Τα σωστικά συνέργεια στην Τουρκία μετά τον φονικό σεισμό των 7,8 Ρίχτερ κατάφεραν να βγάλουν ζωντανούς ανθρώπους από τα ερείπια οι οποίοι είχαν καταφέρει να κρατηθούν στη ζωή για πολλές μέρες. Το ευχάριστο αυτό γεγονός επανάφερε στο τραπέζι της συζήτησης το πώς και το πόσο μπορεί να κρατηθεί στη ζωή ένας άνθρωπος σε συνθήκες εγκλωβισμού παρόμοιες με αυτές που αντιμετωπίζουν τα θύματα της κατάρρευσης ενός κτιρίου.
Το 2013 στο Μπαγκλαντές μια γυναίκα βγήκε ζωντανή από τα ερείπια του εργοστασίου που εργαζόταν 17 μέρες μετά την κατάρρευση του κτιρίου. Στην Αϊτή μετά τον σεισμό του 2010 ένας άνδρας βγήκε ζωντανός από τα ερείπια ενός καταστήματος μέσα στα οποία βρισκόταν 12 μέρες και ένας άλλος βρέθηκε ζωντανός σε ερείπια 27 μέρες μετά τη σεισμική δόνηση.
Οι ειδικοί λένε ότι αρκετοί παράγοντες είναι βασικοί για την επιβίωση εκτός από τους προφανείς παράγοντες δηλαδή το νερό και τον αέρα. Είναι ευνόητο ότι πιο δύσκολη είναι η κατάσταση για όσους βρεθούν κάτω από τα ερείπια τραυματισμένοι επιδεινώνοντας την ήδη προβληματική τους θέση. Ένα επιπλέον πρόβλημα του να βρίσκεται κάποιος παγιδευμένος σε περιορισμένο χώρο είναι η αύξηση της θερμοκρασίας και η αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο αν φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα μπορεί να προκαλέσει σε ασφυξία.
Για αυτόν τον λόγο σε επιχειρήσεις διάσωσης εγκλωβισμένων τα σωστικά συνεργεία παρακολουθούν τα αυξανόμενα επίπεδα CO2 στα ερείπια ως ένδειξη για
την πιθανή παρουσία κάποιου ζωντανού ανθρώπου. Σε κάθε περίπτωση η πρόσβαση σε νερό είναι απολύτως απαραίτητη για την αύξηση των πιθανοτήτων επιβίωσης ενός εγκλωβισμένου. Η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταφέρει ακόμη να καθορίσει με ακρίβεια το χρονικό διάστημα που μπορεί ένας άνθρωπος να επιζήσει σε συνθήκες αφυδάτωσης. Κάποιοι ειδικοί αναφέρουν ότι 3-7 μέρες είναι ένα χρονικό διάστημα που θα μπορούσε κάποιος άνθρωπος να αντέξει χωρίς νερό. Οι πιθανότητες επιβίωσης χωρίς νερό αυξάνονται ή μειώνονται αναλόγως από την θερμοκρασία που επικρατεί στο σημείο που βρίσκεται ο εγκλωβισμένος. Αν υπάρχει αυξημένη θερμοκρασία και ο εγκλωβισμένος ιδρώνει η αφυδάτωση θα είναι ταχύτερη.
Ο Έβανς Μονσινιάκ, ο άνδρας που επέζησε τέσσερις εβδομάδες στον σεισμό της Αϊτής είχε πει ότι είχε πρόσβαση σε νερό λυμάτων που δεν ήταν φυσικά ότι καλύτερο αλλά τον κράτησε στη ζωή. «Είναι και θέμα θέλησης. Κάποιοι παγιδευμένοι απογοητεύονται θεωρώντας ότι αυτή ήταν η μοίρα τους κάποιοι άλλοι δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν να μάχονται για την επιβίωση τους» αναφέρει ο Γκράχαμ Πέιν, ιδρυτής και επικεφαλής της οργάνωσης Rapid που ασχολείται με δράσεις έρευνας και διάσωσης ανθρώπων.
