Ο Χρήστος Λιακόπουλος μιλά για το έργο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

Μετά την επιτυχημένη πορεία, επί τέσσερα συνεχή χρόνια, του πρώτου θεατρικού του μονολόγου «Αυτοκράτωρ Αδριανός», ο ηθοποιός και συγγραφέας Χρήστος Λιακόπουλος, ύστερα από τρία χρόνια έρευνας, σκέψης και προετοιμασίας, επανέρχεται με το νέο έργο του «Προμηθέας Εσταυρωμένος». Η παράσταση στοχεύει να καταδείξει τον συνεχή αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία απέναντι, πρωτίστως, στον ίδιο του τον εαυτό και ακολούθως σε κάθε μορφή αυταρχικής εξουσίας. Όπως επίσης και τη μέγιστη ένδειξη αγάπης που φτάνει ως την αυτοθυσία.

Ο θεατής ταυτίζεται με τον ήρωα και δια φόβου και ελέους οδηγείται στην ψυχική κάθαρση ενώ ταυτόχρονα ενθαρρύνεται να υπερβεί τον προηγούμενο εαυτό του και ν’ αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και προκλήσεις της ζωής με περισσότερο θάρρος και αυτοπεποίθηση.

Μέσα από την συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Χρήστος Λιακόπουλος, αποκαλύπτει πτυχές ,διευκρινίζει καταστάσεις και εξηγεί αρκετά σημαντικά πράγματα σχετικά με το συγκεκριμένο ανέβασμα του έργου του.

Ερώτηση :Το έργο έχει μια ιδιαίτερη θεματολογία. Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις που κάνατε όταν το γράψατε και ποιες ξεκινώντας τις πρόβες του;

Χρήστος Λιακόπουλος: Πράγματι έχει μια ιδιαίτερη θεματολογία, πάντα επίκαιρη –ειδικότερα με όσα συμβαίνουν στις μέρες μας, στον κόσμο και στην πατρίδα μας. Οι πρώτες σκέψεις που έκανα όταν έγραφα το έργο ήταν ότι δεν πίστευα πως δεν θα μπορούσα να γράψω κάτι τόσο όμορφο, ακόμα πιο καλό από το προηγούμενο έργο μου «Αυτοκράτωρ Αδριανός» (είχα την εντύπωση ότι σε αυτό τα είχα πει όλα). Παθιαζόμουν, συγκινούμουν, ανατρίχιαζα, ένιωθα μια ψυχική ενδυνάμωση κι ανάταση και ήμουν σίγουρος πως το ίδιο θα ένιωθαν και οι θεατές. Ξεκινώντας τις πρόβες, η μέγιστη έννοια μου ήταν να μπορέσω αυτό που ήταν γραμμένο στο χαρτί να κατορθώσει να περάσει και στην παράσταση χωρίς να χαθεί τίποτα.

Ερώτηση :Όσα ακούμε και παρακολουθούμε γίνονται μέσα από τους συμβολισμούς επίκαιρα. Φτάνουν στο σήμερα. Πόσο σας έχει επηρεάσει η κατάσταση αυτή;

Χρήστος Λιακόπουλος: Όταν ξεκίνησα να γράφω το έργο μου (τρία χρόνια πριν), τα γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα δεν είχαν εμφανιστεί… Όμως, όπως ξέρουμε, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο τρόπος που οι άνθρωποι λειτουργούν είναι περίπου ο ίδιος. Αυτό που είχε συμβεί πριν πολλά χρόνια θα το ξανασυναντήσουμε και στο μέλλον. Ασφαλώς, λοιπόν, και ο τρόπος αυτός, που οι άνθρωποι σκέφτονται, νιώθουν και πράττουν ανά τους αιώνες, με επηρέασε στο να γράψω τον μονόλογο αυτό. Γι’ αυτό, άλλωστε, θεωρώ ότι είναι και θα είναι για πάντα επίκαιρος.

Ερώτηση :Ποια ήταν η πρόκληση που είχατε να αντιμετωπίσετε ερμηνεύοντας τον ρόλο σας;

Χρήστος Λιακόπουλος: Ο φόβος που έχει κάθε ηθοποιός που καλείται να ερμηνεύσει έναν ρόλο… Να μην είναι ο ίδιος όποιον ρόλο κι αν κληθεί να παίζει… και να μπορέσει, με πειστικότητα κι αλήθεια, να ενσαρκώσει τον ήρωά του πείθοντας τους θεατές ότι μπροστά τους έχουν –στη συγκεκριμένη περίπτωση– τον Προμηθέα και όχι τον Χρήστο που καμώνεται τον Προμηθέα.

Ερώτηση :Στο ανέβασμα αντιμετωπίσατε πράγματα που έχουν σχέση με την σκηνική οικονομία του θεάτρου. Το πέρασμα από το φως στο σκοτάδι, το αφαιρετικό σκηνικό. Παρακολουθώντας την παράσταση είδα πως ανταποκριθήκατε με τον καλύτερο τρόπο. Αυτή η διαδρομή ήταν εύκολη ή δύσκολη;

Χρήστος Λιακόπουλος: Όταν έχεις πορτοκάλια κάνεις πορτοκαλάδα… κι όταν έχεις λεμόνια κάνεις λεμονάδα. Αναλόγως, λοιπόν, με το τι έχω κάθε φορά και ποιος ο στόχος και το όραμά μου λειτουργώ. Βοηθός μεγάλος σε αυτή τη διαδρομή είναι η δημιουργική φαντασία, η ικανότητα και η εμπειρία. Σίγουρα σε αυτή τη δεύτερη απόπειρά μου, να φτιάξω μια παράσταση, τα πράγματα ήταν λίγο πιο εύκολα από την πρώτη φορά.

Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ έκανε πανελλήνια πρώτη στις 21 Ιανουαρίου 2023 και παίζεται κάθε Σάββατο στις 7 μ.μ. στο θέατρο Αλκμήνη. Παρακολούθησα την παράσταση και θέλω να παραθέσω την άποψη μου για αυτήν .Διέκρινα την ροή που συγκροτεί την καθαρότητα του απευθυντικού λόγου στην ερμηνεία του Χρήστου Λιακόπουλου .Σε συνδυασμό με την ιδιοσυγκρασιακή ψυχοκινητική δράση του στάθηκε με ειλικρίνεια απέναντι στο κοινό και κράτησε το απαιτούμενο επίπεδο υποκριτικής με μια ποιότητα που ξεχωρίζει για τον εναρμονισμό της και οδηγεί σε μια μορφική ομοιογένεια με ανεξάντλητο πάθος και ιδανική ένταση .Τολμώντας την υπέρβαση έδωσε την πρέπουσα διάσταση θεϊκή και ανθρώπινη στον ήρωα με μια εσωτερική κίνηση που διαπερνά τις γνώριμες ψυχικές αποχρώσεις και μεταπτώσεις καθώς και τους τόνους των στιγμών του Προμηθέα .Στο εμφατικό πέρασμα του ο ηθοποιός με βάρος στάσης ,απίστευτη τεχνική και καθηλωτική δεξιοτεχνία εστιάζει στον πυρήνα της υπόθεσης ,στην δύναμη του ανθρώπου που εκπέμπει το ζωογόνο φως, το ζωτικό θάρρος και βέβαια την πίστη στον άνθρωπο, που ενδυναμώνει την άσβεστη ελπίδα και την επέμβαση της λογικής μέσα από την οποία μπορούμε να φύγουμε μακριά από τις βίαιες και φθοροποιές εμπλοκές . Να αντιταχθούμε στην εξουσία, όταν οι δομές της γίνονται απρόσμενα παράλογες και οι δομήσεις της ενορχηστρωμένα απεχθείς , επιτρέποντας το μέλλον να ανήκει σε ένα διαφορετικό σύμπαν .