Η παροχή βοήθειας στη σεισμόπληκτη βορειοδυτική Συρία αποδεικνύεται τεράστιο πρόβλημα και ενώ οι νεκροί και εκεί και στην Τουρκία αυξάνονται δραματικά.
Η παροχή βοήθειας στη Συρία είναι πολύ περίπλοκη από τον εμφύλιο πόλεμο του 2011 που άφησε τη χώρα χωρισμένη σε περίπου τρία μέρη: τις περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση, ένα τμήμα που ελέγχεται από τις κουρδικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και έναν θύλακα που ελέγχεται από την αντιπολίτευση στα βορειοδυτικά, όπου σχεδόν τα δύο τρίτα των 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων της έχουν εκτοπιστεί από αλλού και μια ανθρωπιστική κρίση ήταν ήδη σε εξέλιξη πριν από τον σεισμό.
Οι οδοί βοήθειας που υπήρχαν στη χώρα έκλεισαν σταδιακά με τα χρόνια. Επί του παρόντος, έχει απομείνει μόνο ένα τέτοιο πέρασμα σε εδάφη που ελέγχονται από τους αντάρτες, το Bab al-Hawa. Παραμένει ανοιχτό μόνο λόγω εντολής του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η βοήθεια πρέπει επίσης να εγκριθεί από την τουρκική κυβέρνηση, καθώς ρέει στον θύλακα των ανταρτών μόνο μέσω του περάσματος Μπαμπ αλ-Χάουα (Bab al-Hawa) στα τουρκικά σύνορα.
Η εντολή ανανεώθηκε ξανά τον Ιανουάριο για άλλους έξι μήνες, παρά τους φόβους ότι η Ρωσία θα μπορούσε να ασκήσει βέτο. Όμως, η ζημιά που προκλήθηκε στη διάβαση κατά τη διάρκεια του σεισμού σημαίνει ότι έχει κλείσει για αρκετές ημέρες.
Ακόμη και όταν χρησιμοποιείται η διάβαση, εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη από υλικοτεχνική άποψη η παροχή βοήθειας. Λόγω της πολιτικής κατάστασης, οι πομπές βοήθειας δεν μπορούν να περάσουν και να φτάσουν στη βορειοδυτική Συρία που ελέγχεται από τους αντάρτες χωρίς ειδική άδεια.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βλέπετε βοήθεια να έρχεται μαζικά στην Τουρκία και όχι στη Συρία. Η πολιτική στέκεται εμπόδιο.
Καμία εμπιστοσύνη στον Άσαντ
Η Ανίτα Σταρόστα, υπεύθυνη της οργάνωσης Medico για τη Συρία μίλησε στην Deutsche Welle για το θέμα: «Καταρχήν, υπάρχουν δυσκολίες στη μεταφορά της βοήθειας σε πόλεις όπως το Χαλέπι, που ελέγχονται από το καθεστώς Άσαντ. Βέβαια ο πρόεδρος της Συρίας υποσχέθηκε βοήθεια καλώντας παράλληλα και τον ΟΗΕ να την στηρίξει. Αλλά αυτό σημαίνει ότι σε αυτές τις περιοχές δεν υπάρχει περίπτωση ο συντονισμός να μην περάσει μέσω Ασάντ, ακόμη κι αν προέρχεται από τον διεθνή παράγοντα. Κι αυτό είναι προβληματικό»
«Γιατί γνωρίζουμε από το παρελθόν ότι όλη η βοήθεια σε χρήμα, που περνά μέσα από τη Δαμασκό, πηγαίνει επίσης στη χρηματοδότηση δομών του καθεστώτος, δηλαδή σε οργανώσεις βοήθειας που συνδέονται με την οικογένεια Άσαντ», προσθέτει.
Ο πολιτικός επιστήμων Αντρέα Μπανκ από το Ινστιτούτο Μελετών για την Εγγύς Ανατολής GIGA λέει επίσης στην DW ότι υπάρχει κακό προηγούμενο και από την περίοδο της πανδημίας. «Το καθεστώς προσπάθησε να βάλει χέρι στα εμβόλια που έρχονταν από το εξωτερικό και να ελέγξει την ιατρική βοήθεια για να την μοιράσει σε καλά επιλεγμένες ομάδες. Αυτό δείχνει τα κριτήρια, τα οποία επιλέγει το καθεστώς για τη βοήθεια. Από αυτό μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι οι χώρες της Δύσης δεν μπορούν να συνεργαστούν με ένα τέτοιο καθεστώς. Υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι ότι η Δαμασκός θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί τον σεισμό για τους δικούς του σκοπούς» λέει ο Μπανκ.
«Η οργάνωση βοήθειας Συριακή-Αραβική Ερυθρά Ημισέληνος, η οποία πρόσκειται στο καθεστώς Άσαντ, έχει ζητήσει να αρθούν οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στον Άσαντ, ώστε να μπορέσει να βοηθήσει. Αυτό δείχνει ότι η πολιτική ελίτ της Δαμασκού αντιλαμβάνεται την καταστροφή κυρίως με στρατηγικούς όρους».
Κόπωση και κυρώσεις
Επιπλέον, οι διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις παρέχουν βοήθεια στην Ιντλίμπ και τις γύρω περιοχές εδώ και χρόνια. Ωστόσο, λόγω αυτού που οι αξιωματούχοι των Ηνωμένων Εθνών έχουν ονομάσει «κόπωση στο συριακό», οι δωρεές έχουν μειωθεί και η προσοχή έχει στραφεί αλλού, ειδικά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που συμπληρώνει έναν χρόνο στις 24 Φεβρουαρίου.
Οι προηγούμενες ανθρωπιστικές αποστολές δεν άφησαν ιδια΄τιερα περιθώρια για ετοιμότητα έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση φυσικής καταστροφής.
Στην άλλη πλευρά της εξίσωσης, όπως αναφέρει και η Washington Post, βρίσκονται περιοχές που ελέγχει η κυβέρνηση του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, που αντιμετωπίζει κυρώσεις και από τις ΗΠΑ και από την Ευρώπη. Ξένες κυβερνήσεις και πολλές διεθνείς οργανώσεις βοήθειας αποφεύγουν να διοχετεύουν βοήθεια απευθείας μέσω της κυβέρνησης, την οποία έχουν επικρίνει για εγκλήματα πολέμου κατά του λαού της. Η πεποίθηση ότι η βοήθεια θα εισπραχθεί από κερδοσκόπους πολέμου και Σύρους αξιωματούχους είναι ευρέως διαδεδομένη.
Το σύνολο των κυρώσεων των ΗΠΑ, στοχεύει να αναγκάσει την κυβέρνηση να σταματήσει τους βομβαρδισμούς της και να σταματήσει τις ευρέως τεκμηριωμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Ο νόμος του Καίσαρα (Caesar Ac) και άλλες κυρώσεις των ΗΠΑ για τη Συρία δεν στοχεύουν στην ανθρωπιστική βοήθεια για τον συριακό λαό ούτε εμποδίζουν τις δραστηριότητές μας για τη σταθεροποίηση στη βορειοανατολική Συρία», αναφέρεται.
Την Τρίτη, η συριακή κυβέρνηση αμφισβήτησε αυτόν τον ισχυρισμό. Το Υπουργείο Εξωτερικών του κατηγόρησε αυτούς τους περιορισμούς, λέγοντας ότι οι Σύροι «σκάβουν με τα χέρια στα ερείπια, επειδή τιμωρούνται από τους Αμερικανούς, που τους εμποδίζουν από τις απαραίτητες προμήθειες και εξοπλισμό».
