Τα αποτελέσματα της έρευνας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, που διεξήχθη επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης 77 ετών από την εκδίωξη των Εβραίων της Θεσσαλονίκης με τις αμαξοστοιχίες του θανάτου, ήταν σοκαριστικά. Το 40% των ερωτηθέντων απάντησε ότι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης είχε μηδενική ή, φευ, θετική επίδραση στην πορεία της χώρας και είναι καιρός να ξεχαστούν όλα αυτά τα αρνητικά γεγονότα.
Αλήθεια, πώς μπορεί να ξεχάσει κάποιος; Και τι να ξεχάσει; Όταν υπάρχουν ακόμα εν ζωή επιζήσαντες του Άουσβιτς που περιέγραψαν με κάθε λεπτομέρεια τις εξοντωτικές μεθόδους θανάτου στο όνομα του Γ’ Ράιχ και της Άριας Φυλής, πώς να ξεχάσει κάποιος; Άραγε, από όσους απάντησαν έτσι, πόσοι επισκέφτηκαν το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης και έμαθαν για την συνεισφορά των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στην πορεία της πόλης;
Μήπως να ξεχάσουμε και άλλα Ολοκαυτώματα; Χορτιάτης, Καλάβρυτα, Δίστομο, Κάνδανος, και πόσα άλλα… Να τα ξεχάσουμε κι αυτά; Να ξεχάσουμε την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου; Την σφαγή των προγόνων μας στην Μικρά Ασία; Να ξεχάσουμε την Τραγωδία της Κύπρου του 1974;
Όχι, δεν ξεχνάμε! Αρνούμαστε να ξεχάσουμε! Οι Έλληνες, ανεξάρτητα από χρώμα ή θρήσκευμα, δεν είμαστε πολεμοχαρείς. Αλλά δεν ξεχνάμε. Θυμόμαστε και τιμάμε. Τιμάμε τους αδελφούς μας που σκοτώθηκαν για να είμαστε εμείς παρόντες εδώ ελεύθεροι. Οι θυσίες τους είναι πυξίδα για εμάς, που μας δείχνουν ποιό δρόμο πρέπει να τηρήσουμε. Της αρετής, και όχι του βολέματος.
Ας είναι η μνήμη τους αιώνια!
Και να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που έφυγαν και δεν επέστρεψαν!
