Η πρώτη ποιητική συλλογή «Όλα είναι όπλα»του Ειρηναίου Μαράκη αποτυπώνει το κλίμα της εποχής μας, μιας εποχής τεράτων αλλά και μιας εποχής αντίστασης και αγώνα ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό και την καπιταλιστική κρίση. Περιέχει ποιήματα, πολιτικά και ερωτικά, σε ένα ενιαίο σύνολο και αναδεικνύει ότι στην εποχή της κρίσης και της πανδημίας η σιωπή αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο. Ο ποιητής βρίσκεται απέναντι σε όσους επιχειρούν να μετατρέψουν την καθημερινότητα, τις σχέσεις και τα όνειρα μας σε εμπόρευμα. Παίρνει θέση και μαζί με τους εργαζόμενους και τους ανέργους, τους πρόσφυγες, τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα σηκώνει τη γροθιά του διεκδικώντας μια άλλη κοινωνία. Παράλληλα το βιβλίο με όπλα του την ποίηση, το λαϊκό τραγούδι και τη φιλοσοφία, προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση για τη σύγχρονη, κοινωνική ποίηση. Επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην ερμηνεία – αποτύπωση της ελπίδας που γεννιέται μέσα στην κοινωνία που μάχεται κατά της φτώχειας και της εξαθλίωσης και όχι στην αποκλειστική προσέγγιση της κατάστασης. Πρωταγωνιστές των ποιημάτων στο «Όλα είναι όπλα» είναι οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι οι οποίοι δεν παραιτούνται μπροστά στις δυσκολίες και που διεκδικούν να ζήσουν και να ερωτευτούν όπως αυτοί θέλουν ενώ την ίδια ώρα αγωνίζονται συλλογικά για μια διαφορετική, ελεύθερη κοινωνία.
Η ποιητική αδεία του Ειρηναίου Μαράκη ως ηθογραφική στάση ανατρέπει το κρατούν ιδεολόγημα της υπάρχουσας αδροσιάς. Στα εκπονήματα που παραθέτει με ψυχικό σθένος στο παρόν βιβλίο κυριαρχεί πολυδιάστατα και πολυσήμαντα το μεγαλείο της εντεινόμενης μέθεξης και της διύλισης των αναφορών . Η όσμωση των λεκτικών εκφάνσεων του συνδράμει ανεπιφύλακτα και καίρια σε μια κοσμογονία εμφατικής ενταξιακής περιπέτειας που αξίζει να γευτεί κάθε αναγνώστης. Θεματολογικά το συναίσθημα της αποδοκιμασίας στα γραφόμενα ως επήρεια σοβαρής πολιτικής πράξης και παρέμβασης εντείνει συνοπτικά τη πλήρη προσοχή μέσα από το μυστήριο στο αντικείμενο της επιλογής .Οι υποκειμενικές λέξεις τοποθετημένες σε διάσταση συγκρότησης στίχων με λεπτομερειακή υφή συνδέονται ευπρόσδεκτα με τις εκδοχές της σύνθεσης και καλύπτουν τους ισχυρισμούς της θέασης που πέρα από την ατομική οπτική ανελίσσεται σταδιακά και βαθμιαία σε συλλογικό επίπεδο διαπραγμάτευσης και διευθέτησης. Η αισθαντική διάκριση που επιτελείτε χρονικά στο πλαίσιο της έκφρασης με ιδιαιτερότητα αντιπαραθέτει κάθε διαφοροποίηση και εξελίσσεται επιφορτισμένα σε ανάταση . Αναδεικνύει το σχέδιο της αναδρομικής συμβατικότητας της σημερινής ζωής με εσωτερικό περιεχόμενο και συνιστά αποκλειστικά τη καθολική ένταξη σε διαχρονικές σημάνσεις που εμφορούνται αμετάκλητα από τον χαρακτήρα ,την συνείδηση και παράλληλα από τη πλήρη αντίρρηση στα σύγχρονα καθημερινά πεπραγμένα.
Την ενδιαφέρουσα έκδοση κοσμούν στο εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο επιλεγμένα και χαρακτηριστικά σχέδια του διακεκριμένου εικαστικού,λογοτέχνη και θεωρητικού της τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Ειρηναίος Μαράκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1986 και είναι απόφοιτος της τεχνικής εκπαίδευσης.
Συμμετέχει στις ποιητικές ανθολογίες «Τα Γράμματα της Ποίησης», «Σκληρός Απρίλης 2020 μ.Χ» (εκδόσεις Ατέχνως), «Ποιήματα Ανεμοδαρμένα, Συλλογή Ελληνικής Ποίησης του 21ου αιώνα» δίγλωσση έκδοση, ελληνικά – αγγλικά (εκδόσεις Provocateur) καθώς και σε ψηφιακά συλλογικά έργα (e-books). Ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες.
Αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό «Ατέχνως» και στο ιστολόγιο «Ποιητικό Σταυροδρόμι». Διατηρεί το ιστολόγιο «Λογοτεχνία και Σκέψη».
Το «Όλα είναι όπλα» αποτελεί την πρώτη του προσωπική, ποιητική συλλογή.
Δύο από τα ποιήματα της συλλογής:
Γεννήθηκα Οκτώβρη
ταλαιπώρησα τη μητέρα μου
σα μπολσεβίκος σε άγρια απεργία,
πρώτη φορά περπάτησα Νοέμβρη
σα φοιτητής που κάνει βήματα προς την ελευθερία.
Το Μάη ερωτεύτηκα πρώτη φορά
τον Αύγουστο πρόδωσαν την αγάπη μου,
τη μια φορά σαν απεργός εργάτης στη Θεσσαλονίκη
κι ως εξόριστος στον Άη Στράτη τη δεύτερη
μέσα στον κόσμο περιπλανήθηκα.
Τέλος, Δεκέμβρη σκότωσαν την αθωότητά μου
ξυπνώντας μέσα μου μια υποταγμένη συνείδηση.
Πέρασαν τα χρόνια, ούτε ηλικιωμένος, ούτε παιδί
βαδίζω στο δρόμο της εξέγερσης
κι αν χάνω τα πάντα στον Έρωτα
τα κερδίζω στην Επανάσταση.
I can’t breathe
Δεν μπορώ να αναπνεύσω,
δεν μπορώ να ζήσω!
Στο Χάρλεμ,
στο Σάρλοτσβιλ,
στη Μινεάπολη,
στη Συρία,
στην Παλαιστίνη.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω!
Το στήθος μου είναι βαρύ,
και σακατεμένος ο λαιμός μου
από τη σιδερένια φτέρνα σας.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω,
δεν μπορώ να ερωτευτώ!
Στη Μόρια,
στις Σκουριές,
στον Αμαζόνιο,
στην Καταλονία,
στο Κουρδιστάν.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω!
Το στήθος μου είναι χτυπημένο,
κι έχω χάσει το ένα μάτι
από τις πλαστικές σφαίρες σας.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω!
Και όμως, αγωνίζομαι.
Με το μαύρο χρώμα μου,
μ’ ένα κίτρινο γιλέκο
και μια κόκκινη σημαία,
το φόβο και την ταραχή
σκορπίζω στα επιτελεία σας.
——————————
Πληροφορίες:
site ekdoseis-atexnos.gr
τηλεφωνικά 6979795057
