Σοβαρά και ευτράπελα. Στο Οδοντιατρικό Τμήμα
Του Βαγγέλη Μπάκα του Γενικού Νοσοκομείου Γρεβενών
Ο πόνος
Υπάρχει ο οξύς πόνος, ο χρόνιος, ο αλγαισθητικός, ο νευροπαθητικός πόνος, ο σπλαχνικός πόνος κλπ, με κορυφαίο τον πόνο των ωδίνων του τοκετού και τον πονόδοντο.
Από τις ωδίνες του τοκετού με απάλλαξε η μάνα μου δίνοντάς μου φύλο γένους αρσενικού! Εάν όμως υπήρχε πονόμετρο… σίγουρα θα κατείχε το ρεκόρ, αφού έχει χάσει έξι παιδιά!
Από τον πονόδοντο με απάλλαξε η άριστη οδοντίατρος, κυρία Βίκυ Κατή, μόλις χθες! Και εξηγούμαι:
Πριν από λίγες μέρες με έπιασε, και για πρώτη φορά, ένας αβάσταχτος πονόδοντος. Κι αφού δεν είχα υπομονή να περιμένω τον οδοντίατρό μου, ο οποίος βρισκότανε εκτός Γρεβενών, επισκέφτηκα το οδοντιατρείο του Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου.
Αν και χωρίς ραντεβού, έμεινα ενεός από την όλο ευγένεια και καλοσύνη της κυρίας Βίκυς και των δυο νοσηλευτριών.
Μου δώσανε μια αγωγή με παυσίπονα, και φυσικά το ραντεβού για την εξαγωγή του δοντιού στις 20-7-21. Καμιά σχέση η ημερομηνία αυτή με εκείνη του 74!… Τότε οι τούρκοι έβγαζαν μάτια…
Η εξαγωγή έγινε με τον πιο ανώδυνο τρόπο από την κυρία Βίκυ, συνεπικουρούμενη από τις δυο νοσηλεύτριες. Συνολικά τρεις χάριτες κι ένας άχαρος!…
Πώς θα μπορούσα να είμαι Κεχαριτωμένος… με το βαμβάκι στο στόμα!… Το αριστερό μου μάγουλο φούσκωνε τόσο, σαν να φυσούσα τρομπέτα! Ίδιος ο Ντίζι Γκιλέσπι σε λευκό!…
Είναι αρκετοί αυτοί οι οποίοι φοβούνται να επισκεφθούν τον οδοντίατρο. Κι όταν το κάνουν, επειδή δεν αντέχουν άλλο τον πόνο, είναι πολύ αργά. Έχει ήδη προσβληθεί και το διπλανό τους δόντι!
Αν και είχα ακούσει τα καλύτερα λόγια για την κυρία Βίκυ, με το που ξάπλωσα στο ανάκλιντρο έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Φυσικά κατ’ εντολήν της! Αυτό έλειπε, να μου έβγαζε το δόντι με το στόμα κλειστό!
Αναλογίστηκε άραγε ποτέ κανείς τι χρωστάμε στους γιατρούς και στο νοσηλευτικό προσωπικό! Θα έλεγα, χωρίς υπερβολή, την ίδια μας τη ζωή! Και, αυτό κυρίως, την παράτασή της! Άλλωστε τελευταία γίνεται αρκετή κουβέντα και για το προσδόκιμο της ζωής!
Στο ημερολόγιο του Ντοστογιέφσκι διαβάζω:
«Ήμασταν καμιά δεκαριά νομάτοι και μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Να και ένας γεροξεκούτης πενήντα οκτώ χρονών!…».
Ο Βουτσάς παντρεύτηκε 85 χρονών και γέννησε και παιδί!
Κάποιοι ασχολούνται με τα φακελάκια, ακόμα κι αν περιέχουν ένα κέρασμα. Κάποιοι για υπερβολικές συνταγογραφήσεις, υπέρογκες αμοιβές, διάφορες καταχρήσεις, κλοπές κλπ. Ενίοτε και συκοφαντικές.
Κανείς όμως, εκτός από μένα, δεν έστειλε την κυρία Κατή στον Κατή για κλοπή! Μα να μου κλέψει τον πόνο μέρα μεσημέρι!… Να μου πάρει το δόντι, σαν να μου πήρε τη μπουκιά από το στόμα! Πού να ήταν και χρυσό!…
Έμεινα τόσο ενθουσιασμένος από την, εν γένει, συμπεριφορά του προσωπικού, λες και επισκέφτηκα παιδική χαρά! Πέρασα τόσο ευχάριστα, ώστε να σκέφτομαι να πάω να βγάλω κι ένα γερό δόντι! Σοβαρά μιλάω!
Χίλια ευχαριστώ με έναν τόνο συγκίνηση!
Βαγγέλης Μπάκας
