Με αφορμή την παρουσίαση της νέας της ποιητικής συλλογής «Ταξίδι συναισθημάτων» η Εφη Χαντζούλη μιλάει στο Polispost και στον Γιώργο Διαμάντη
-Πότε σκοπεύετε να παρουσιάσετε τη Β΄ ποιητική σας συλλογή «Ταξίδι συναισθημάτων» από τις Εκδόσεις «ΟΤΑΝ»;
Στις 27 Σεπτεμβρίου, ώρα 7 μ.μ στον κήπο του Πολυχώρου Νάρκισσος, Λ. Κηφισίας και Αγ. Κωνσταντίνου 52, Μαρούσι. Θα μιλήσουν για το βιβλίο ο Κώστας Καρούσος, Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, λογοτέχνης, κριτικός, ο Δρ. Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, κριτικός, η Μαργαρίτα Κατσίμη, Καθηγήτρια Οικονομικών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Θα διαβάσουν οι ηθοποιοί: Μαίρη Βιδάλη και Χαριτίνη Καρόλου. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Αντώνης Αντωνόπουλος, δημοσιογράφος στο STAR.Στα πλήκτρα – φωνή: ο Μαέστρος Πάνος Δέρβος. Θα τραγουδήσουν: Γιάννης Πετρόπουλος, Ελένη Ασημακοπούλου και Βασίλης Διαμάντης.
-Τι είδους ποιήματα περιέχονται στο βιβλίο σας «Ταξίδι συναισθημάτων»;
Υπάρχουν ποιήματα ερωτικά, φυσιολατρικά, λυρικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά και κάποια από αυτά θα έλεγε κάποιος πως έχουν γνωμολογικό χαρακτήρα. Εξάλλου η ποίηση προκύπτει από τη ζωή και η καθημερινότητά της έχει ποικίλες πλευρές.
- Γιατί δώσετε αυτό τον τίτλο στο βιβλίο σας;
Γιατί όπως είπε και ο ΄Αγγλος ρομαντικός ποιητής ο Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ «Η ποίηση είναι ένα αυθόρμητο ξέσπασμα έντονων συναισθημάτων. Πηγή του, ο ποταμός συναισθημάτων που συνάξαμε στο διάβα μας». Τα συναισθήματα είναι μια πολύ σύνθετη υποκειμενική συνειδητή εμπειρία. Είναι αυτό που αισθάνεται ο άνθρωπος όχι ως απλή αίσθηση αλλά ως κάτι βαθύ, εσωτερικό που επιδρά τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή. Είναι ένας συνδυασμός από εμπειρίες, ένστικτα, αισθήσεις και πράξεις ικανός να πλάσει ένα συναίσθημα.
Ο ποιητής καλείται να δώσει συγκεκριμένη μορφή στα συναισθήματα που νιώθει με κύρια εργαλεία του τη χρήση των κατάλληλων εκφραστικών μέσων και επίσης την επιλογή λέξεων ικανών να μεταφέρουν στο χαρτί αυτά που εκείνος νιώθει .Είναι μια συνειδητή και συνάμα ασυνείδητη διαδικασία που άλλοτε είναι αυθόρμητη και πηγαία κι άλλοτε αποκτά τεχνική. Μια επεξεργασία εμπειριών, γεγονότων και συναισθημάτων που δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Με τον τίτλο αυτό θέλησα να δηλώσω και την ουσία της ίδιας μας της ζωής, της ίδιας μας της ύπαρξης. Ο Αριστοτέλης είχε πει: «Ζούμε με συναισθήματα όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα πρέπει να μετράμε το χρόνο με τους κτύπους της καρδιάς».
-Θα μπορούσατε να μου αναφέρετε κάποια συγκεκριμένα μηνύματα που θα πάρει ένας αναγνώστης διαβάζοντας τα ποιήματά σας ;
Kατά τη γνώμη μου η ποίηση θα πρέπει να είναι προσιτή στον αναγνώστη αλλά σε καμία περίπτωση απλοϊκή. Έτσι προσπάθησα κι εγώ να μεταφέρω κάποια ουσιώδη για μένα μηνύματα στους αναγνώστες μου όπως:
α) Να συγχωρούμε τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε παραπέρα. Όχι να τον δικαιολογούμε και να τον κακομαθαίνουμε αλλά ούτε να τον επιπλήττουμε πολύ αυστηρά για τα λάθη του. Οφείλουμε να ακολουθούμε με άλλα λόγια το μέτρο στη ζωή μας. β)Καλό είναι να βλέπουμε το θάνατο αισιόδοξα. Σαν ένα πέρασμα από την επίγεια στην αιώνια ζωή. γ)Να έχουμε επίγνωση ότι η ζωή δε γεννήθηκε για να μας χαρίσει δικαιοσύνη. Έτσι όσο πιο νωρίς αντιληφθούμε τη σκληρότητά της τόσο λιγότερο θα της επιτρέψουμε να μας πονέσει. δ) Η μεγαλύτερη κατάκτησή μας είναι ο εαυτός μας.΄Οσο πιο καλά τα έχουμε βρει μαζί του τόσο πιο γρήγορα θα νιώσουμε τη γαλήνη και την ηρεμία στην ψυχή μας. ε) Η τύχη δεν μοιράζει τα δώρα της με δικαιοσύνη στους ανθρώπους. Λίγοι είναι οι ευνοούμενοί της κι αυτό δεν πρέπει να μας γεμίζει με λύπη. στ) Ο ΄Ανθρωπος οφείλει να πιστεύει στο Καλό, στο Δίκαιο και στο Ηθικό. Γι΄ αυτό και πρέπει να ζει και να αναπνέει. Να νοιάζεται όχι μόνο για τον Εαυτό του αλλά και για όλους τους άλλους γύρω του. ζ)Οτιδήποτε δίνουμε στους συνανθρώπους μας δεν πρέπει να περιμένουμε ανταπόδοση. Δίνουμε γιατί εμείς το επιθυμούμε χωρίς να προσδοκούμε ανταλλάγματα. η)Δεν είναι ηθικό να ζούμε κάτω από το βάρος των ενοχών μας. Οφείλουμε να παραμερίζουμε την ομίχλη που μας δημιουργούν και να τολμάμε κάθε φορά μια καινούρια αρχή. Ποτέ δεν είναι αργά. θ)Είναι ωραίο να ζούμε τον τωρινό μας έρωτα με ασίγαστο πάθος προσδοκώντας ένα νέο απόκοτο ραντεβού μαζί του.
-΄Εχετε γράψει ένα ποίημα για τα νιάτα και ένα για τα γηρατειά. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει κατά τη γνώμη σας ο άνθρωπος το πέρασμα του χρόνου;
Ο σπουδαίος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης 91883-1974) είχε πει: «Αχ, που ΄σαι νιότη που ΄δειχνες πως θα γινόμουν άλλος». Πράγματι αυτή η ρήση του είναι μεστή και καθορίζει πως ο άνθρωπος πρέπει όσο είναι ακόμα νέος να δημιουργεί τα δικά του όνειρα, τους δικούς του στόχους και ν΄ αγωνίζεται να τα πραγματοποιήσει. Διαφορετικά όσες αρετές και ικανότητες κι αν διαθέτει θα μείνουν ανεκμετάλλευτες και τα ταλέντα του δεν θα μπορέσει να τα αξιοποιήσει όπως θα έπρεπε. Ο Γερμανός φιλόσοφος Σοπενχάουερ είχε πει επίσης: «Το πρωινό είναι η νεότητα της ημέρας. Είναι χαρούμενο, φρέσκο κι εύκολο. Μην το χαραμίζετε ξυπνώντας αργά». Οφείλουμε
λοιπόν, όσο είμαστε ακόμα νέοι να έχουμε τόλμη κι όρεξη να φτιάξουμε το δικό μας μελλοντικό μονοπάτι. Να εκμεταλλευτούμε θετικά τις δυνάμεις της νιότης και τότε σίγουρα θα κάνουμε θαύματα. Θα μπορέσουμε με τη ζωντάνια και τη δράση μας να υλοποιήσουμε τα μεγάλα μας όνειρα που ίσως φαντάζουν άπιαστα. Δεν πρέπει να αφήσουμε να κυλήσει η νιότη μας νωχελικά. Γιατί όπως έλεγε και σπουδαίος Στράτης Μυριβήλης «Στα νιάτα οι λέξεις είναι γιομάτες από ψίχα, από χυμό και φωτιά. Κατόπιν αδειάζουν λίγο – λίγο κι απομένουν κούφια τσόφλια». Οι νέοι καλό είναι να επαγρυπνούν και να αδράττουν τις ευκαιρίες της ζωής τους όχι με άγχος αλλά μέσα από την ανεμελιά και τη σφριγηλότητα των χρόνων σας. Στο ποιήμα μου «Νιάτα» γράφω: «Μια άρπα μελωδική αναγγέλλει τα νιάτα, που με δοξάρι βιολιού πλέκουν όνειρα τολμηρά».
Τα γηρατειά πάλι κατά τη γνώμη μου δεν είναι μια άχαρη χρονική περίοδος για τον άνθρωπο. Αντίθετα οι γέροι είναι δυο φορές παιδιά. Πρέπει να μάθουμε να γερνάμε ωραία. Οι εμπειρίες που αποκτάμε στο πέρασμα της ζωής μας χαρίζουν σοφία, γαλήνη και ηρεμία στην ψυχή μας. Ετσι έχοντας αποκτήσει πολύτιμη γνώση μπορούμε να βρούμε τρόπους να απολαύσουμε την κάθε στιγμή μας και στην περίοδο των γηρατειών μας. Μπορούμε να διατηρήσουμε την παιδικότητά μας η οποία σε συνδυασμό με τη σοφή μας σκέψη, θα μας καταστήσει μοναδικούς. Η ψυχή ποτέ δεν γερνάει. Το σώμα μας γερνάει με το πέρασμα του χρόνου. Η δύναμη της ψυχής όμως μπορεί να το συντηρεί και να το ανασταίνει. Το ελιξίριο της ζωής είναι η αγάπη μας για τη ζωή. Γι΄αυτό κι εγώ γράφω στο ποίημα μου «Τα γηρατειά»: «Ισως τα γηρατειά έχουν μια κάποια ομορφιά».
-Πολλά από τα ποιήματά σας – συγκεκριμένα από τα σαράντα εννέα τα εννέα – είναι ερωτικά. Κατά την άποψή σας ο έρωτας μπορεί να κρατήσει για πάντα;
Το ουσιαστικό «έρως» ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας εράω -ώ που σημαίνει επιθυμώ πολύ. Με άλλα λόγια η λέξη έρωτας δηλώνει μια επιθυμία του ανθρώπου και συγκεκριμένα μια σαρκική επιθυμία. Από την ίδια την ετυμολογία του λοιπόν είναι εφήμερος, δεν κρατάει για πάντα. Με άλλα λόγια, όπως όλες οι επιθυμίες μας παύουν να υπάρχουν όταν ικανοποιηθούν έτσι είναι και ο έρωτας. Όσο μεγάλη κι αν είναι η σαρκική μας επιθυμία για κάποιον/α σίγουρα δε μπορεί να κρατήσει για πάντα. Πρέπει να μετουσιωθεί σε αγάπη για να αποκτήσει διάρκεια. Ο αρχαίος ΄Ελληνας ποιητής Μένανδρος (4ος αιώνας π.Χ) είχε πει: «Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί» που σημαίνει πως από την Αγάπη τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο ή ίσο. Και φυσικά δεν είναι εύκολη υπόθεση η αγάπη. Ο έρωτας κατά την προσωπική μου άποψη είναι παροδικός. Πολύ σωστά είχε πει ο ΄Αγγελος Τερζάκης (1907-1979) ότι «η ομορφιά του έρωτα δε βρίσκεται στην αιωνιότητα, βρίσκεται στην προσωρινότητα». Η τέλεια Αγάπη είναι όταν το «Εσύ» και το «Εγώ» γίνονται συνώνυμες λέξεις.
-Ο Κωνσταντίνος Μπούρας στον πρόλογο του βιβλίου σας γράφει: «Ας είμαστε γενναιόδωροι. Είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε στην σκοτεινή αλλά κι ενδιαφέρουσα μεταβατική εποχή μας». Εσείς πόσο γενναιόδωρη είστε;
Ο ΄Ανθρωπος οφείλει μέσα στην εκάστοτε κοινωνία που ζει και κινείται να είναι ευαισθητοποιημένος ηθικά και κοινωνικά. Θα πρέπει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να βοηθά τους συνανθρώπους του και να συμπαραστέκεται στις δυσκολίες τους. Δεν είναι καθόλου εύκολη αυτή η προσέγγιση της ζωής γιατί απαιτεί να φύγουμε από το Εγώ μας και να πάμε στο Εμείς. Σήμερα δυστυχώς ο σύγχρονος άνθρωπος ενδιαφέρεται μόνο για το δικό του συμφέρον και την προσωπική του ευδαιμονία αδιαφορώντας για τους γύρω του. Η ανιδιοτέλεια είναι αρετή που ανήκει στις ιδανικές πολιτείες και δυστυχώς δεν χαρακτηρίζει την ωφελιμιστική εποχή που ζούμε. Προσωπικά κάνω προσπάθειες να χαρίσω στους συνανθρώπους μου ό,τι μπορώ.΄ Έναν καλό λόγο, ένα πλατύ, αληθινό χαμόγελο, μια ενθάρρυνση και μια παρότρυνση για έναν αγώνα τους που θα τους ωφελήσει…είμαι άτομο επικοινωνιακό κι αγαπώ τον ΄Ανθρωπο.΄Όχι μόνο τους φίλους και τους γνωστούς μου αλλά κι ανθρώπους που γνώρισα όταν τυχαία τους συνάντησα σε κάποια παρέα. Η θετική σκέψη και αύρα μας κρύβει τεράστια δύναμη και πρέπει χωρίς ενδοιασμούς και φοβίες να τις χαρίζουμε άπλετα στους συνανθρώπους μας.
-Στο ποίημα σας «Το Κόκκινο φουστάνι» αναφέρετε τους στίχους: « Αχθοφόρος είχες γίνει της ρουτίνας Εσύ, βαρέθηκες πια την άχρωμή σου ζωή». Πιστεύετε πως η ζωή μας σήμερα είναι πράγματι άχρωμη κι ασφυκτικά μονότονη;
Οι πολλαπλές υλικές απαιτήσεις της ζωής μας έχουν εγκλωβίσει τον σύγχρονο ΄Ανθρωπο σε ένα διαρκές κυνήγι του ευρώ. Η ανεργία γεμίζει τις καρδιές των νέων ανθρώπων με άγχος κι έντονη δυσφορία. Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια κυριαρχούν σε κάθε βήμα του σύγχρονου Ανθρώπου οδηγώντας τον σε σοβαρές ψυχικές ασθένειες. Η αλλοτρίωση των διαπροσωπικών μας σχέσεων είναι πια γεγονός. Οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί της ζωής μας δεν μας επιτρέπουν να χαρούμε τις θετικές πλευρές της, τις πιο ανθρώπινες στιγμές της. Πως να μην είναι πεζή κι ανιαρή η ζωή μας όταν η ψυχή μας διψάει για ουσιαστικές και αληθινές επαφές με τους συνανθρώπους μας τις οποίες δυστυχώς δεν μπορεί ν ΄ανταμώσει;
Οι αυξημένες απαιτήσεις της καθημερινής μας ζωής δεν μας αφήνουν χρόνο να ζήσουμε, να απολαύσουμε το Δώρο της Ζωής, να ερωτευτούμε, να χαρούμε τις πιο απλές, μικρές χαρές της. Έτσι καταντά βαρετή, άχρωμη και μονότονη. Πρέπει όλοι μαζί και ο καθένας μας ξεχωριστά να πασχίσουμε να χρωματίσουμε την καθημερινότητά μας.΄Εχουμε χρέος να μην την σπαταλούμε άσκοπα, να μην την εξευτελίζουμε με άνομες πράξεις αλλά να ζούμε με αξιοπρέπεια την κάθε στιγμή της σαν να ήταν η τελευταία μας. Κάθε μέρα που ανατέλλει θα πρέπει να είναι για μας μιας καινούρια μέρα γεμάτη χαρά, δημιουργικότητα κι αισιοδοξία.
-Στο ποίημά σας «Ευθύνη» γράφετε:
«Τα ιδανικά σου τα τίμησες πάλεψες όσο μπορούσες γενναία. Επαναστάτης σε μικροαστική φυλακή. Μα η ροδοδάκτυλη αυγή αλλού ανατέλλει».
Πρέπει να νιώθουμε πόνο και πίκρα για όσα δε μπορέσαμε τελικά να υλοποιήσουμε στη σύντομη, επίγεια ζωή μας;
Υπάρχουν κατά τη γνώμη μου δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που θέτουν στόχους είτε σε μικρή είτε σε μεγαλύτερη ηλικία και πασχίζουν να τους υλοποιήσουν κι εκείνοι που αφήνονται στη ροή της ζωής τους και σε ό,τι εκείνη τους προσφέρει.
Το ποιήμα μου «Ευθύνη» αναφέρεται στα άτομα εκείνα που είχαν κάποια όνειρα στη ζωή τους κάποια υψηλά ιδανικά και που πάλεψαν σκληρά και γενναία για να τα εκπληρώσουν, για να τα υπηρετήσουν. Αφορά στα άτομα εκείνα που επαναστάτησαν, που δε δείλιασαν ν΄ αγωνιστούν για να κερδίσουν «τα πιστεύω» τους και τους στόχους τους. Πήγαν κόντρα στο κατεστημένο της μικροαστικής κοινωνίας στην οποία έζησαν κι αν κι ένιωθαν ασφυκτικά μέσα στον ευτελισμό των μεγάλων ιδανικών κι αξιών, πάλεψαν όσο μπορούσαν για να δραπετεύσουν από την μικροαστική αυτή φυλακή. Δυστυχώς όμως είτε γιατί δεν στάθηκαν τυχεροί είτε γιατί οι ίδιοι έκαναν κάποια λάθη, δεν κατάφεραν οι επιδιώξεις τους και τα όνειρά τους στη ζωή να ευωδοθούν. Σίγουρα γεύτηκαν την πίκρα και τον πόνο της αποτυχίας, όμως και πάλι βγήκαν κερδισμένοι από τούτο τον αγώνα τους. Πολλοί είναι οι πιθανοί λόγοι που συντέλεσαν στην μη εκπλήρωση των προσδοκιών τους.΄Ισως γιατί οι στόχοι που έθεσαν ήταν απίστευτα δύσκολοι, ίσως γιατί δεν βρήκαν τους κατάλληλους ανθρώπους να τους δώσουν ένα χέρι βοηθείας, ίσως γιατί σπατάλησαν το χρόνο τους σε άσκοπες προσπάθειες. Πιθανώς, γιατί απογοητεύτηκαν υπερβολικά από τις αποτυχίες τους.
΄Όπως και να ΄χει ο ΄Ανθρωπος οφείλει ν΄ αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του στη ζωή. Την ευθύνη για τα καλώς ή τα κακώς πεπραγμένα του στη ζωή. Αυτό επιβάλλει η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός του προς την ίδια του τη φύση.΄Ετσι κερδίζει τον εαυτό του και βαδίζει στη ζωή με το κεφάλι του ψηλά. Με αυτό τον τρόπο ζωής ο πόνος και η απογοήτευση διαλύονται και φωλιάζει στην ψυχή του η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
-Στο ποίημά σας «΄Ανθρωπος» γράφετε:
«Ο ΄Ανθρωπος σαν το θελήσει, το μπορεί τ΄αδύνατο, τ΄ανέφικτο σίγουρα να κερδίσει».
Πιστεύετε πως ο ΄Ανθρωπος έχει τη δύναμη, την αντοχή να καταφέρει το αδύνατο, το άπιαστο;
Ο μεγάλος Γάλλος ηγέτης ο Ναπολέων Βοναπάρτης (1769-18210 είπε: «΄Όταν θέλουμε μπορούμε κι όταν μπορούμε οφείλουμε». Επίσης, ο Νίκος Καζαντζάκης είχε πει: «H
πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει». Και οι δύο αυτές ρήσεις δηλώνουν ότι ο ΄Ανθρωπος μπορεί να πραγματοποιήσει και το πιο ανέφικτο όνειρό του. Κρύβει μέσα του μεγάλη δύναμη που όταν θελήσει να τη χρησιμοποιήσει μπορεί να καταφέρει τ΄ ακατόρθωτα στη ζωή του. Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως θα πρέπει να γίνεται αιθεροβάμων. Οφείλει να αγωνίζεται για την πραγμάτωση των στόχων του στα πλαίσια του λογικού και του δυνατού απαλλαγμένος από τα στενά όρια και τους φόβους του. Πρέπει να βάζει τον πήχυ ψηλά πάντα όμως έχοντας συναίσθηση των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων του. Διαφορετικά μπορεί να αποτύχει παταγωδώς και να απογοητευτεί. Σίγουρα ο ΄Ανθρωπος μπορεί ν΄ αντέξει πολλά και ο καθένας μας είναι ξεχωριστός κι έχει τις δικές του αντοχές. Και φυσικά οφείλει να έχει ατσάλινη πίστη τόσο στον εαυτό του και στις δυνάμεις του όσο και στο Θεό. Ο ΄Ανθρωπος είναι αδύναμος μπροστά στη Θέληση του Θεού. Είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του ως ένα σημείο. Η θεϊκή Ευλογία είναι αυτή που θα τον οπλίσει με δύναμη ώστε να μεγαλουργήσει, να βγει έξω από τα στενά όρια των δυνατοτήτων του ,ας μη το ξεχνάμε αυτό.
-Θα σας δούμε το φθινόπωρο και το χειμώνα του 2020 σε κάποια θεατρική παράσταση;
Ο Κορωνοϊός μας έχει κάνει άνω κάτω!΄Εχει ανατρέψει πολλές ισορροπίες στη ζωή μας .Παίξαμε τον Μάρτιο του 2020 τρεις παραστάσεις στο Θεατρικό Χώρο «Διέλευσις»,Λέσβου 15 στην Κυψέλη μια αξιόλογη θεατρική παράσταση το «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία της Χρυσάνθης Κορνηλίου. Ελπίζουμε να ανέβει πάλι στον ίδιο χώρο. Θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 19.00 η ώρα.
-Μιλήστε μας για τους συντελεστές της παράστασης.
Τη σκηνοθεσία του έργου, τη δραματουργική επεξεργασία, την προσαρμογή των κειμένων σε πεζό λόγο έχει κάνει η Χρυσάνθη Κορνηλίου. Τον Φάουστ υποδύεται ο Γιάννης Λαμπρόπουλος, τη Μαργαρίτα η Ελένη Τζιάκα, τον Μεφιστοφελή ο Γιώργος Καπετανάκος, τη Μάρθα εγώ, τον Βάγκνερ, τον σπουδαστή και τον Βαλεντίνο ο Γιάννης Δαφνιωτίδης, τη στρίγγλα και τη Λίζα η Βίκυ Ευαγγέλου. Επίσης η κινησιολογία είναι του Σίμωνα Πάτροκλου, τα σκηνικά του Άγγελου Δελή, τα κοστούμια της Βάνιας Αλεξάντροβα, η μουσική επιμέλεια του Γ. Δαφνιωτίδη ο οποίος είναι και βοηθός σκηνοθέτη ενώ τους φωτισμούς έχει κάνει ο Κων/νος Σακουλάς. Οργάνωση Παραγωγής ο Σωτήρης Οικονόμου.Social Media: 4P Productions.
-Γιατί δε θα πρέπει να χάσουν οι φίλοι του θεάτρου αυτή την παράσταση;
Γιατί ο «Φάουστ» του Γκαίτε είναι ένα μοναδικό έργο ζωής για το Γκαίτε το οποίο και ολοκλήρωσε λίγο πριν το θάνατό του. Εμπνεύστηκε από τον προγενέστερο «Δόκτωρ Φάουστους» του άγγλου θεατρικού συγγραφέα Κρίστοφερ Μάρλοου. Πρόκειται για ένα έργο που διηγείται την τραγική ιστορία ενός σοφού μάγου, ο οποίος κλείνοντας συμφωνία με τον Μεφιστοφελή (τον διάβολο) προσπαθεί να εξαγοράσει με την ψυχή του όλες τις ανθρώπινες επιθυμίες που του υπόσχονται ευτυχία. Έτσι
παρακολουθώντας οι θεατές αυτή τη θεατρική παράσταση θα αντιληφθούν πως ανθρώπινος βίος είναι επισφαλής. Ο Φάουστ παλεύει με αντίρροπες δυνάμεις και φυσικά είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Το έργο τονίζει στους θεατές πως η ζωή είναι μια αναπάντεχη περιπέτεια. Προβληματίζει το θεατή αναγκάζοντάς τον να σκεφτεί όλα τα αποτελέσματα των πράξεών του στη ζωή .΄Ετσι η θεατρική αυτή παράσταση λειτουργεί σαν κίνητρο για τον καθένα μας να χαράξει στη ζωή του το δικό του πεπρωμένο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η ευθύνη των πράξεών μας είναι δεδομένη!
-Εσείς ποιο ρόλο υποδύεσθε;
Υποδύομαι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, τη γειτόνισσα της Μαργαρίτας, τη Μάρθα. Είναι μια αφελής θα έλεγα γυναίκα που συνάμα όμως κρύβει μέσα της και τη γυναικεία πονηριά και καπατσοσύνη.
Aν ο Μεφιστοφελής κερδίσει τη Μάρθα θα καταφέρει εύκολα να πλησιάσει τον κύριο στόχο του: τη Μαργαρίτα. Ο Φάουστ μαγεμένος από την ομορφιά και την αθωότητα του κοριτσιού αυτού και το πρώτο πράγμα που ζητάει από τον διάβολο (το Μεφιστοφελή) είναι να του γνωρίσει τη Μαργαρίτα. Δεν είναι εύκολη αυτή η προσέγγιση γιατί η Μαργαρίτα είναι ένα κορίτσι χωρίς κοινωνικές επαφές που βγαίνει ελάχιστα μόνη της έξω από το σπίτι. Η γειτόνισσά της λοιπόν και καλή της φίλη Μάρθα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη γνωριμία της με τον Μεφιστοφελή και επομένως στη συνάντησή της με τον μοναδικό μεγάλο έρωτα στη ζωή της τον Φάουστ!
-Πώς θα μου σκιαγραφούσατε το χαρακτήρα της Μάρθας;
Είναι μια βασανισμένη γυναίκα που αγωνίζεται για να κερδίσει τα αυτονόητα για πολλές άλλες γυναίκες. Ο άντρας της την εγκατέλειψε αφήνοντάς την ολομόναχη να μεγαλώσει τα παιδιά τους. Ξελογιάστηκε από μια όμορφη μικρούλα και δεν γύρισε ποτέ στο σπιτικό τους.
Ο Μεφιστοφελής της αναγγέλλει τη δυσάρεστη είδηση του θανάτου του άντρα της. Εκείνη λυπάται προς στιγμή αλλά πολύ σύντομα δείχνει να αλλάζουν τα αισθήματά της για εκείνον γιατί νιώθει βαθιά αγανάκτηση για την άσχημη συμπεριφορά του απέναντί της. ΄Οσο διάστημα ο Μεφιστοφελής της μιλάει εκείνη δεν χάνει στιγμή να του δείχνει τη συμπάθειά της. Ελπίζει πως μπορεί να γίνει ο μελλοντικός της σύντροφος γιατί ο Μεφιστοφελής την παραμυθιάζει με πολλά κολακευτικά λόγια προκειμένου να πετύχει το σκοπό του. Τη χρησιμοποιεί για να πλησιάσει τη Μαργαρίτα ώστε να καταφέρει να την φέρει σε μια πρώτη επαφή με τον ερωτευμένο με εκείνη Φάουστ. Η Μάρθα παρουσιάζεται απόλυτα αφελής κι ευκολόπιστη Πληγώνεται βέβαια πολύ στο τέλος όταν ο Μεφιστοφελής αφού πετύχει το στόχο του την περιφρονεί με απροκάλυπτα αναιδή τρόπο.
-Σκοπεύετε να εκδώσετε σύντομα κάποιο νέο σας βιβλίο;
Ναι. Θα είναι ένα βιβλίο για παιδιά! ένα παραμύθι γραμμένο σε πεζό λόγο.
