Τζωρτζίνα, «τρέχεις» ως μάνατζερ μια πολύ σημαντική γκαλερί της Αθήνας, την Art Zone 42. Mίλησέ μας γι’ αυτή.
Είμαι ιδιοκτήτρια και manager της γκαλερί Art Zone 42 από τα τέλη του 2013, αρχές του 2014. Τότε υπήρχε οικονομική κρίση και παρά τις αντιξοότητες που αντιμετώπισα, η αγάπη μου για την τέχνη ήταν τόσο μεγάλη που έχω καταφέρει έως και σήμερα να προσφέρω πολιτισμό και μια ανάσα από την καθημερινότητα σε ανθρώπους που διαρκώς το αποζητούν και το χρειάζονται.
Σύμφωνα με την παρουσίαση της γκαλερί «H γκαλερί Art Zone 42 συμβάλλει σημαντικά στην ανάδειξη και υποστήριξη ανερχόμενων καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό». Αισθάνεσαι πως οι καλλιτέχνες βρίσκουν στην γκαλερί σου μια καλλιτεχνική «αγκαλιά»;
Ναι σαφώς, η αγκαλιά αυτή προσφέρεται όχι μόνο στους καλλιτέχνες, αλλά και γενικότερα στον κόσμο που επισκέπτεται τις εκθέσεις. Η γκαλερί έχει καταφέρει να γίνει χωνευτήρι ιδεών, τόπος πολιτιστικού διαλόγου και αναψυχής. Αυτό που με ρωτάτε αντιλαμβάνομαι ότι το έχω καταφέρει όταν οι καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζομαι με προτιμούν με εξαιρετική χαρά και για επόμενες εκθέσεις τους ή όταν βλέπω ανερχόμενους εικαστικούς να γνωστοποιούνται και να εξελίσσονται μέσω της δικής μου καθοδήγησης και εργασίας.
Πόσο έχεις βοηθήσει στο να αναδειχθεί το έργο νέων καλλιτεχνών;
Όταν οι νέοι καλλιτέχνες σε ευχαριστούν που αναδεικνύεις το έργο τους, καταλαβαίνεις ότι έχεις πετύχει με ταπεινότητα τον στόχο σου. Δίνω την ευκαιρία σε αυτούς τους καλλιτέχνες, και όχι μονάχα σε αποφοίτους της Καλών Τεχνών, να προβάλουν το ταλέντο τους και να εξωτερικεύσουν τις ιδέες τους σε νέα μονοπάτια.
Μέσω της Art Athina στην οποία συμμετέχει η γκαλερί θεωρείς πως γίνεται μεγαλύτερη προβολή των καλλιτεχνών σε Ελλάδα και εξωτερικό;
Φυσικά, όσον αφορά την Ελλάδα πρωτίστως, και εν συνεχεία και στο εξωτερικό. Επίσης, με το να συμμετέχουν στην Art Athina γκαλερί από διάφορες χώρες επιτυγχάνεται ένας παγκόσμιος, καλλιτεχνικός διάλογος. Η Art Athina είναι μια εξαιρετικά πετυχημένη φουάρ, η οποία καλεί πλήθος φιλοτέχνων να την επισκεφθούν. Παράλληλα ο θεσμός διοργανώνει και διάφορα άλλα events, όπως το Gallery Walk, Pop – Up εκθέσεις σε δημοφιλή ξενοδοχεία των Αθηνών, κινήσεις που έχουν ως στόχο την προβολή των καλλιτεχνών των γκαλερί.
Πολλές φορές βλέπουμε καλλιτέχνες που απαξιώνουν τη δυναμική της προβολής τους. Θεωρούν πως το έργο τους «μιλάει» από μόνο του. Αυτό αρκεί;
Η γκαλερί είναι το ‘μέσον’ ουσιαστικά για να γνωστοποιηθεί το έργο ενός καλλιτέχνη. Οι καλλιτέχνες χρειάζονται τις γκαλερί. Πρέπει να υπάρχει ένας άρρηκτος δεσμός και ένας σεβασμός μεταξύ των δύο. Γι’ αυτό μια γκαλερί οφείλει να περιλάβει με αγάπη το έργο του καλλιτέχνη, να μιλήσει, να γράψει γι’ αυτό, ώστε να μεταφέρει τη σημασία του σε ανθρώπους που έχουν την περιέργεια να το γνωρίσουν. Οι χώροι τέχνης πρέπει καθοδηγούν τους καλλιτέχνες με αφοσίωση και στοχευμένα ώστε εντέλει να επιτυγχάνονται και πωλήσεις.
Θεωρείς πως οι καλλιτέχνες και η τέχνη γενικότερα στην Ελλάδα απολαμβάνουν του σεβασμού που τους αρμόζει;
Είναι αμφιλεγόμενα τα πράγματα σήμερα. Βλέπουμε πολλά να γίνονται, από μικρούς και ιδιωτικούς φορείς κυρίως, ενώ θα πρέπει η προβολή των καλλιτεχνικών δρωμένων και εκθέσεων να απασχολεί περισσότερους. Επίσης η γνώση πάνω στην τέχνη οφείλει να είναι προνόμιο όλων. Η Τέχνη πρέπει να διδάσκεται. Μέσω αυτής οξύνεται ο νους και δυναμώνει η ψυχή.
Πιστεύεις πως υπάρχει μια εμπορευματοποίηση του έργου των καλλιτεχνών;
Δεν αμφισβητώ το γεγονός ότι η τέχνη είναι μια επένδυση, αν το πάρει κανείς από αυτή τη σκοπιά, αλλά δεν θα πρέπει να είναι οι πωλήσεις αυτοσκοπός, αλλιώς ο καλλιτέχνης χάνει την ταυτότητά του. Θα πρέπει επίσης, εμείς, ως χώροι τέχνης να μάθουμε στους Έλληνες αγοραστές ότι σημασία δεν έχει μονάχα το πόσο διάσημος είναι ο κάθε καλλιτέχνης, αλλά θα πρέπει να δίνουν βάση και στο συναίσθημα που τους προκαλεί το ίδιο το έργο. Πολλοί επίσης έχουν έργα για καθαρά διακοσμητικούς λόγους και αυτό πάντα δεν είναι το ζητούμενο. Γνώμη μου είναι να ξυπνάει κάποιος κάθε πρωί και να ‘χάνεται’ μέσα στο έργο που έχει επιλέξει.
Οι Έλληνες καλλιτέχνες μπορούν να «σταθούν» ισάξια με τους ξένους ή δεν μπορούν να αναδειχτούν λόγω της μικρής πληθυσμιακά χώρας;
Ο πληθυσμός μιας χώρας δεν έχει καμία απολύτως σχέση, το θέμα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει η πολιτεία την τέχνη. Όσον αφορά την προβολή και προώθηση της τέχνης, κονδύλια δυστυχώς δεν υπάρχουν. Πέρα από αυτό υπάρχει και πολύ γραφειοκρατία στον δημόσιο τομέα. Ας μη τα βλέπουμε όλα μαύρα όμως, γίνεται μια προσπάθεια ανάδειξης των Δημοσίων Μουσείων και πολιτιστικών χώρων και ελπίζω κάτι τέτοιο να ευδοκιμήσει εν καιρώ.
Μίλησέ μας για τα μελλοντικά σχέδια της γκαλερί.
Θέλω να συνεχίζω να προσφέρω τέχνη στον κόσμο. Να βάλω και εγώ το λιθαράκι μου στην εικαστική εγχώρια σκηνή. Το επόμενο βήμα είναι, πιστεύω, να ανοιχτώ σε αντίστοιχους χώρους και φουάρ του εξωτερικού.
ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Τζωρτζίνα Θέου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Σπούδασε στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, από όπου αποφοίτησε το 2005. Το διάστημα 2007-2008 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Newcastle στην Αγγλία, όπου ειδικεύθηκε στη διοργάνωση εκθέσεων σε μουσεία και γκαλερί (ΜΑ in Museum and Gallery Studies). Έκτοτε έχει συμμετάσχει σε διοργανώσεις εκθέσεων στην Αθήνα και στο Newcastle, έχει εργασθεί ως υπεύθυνη σε επιλεγμένες γκαλερί της Αθήνας και έχει παρουσιάσει δικά της concept σε χώρους τέχνης. Από το 2014 είναι ιδιοκτήτρια και διευθύντρια της γκαλερί Art Zone 42 Athens.