Είναι το φως πάντα πρώτο,
ορμώντας κάθετο απ’ την μήτρα
της ελπίδας
Θα ‘ρθει ο καιρός που πρέπει,
ανεβαίνοντας από τα σπλάχνα της μνήμης,
σε ματωμένους βράχους,
μέσα από τάφους και νερά θα δυναμώνει
Θρήνο στο θρήνο
υψώθηκαν οι Αθάνατοι,
απ’ τα βάθη του χρόνου
Ήλιοι μέσα σε Ήλιους
αρματοδρόμοι νικητές
Είδα κι άκουσα την άνοιξη
πάνω απ’ την θάλασσα,
ταμπούρλο ρυθμικά βαρούσε
Ω! Παναγιά μου Μυρτιδιώτισσα
παρθένο μέτωπο θα σου φιλήσω
μύρισε ο τόπος πασχαλιά και δυόσμο
Το θάνατο νικήσανε
απλώσαμε τα χέρια,
άρμα χρυσόλαμπρο σέρνουν
στην καρδιά μας οι Θερμοπύλες
όσα οι Αθάνατοι κρατούν
γαλάζιοι όγκοι γίνηκαν
Χαίρε! Αστέρι της αυγής
Χαίρε! Μαγιού ημέρα
Χαίρε! Αθάνατο πουλί
Χαίρε! Γλυκύ μου Έαρ
Είναι το φως πάντα πρώτο,
καμωμένο απ’ άνεμο Ολύμπιο
μάρμαρα δικά μας ,
έπειτα ο κόσμος ξαναγύρισε στο χάος
μα τίποτα δεν τέλειωσε
άνοιξε τούτο ρίζες βαθύτερες
να ‘ρθει απάνω
από άνθρωπο σε άνθρωπο,
λιθάρι λιθάρι ,
ολάκερο του Ήλιου το σύστημα
μες στο ναό της δόξας
Χαίρε! Κλωνάρι της ελιάς
Ήλιε και χελιδόνα
Χαίρε! Αιγαίου θάλασσα
Δελφοί και Παρθενώνα