Ο βασικός μύθος του έργου στρέφεται γύρω από τη δολοφονία του γάλλου «αρχιεπαναστάτη»  Jean-Paul Marat από τη Charlotte Corday στις 13 Ιουνίου 1793. Ο Βάις όμως δεν αναπαρασταίνει τα γεγονότα. Τα παρουσιάζει σαν παράσταση έργου με αυτό το θέμα, που έχει γραφτεί (τάχα) από τον Μαρκήσιο de Sade και που παίχτηκε (τάχα) το 1808 στο Άσυλο Φρενοβλαβών του Charenton. Έτσι η απόσταση και η διάθλαση της ιστορίας γίνεται πολυδιάστατη, πολυπρισματική. Ο θεατής βλέπει πρώτα την «Τρομοκρατία» του 1793 μες απ’ τα μάτια των αστικοποιημένων γάλλων του ναπολεόντειου καθεστώτος. Έπειτα, βλέπει τα γεγονότα όχι όπως έγιναν αλλά όπως μεταμορφώνονται σε θέατρο – δηλαδή σε οργανωμένη δράση που δεν ιστορεί μόνο αλλά και ερμηνεύει. Και όχι σε ένα κοινό «θέατρον εν θεάτρω», αλλά σε μια παράσταση όπου σκηνή είναι η αίθουσα των λουτρών ενός φρενοκομείου, ηθοποιοί οι ασθενείς του ασύλου, συγγραφέας ένας του τρόφιμος. Η σύλληψη του έργου, επομένως, είναι ολότελα ιδιότυπη – δεν είναι ούτε ιστορική αυθαιρεσία ούτε απλό θεατρικό εφέ.

Ο Πέτερ Βάις γεννήθηκε το 1916 στο Νοβαβές, κοντά στο Βερολίνο. Εβραίος στην καταγωγή, εγκατέλειψε, με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, τη Γερμανία κι εγκαταστάθηκε στη Σουηδία. Πέθανε το 1982. Τα πρώτα έργα ήταν μια σειρά αφηγήματα, που άρχισαν να εκδίδονται το 1960 (Ο ίσκιος του κορμιού του αμαξά 1960, Αποχαιρετώντας τους γονείς 1961, Καταφύγιο 1962, Η κουβέντα των τριών πεζοπόρων 1963). Το πρώτο θεατρικό έργο Νύχτα με επισκέπτες ανέβηκε στο Schiller Theater του Βερολίνου. Το έργο που τον καθιέρωσε σαν θεατρικό συγγραφέα –Η καταδίωξη και η δολοφονία του Μαρά– ανέβηκε πάλι στο Schiller Theater  το 1964. Η Ανάκριση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1966, από την “Ελεύθερη Λαϊκή Σκηνή” του Βερολίνου σε σκηνοθεσία του Έρβιν Πισκάτορ· πρόκειται για ένα “θεατρικό ντοκουμέντο” που γράφτηκε με βάση τα πρακτικά της δίκης του Άουσβιτς, που έγινε το 1964 στη Γερμανία. Ακολούθησαν τα έργα: Τραγούδι για το Λουζιτανικό σκιάχτρο 1967, Πώς ο κύριος Μόκινποτ λυτρώθηκε από τα βάσανα 1968, Διάλογος για το Βιετνάμ 1968, Ο Τρότσκυ στην εξορία –που ανέβηκε στη Γερμανία– και ο Χαίλντερλιν. Έγραψε, ακόμη, δύο διασκευές του Κάφκα. Η πρώτη ανέβηκε στη Γερμανία και η δεύτερη στη Σουηδία.

             Κάποιες πληροφορίες για την παράσταση:

Σκηνοθεσία: ΚΟΡΑΗΣ ΔΑΜΑΤΗΣ.

Μαρκησίος ντε Σαντ: ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΝΤΑΣ.

Ζαν Πωλ Μαρά: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΑΚΑΡΑΣ.

  Μουσική: ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ

Σάρλοτ Κορνταί: ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΟΥΡΕΓΚΑ

Ένας από τους τροφίμους του ασύλου του ΣΑΡΑΝΤΟΝ… ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΔΗΜΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή: Εκδόσεις Δωδώνη