ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΙ Η ΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΟΥ. Ο μέγας Βασίλειος ζει και αποτελεί πρότυπο, για όσους αναζητούν νόημα στον βίο τους.

 

Το κοινωνικοπολιτικό σÏστημα, μέσω του οποίου εξουσιάζονται και καταδυναστεÏονται οι λαοί του πλανήτη έχει ως μόνη αξία το χÏήμα.  Γι’ αυτό και έχει επιβληθεί στους πολίτες του κόσμου το δόγμα ότι οικονομική ευμάÏεια και ευτυχία είναι έννοιες ταυτόσημες. Η αγοÏαστική δÏναμη καθιστά τον καταναλωτισμό ισχυÏÏŒ. Και η ένταση του ÎºÎ±Ï„Î±Î½Î±Î»Ï‰Ï„Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï Î­Ï‡ÎµÎ¹ ως απόÏÏοια την αÏξηση των κεÏδών των κÏατοÏντων, που στην εποχή μας δεν είναι πλέον οι στα φανεÏά ασκοÏντες εξουσία, στην Ï€Ïαγματικότητα υπηÏέτες, αλλά οι οικονομικά ισχυÏοί, που δεν ελέγχουν μόνο τις Ï„Ïάπεζες και τις πανίσχυÏες επιχειÏήσεις, τις γνωστές με τον ÏŒÏο πολυεθνικές, αλλά και τις κυβεÏνήσεις. Ο εθισμός στην κατανάλωση, ώστε με την πάÏοδο του χÏόνου να γίνει αποδεκτός ο καταναλωτισμός ως στάση ζωής, επιχειÏείται εξ απαλών ονÏχων. Για τα παιδιά πολυεθνική, της οποίας τα αναψυκτικά «δÏοσίζουν» μεγάλο πλήθος των πολιτών του πλανήτη  είχε ετοιμάσει, εδώ και πολλές δεκαετίες, ένα γέÏο καλοσυνάτο και ευτÏαφή, Ï€Ïότυπο του καταναλωτισμοÏ, Ï€Î¿Ï Ï„Î±Î¾Î¹Î´ÎµÏει σε έλκυθÏο φοÏτωμένο με δώÏα για όλα τα παιδιά του κόσμου! Η αφετηÏία στο βοÏÏά δείχνει πεÏίτÏανα τη δυτικοευÏωπαϊκή καταγωγή της παÏάδοσης. Οι Αγγλοσάξονες τον αποκαλοÏν Σάντα Κλάους, οι ΓεÏμανοί Îικολάους, οι Γάλλοι μπαμπά-ΧÏιστοÏγεννα και άλλοι αλλιώς.

Καθώς τα χιόνια υποχωÏοÏν, όσο κατέÏχεται Ï€Ïος νότο ο γεÏάκος φαίνεται να συναντά όλο και πεÏισσότεÏες δυσκολίες. Μάλιστα υποστηÏίζουν μεÏικοί πώς στην ΑφÏική, στη Îότια Ασία και στη Λατινική ΑμεÏική κανένα παιδί δεν τον αντίκÏισε ποτέ! Τί γίνονται τότε τα δώÏα του, που Ï€ÏοοÏίζονται για τα παιδιά εκείνου του μέÏους του πλανήτη; Κάποιοι ψίθυÏοι φθάνουν στα αυτιά μας κατά διαστήματα: Τα κÏατοÏν οι έχοντες της ΕυÏώπης και της Î’ÏŒÏειας ΑμεÏικής για τα δικά τους παιδιά! Κι εκείνος δεν διαμαÏÏ„ÏÏεται; Δεν καταγγέλλει την αÏπαγή; Αλλά εκείνος είναι ευτÏαφής, είναι καλοντυμένος, είναι δημιοÏÏγημα των εχόντων. Το σÏνθημα «για όλα τα παιδιά του κόσμου» είναι πυÏοτέχνημα για τα μάτια του κόσμου! Είναι σαν τις αποφάσεις του ΟΗΕ και των άλλων οÏγάνων της διεθνοÏÏ‚ κοινότητας. Δεν είναι για εφαÏμογή, μονάχα για ψήφιση!

Όμως σε κάποια μέÏη γÏÏω από την πατÏίδα μας τα Ï€Ïάγματα είναι συγκεχυμένα αÏκετά γÏÏω από την παÏάδοση αυτή. Το Ï„Ïαγουδάκι που παλεÏει να διατηÏηθεί στη μνήμη μας μιλάει για κάποιον που έÏχεται από την ΚαισάÏεια. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον άγιο Βασίλειο. Τί κÏίμα που τα λόγια του Ï„ÏÎ±Î³Î¿Ï…Î´Î¹Î¿Ï Î­Ï‡Î¿Ï…Î½ τόσο στÏεβλωθεί: «Και δεν μας καταδέχεται»! Ποιός; Αυτός που ανάλωσε τη ζωή του στην υπηÏεσία των συνανθÏώπων του! Αυτός που καυχόταν, όταν ο απεσταλμένος του αυτοκÏάτοÏα τον απειλοÏσε με δήμευση, εξοÏία και θάνατο, ότι του ανήκαν μόνο κάτι βιβλία και ένα Ï„Ïιμμένο Ïάσο, ότι όλη η γη είναι του Î˜ÎµÎ¿Ï ÎºÎ±Î¹ ότι έβλεπε τον θάνατο ως μετάβαση στον κόσμο της παντοτινής χαÏάς! Αυτός που άφησε τον κόσμο αυτόν σε ηλικία σαÏανταεννέα ετών, Ï€Ïιν ασπÏίσουν τα μαλλιά του δηλαδή, ταυτίζεται από τους ταλαίπωÏους και ανεÏμάτιστους Îεοέλληνες με τον γεÏάκο των χιονιών. Γι’ αυτό βέβαια δεν ευθÏνονται οι ξένοι, τους οποίους δαιμονοποιοÏμε μπÏοστά στα αδιέξοδά μας! Η ευθÏνη της στÏέβλωσης μας βαÏÏνει αποκλειστικά. ΕπιχειÏήσαμε την ταÏτιση ίσως επειδή μας ενοχλεί το Ï€Ïότυπό του. ΖοÏμε στην εποχή που έχουν στÏεβλωθεί τα πάντα. Η ιεÏάÏχηση των αξιών έχει ανατÏαπεί. Ο καταναλωτισμός και το χÏήμα, ως το μέσο για την ικανοποίησή του, εξουσιάζουν τα πάντα. Τί θα μποÏοÏσε να Ï€ÏοσφέÏει στα παιδιά μας ένας ασκητικός γέÏος κατάκοπος από την πεζοποÏία (η παÏάδοση δεν του δίνει οÏτε ένα γαϊδουÏάκι); Αυτός δεν έÏχεται να δώσει! Îα πάÏει από μας ζητά για να κάνει νέες Βασιλειάδες, να δώσει στα παιδιά του κόσμου που δεν αντίκÏισαν ποτέ τον γεÏάκο των εχόντων. Και μείς δεν έχουμε διάθεση να Ï€ÏοσφέÏουμε. Γι’ αυτό μας βολεÏει ο γεÏάκος του ΒοÏÏά. Ανήκουμε και εμείς στη χωÏία των Ï€Ïοηγμένων χωÏών! Εμείς οι ακόμη έχοντες, αν και δίπλα μας συνάνθÏωποί μας αδυνατοÏν να ανταποκÏιθοÏν στις στοιχειώδεις υλικές ανάγκες και υποχÏεώσεις. ΟχυÏωμένοι με την πανοπλία της εγωπάθειας αποκÏοÏομε τη σκέψη ότι μποÏοÏμε στο εγγÏÏ‚ μέλλον να βÏεθοÏμε και εμείς σε δεινή θέση, οπότε, ως συνήθως, θα στÏαφοÏμε κατά της άκαÏδης κοινωνίας, η οποία δεν συμπαÏίσταται στους πάσχοντες. Αλλά στις σÏγχÏονες κοινωνίες οι πολίτες έχουν διδαχθεί να αγνοοÏν τον πλησίον, όσο και αν η φιλολογία πεÏί αλληλεγγÏης βÏίσκεται διαÏκώς στα χείλη των δημαγωγών. Το κοινωνικό κÏάτος πνέει τα λοίσθια στις δυτικές χώÏες και επιβεβαιώνεται το λατινικό γνωμικό της Ï€ÏοχÏιστιανικής εποχής: Homo homini lupus (Ο άνθÏωπος για τον άνθÏωπο λÏκος).

Ο «άι Βασίλης» ο ευτÏαφής, σε πλήÏη αντίθεση Ï€Ïος τον Άγιο Βασίλειο τον ασκητή, εμφανίζεται σε Ï€Ïοθήκες καταστημάτων λικνιζόμενος, μέσω μηχανισμοÏ, στους δυτικοÏÏ‚ ÏυθμοÏÏ‚, τους κουνιστοÏÏ‚! Κάποιοι δήμαÏχοι, ευφάνταστοι, φÏόντισαν να παÏουσιάσουν στο πλάι του την «Αι Βασιλίνα», υπεÏακοντίζοντας σε στÏέβλωση κάθε διαστÏοφικό νου του ιεÏατείου του καταναλωτισμοÏ! Και σπεÏδουν οι ανεÏμάτιστοι γονείς να Ï€ÏοσφέÏουν το δωÏεάν θέαμα στα άδολα παιδιά τους γινόμενοι οι ίδιοι διαφημιστές της αθλιότητας! Ασφαλώς και δεν θα κάνουν τον κόπο να διηγηθοÏν την αληθινή ιστοÏία του μεγάλου Î±Ï…Ï„Î¿Ï Î±Î³Î¯Î¿Ï… της Εκκλησίας μας. Μήπως άλλωστε τη γνωÏίζουν; Μήπως θα υποβληθοÏν στον κόπο να Ï€Ïοσέλθουν στην θεία ΛειτουÏγία κατά την Ï€Ïώτη του έτους, οπότε τελείται αυτή που συνέθεσε ο μέγας αυτός αστέÏας; Για το καλό του νέου έτους επέλεξαν άλλες «δÏάσεις», όλες εμπνευσμένες από το «ιδανικό» του καταναλωτισμοÏ!

Το κακό είναι πως βγαίνουν κατά καιÏοÏÏ‚ κάποιοι και λένε στα παιδιά, ιδιαίτεÏα στις χώÏες της δυτικής ΕυÏώπης, πως ο γεÏάκος αυτός δεν υπάÏχει, γι’ αυτό μάταια του στέλλουν τα παιδιά γÏάμματα! Ίσως αυτή η κÏαυγή να βγαίνει από τα βάθη του υπαÏÎ¾Î¹Î±ÎºÎ¿Ï ÎºÎµÎ½Î¿Ï Ï„Î¿Ï… συγχÏόνου ανθÏώπου, που δεν μποÏεί να πληÏώσει η ακόÏεστη κατανάλωση και η Ï€ÏοσφοÏά δώÏων. Εμείς, αν θέλουμε να συναντήσουμε τον Ï€Ïαγματικό γέÏο και να τον Ï€Ïοβάλλουμε ως Ï€Ïότυπο, Ï€Ïέπει να στÏέψουμε το βλέμμα μας Ï€Ïος την ΚαισάÏεια! Ο μέγας Βασίλειος ζει και αποτελεί Ï€Ïότυπο, για όσους αναζητοÏν νόημα στον βίο τους.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑÎÎΗΣ»