαίνουν οι εργολάβοι λάδι! Όπως ακριβώς συνέβαινε, πριν από τρία χρόνια, και με την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους.
Είχα ρωτήσει κάποτε τη Γιώτα (Γκαρσόνα καφετερίας):
«Γιατί σήμερα λείπουν οι σταχτοθήκες από τα τραπέζια, και δεν καπνίζει κανένας;».
«Μας πήραν από την αστυνομία και μας είπαν πως θα έρθουν για έλεγχο!…».
Στο φίλο μου είπα ένα ανάλογο ανέκδοτο, για να διασκεδάσουμε την κατάσταση:
«Κάποτε, όταν τοποθετήθηκαν οι φωτεινοί σηματοδότες για τον έλεγχο της κίνησης των τροχοφόρων, οι πεζοί δεν τους σεβότανε και περνούσαν τις διαβάσεις πάντα με κόκκινο! Κι αφού συνέβησαν αρκετά ατυχήματα, η κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει πρόστιμο ενός δεκάρικου. Φυσικά το δεκάρικο ήταν τσουχτερό για την εποχή.
Ανάμεσα στους παραβάτες ήταν και ένα ελληνοαμερικανός. Κι ενώ ο σηματοδότης ήταν κόκκινος, αυτός τον αγνόησε και πέρασε τρέχοντας.
Ακολουθεί σφύριγμα και κλήση για τα καθιερωμένα της παράβασης. Βγάζει το μπλοκ το όργανο και του ζητά τα στοιχεία λέγοντας:
«Αυτό που κάνατε κύριε είναι παράβαση του ΚΟΚ και πρέπει να σας κόψω κλήση».
«Όοοο! Να πληρώνει! Να πληρώνει! Πόσα ντάλαρς κάνει αυτό παράβαση;».
Επρόκειτο περί ελληνοαμερικανού. Εάν όμως ήταν σκέτος αμερικανός, τότε δε θα τολμούσε να περάσει με κόκκινο!
«Δέκα δραχμές!» του είπε το όργανο.
«Μόνο ντέκα ντραχμές! Εμείς το Αμέρικα ίδιο παράβαση πληρώνει εκατό ντάλαρς».
«Έλα πιο εδώ και μη φωνάζεις! Κι εμείς εκατό δραχμές το είχαμε πρώτα, αλλά δεν περνούσε κανένας!…»
Τι να λέμε τώρα! Η δουλειά είναι να τα αρπάξουμε ακόμα και από τους αμερικανούς!
Κάτι ανάλογο συνέβη και με την πρόσβαση των ΑΜΕΑ από δρόμο σε πεζοδρόμιο. Ο εργολάβος ήταν συνεπής. Είχε φροντίσει για την πρόσβαση. Εάν όμως ο ανάπηρος χρειάζεται να έχει την επίδοση της κυρίας Πατουλίδου, για να υπερφαλαγγίσει αυτό το εμπόδιο, τα παράπονα στο δήμαρχο!
