Ξεκίνησε σαν παιδική φιλία
Αγνή, ως όλα τα παιδικά
Της νιότης μας παιχνίδια
Σχολεία,φροντιστήρια,
Μετά πανεπιστήμιο
Μόνο απ’ τη μεριά σου.
Εγώ ονειροβάτισσα,πέρα απ’ τη φαντασία,
Κι εσύ πάντα,πάνω στη λογική,
Αρχόντισσα κυρία!
Εγώ ταξίδια κι εμπειρίες,δουλειά
Δημιουργία
Το άστρο της αγάπης μου ήτανε ο οδηγός μου.
Σε γαλαξίες μακρινούς τη βρήκα τη χαρά μου.
Ήμουν πολύ περήφανη,αγνή και
τώρα η καρδιά μου.
Είχα ξεχάσει βλέπεις πως
κάποια ζήλεια παραμόνευε
Αιώνια στην καρδιά σου.
Ώσπου μια μέρα ένιωσα
Πως έπρεπε στ’αλήθεια
Να σε αποκαθήλωνα
για πάντα και με μία
Πήρα λοιπόν το πρόσωπο
Το έντυσα με ρούχα,
μετά πνοή το έδωσα
Πνοή σαν τη δική σου
Στον κήπο μου το κρέμασα
Κοιτούνε οι διαβάτες
Περνώ κι εγώ και σε κοιτώ
Δεν σε φοβάμαι λέω
Ποτέ δεν σε φοβόμουνα
Μόνο σε αγαπούσα
Μα στην Εδέμ μου είπανε
φίδια πολλά πως ζούσαν
Εκεί να μείνεις φίλη μου
Ένα μ’αυτά να γίνεις
Εγώ ελευθερώθηκα
Μακριά σου φεύγω
Κι εσύ μ’αφήνεις
Δήμητρα Γκατζηγιάννη Αναστασίου