Η Μαρία Κλάψα, έχει ένα ξεχωριστό τρόπο γραφής, που πρόσφατα τον είδαμε να γίνεται και μουσική. Μας εξέπληξε ευχάριστα. Ο στίχος της έντονα ποιητικός, μπορεί και αγκαλιάζει τους ήχους και να γίνεται μουσική, όταν αυτή το επιλέξει. Η συνήθης υπογραφή των ποιημάτων της, «Black Pen Red Ink». Είναι χαρά μας, που την έχουμε μαζί μας, σε αυτή την ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

 

Από ότι γνωρίζω, στραφήκατε στην ποίηση από μικρή σχετικά ηλικία. Θα θέλατε να μας πείτε κάτι για τα πρώτα σας βήματα στο χώρο του λόγου; Σας επηρέασε ο τόπος καταγωγής σας σε αυτό;

Γεννήθηκα στη Λαμία, στη συνέχεια έμεινα στην Αθήνα και το 1997 εγκαταστάθηκα μόνιμα στη Λάρισα.  Και οι τρεις περιοχές είναι γεμάτες αντιθέσεις, ξέρουν να σε παγιδεύουν με τις εικόνες τους, να σου βγάζουν τα συναισθήματα αυθόρμητα. Αυτό συνέβη και σε εμένα. Από μικρή είχα μια αγάπη στην ποίηση. Αυτή εκφράστηκε και με τη δική μου συμμετοχή, σε ηλικία 11 ετών και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ποια θεωρείτε ότι είναι η δύναμη του ποιητικού λόγου, τι προσφέρει στον ποιητή ή την ποιήτρια και στον αναγνώστη;

Ο λόγος πολλές φορές σε ξεγυμνώνει, σε απελευθερώνει από βάσανα, ενοχές, πλήξη, πληγές…Φαίνεσαι αδύναμος, ενώ δεν είσαι. Το αντίθετο μάλιστα με τον λόγο, τη χρήση του, γίνεσαι περισσότερο δυνατός και ισορροπημένος ως χαρακτήρας. Παράλληλα σου δίνει χαρά, δύναμη, φωνή στην άβυσσο του κόσμου, στην αβεβαιότητα, στην βάρβαρη καθημερινότητα.

Και που τελειώνει αυτό; Υπάρχει ημερομηνία λήξης για αυτό; Χωράει κόσμο η ποίηση, ή έχει εξαντλήσει τα όριά της;

 

Η ποίηση δεν είναι κάτι πρόσκαιρο, τουλάχιστον για τους περισσότερους που την βιώνουν ως κατάσταση και όχι ως ταίριασμα συλλαβών… Η αναζήτηση, μέσα από αυτή είναι ατέλειωτη, ταξίδι. Ταξίδι με τις πλάνες του, με τα όνειρά του, με τις ανάγκες του.  Πάμε και ερχόμαστε, μέσα σε αυτό. Ζούμε κάθε στιγμή. Έτσι είναι ο λόγος μας, ο ποιητικός, λόγος παρουσίας, απουσίας, λόγος ζωής. Τέχνη που γεννιέται μαζί μας και απλώνεται. Σ’αυτό το ταξίδι, ο δρόμος ανοιχτός και περιμένει. Ως ποιήτρια, επιμένω ταξιδιώτης και συνεχίζω. Γυρεύω ταξιδιώτες, ταξιδευτές, με γυρεύουν και αυτοί… Συνεχίζουμε.

Θα μας αναφέρετε τους συνεργάτες σας, που βοήθησαν το ποιητικό σας έργο να γίνει τραγούδι;

 

Ένας από τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου ως φίλο αλλά και συνεργάτη σε αυτό το ταξίδι, είναι ο Χρήστος Παπαχρήστος, ο οποίος ήταν ο πρώτος που επέλεξε μία από τις σκέψεις μου και γεννήθηκε το τραγούδι με τίτλο “τράβα μπροστά”. Παράλληλα, έκανε την επιμέλεια της απαγγελίας μου στο ποίημα _ ΡΗΞΗ_. Ο Χρήστος, με βοήθησε πολύ και συμβουλευτικά, λόγω της εμπειρίας του & της πορείας του στον χώρο. Η στήριξή του έπαιξε  σημαντικό ρόλο στο ότι άνοιξα το συρτάρι μου και τα μοιράστηκα μαζί σας. Με τον Δημήτρη Μαυρόπουλο, ανταμώσαμε στη συνεχεία  μέσα από το διαδίκτυο και παρακολουθώντας ο ένας τον άλλον γεννήθηκε μια πολύ όμορφη συνεργασία, ένα ταίριασμα, κουμπώσαμε.

Τα επόμενα σχέδια σας; Ετοιμάζετε κάτι στο κοντινό μέλλον;

Ναι, υπάρχουν διάφορα πράγματα που είναι στα σκαριά… δεν θα σας τα  αποκαλύψω. Θα σας αφήσω με την γλύκα της αναμονής. Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να μην σταματάμε να ονειρευόμαστε ακόμα και στις δύσκολες εποχές που διανύουμε.

 

Ευχαριστώ την Μαρία, που μας έδωσε το στίγμα της ως ποιήτρια. Όσοι φίλοι της ποίησης θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί της, μπορούν να το κάνουν μέσα από το email της: blacjpenredink@gmail.com

στο YouTube https://m.youtube.com/channel/UCEs0bVhGfJa3bqPbQ-XVH-A

Facebook: Maria Klapsa ( Black Pen Red Ink). Μέρος από το έργο της, δημοσιεύουμε σήμερα και της ευχόμαστε καλή επιτυχία στα έργα της που έγιναν μουσικές συνθέσεις.

_ Maria Klapsa _Black Pen Red Ink

ΕΡΑΣΤΕΣ… Ρουφάς τα μάτια μου…

/ Τα μάτια που έχουν δει όλα τα αστέρια/

Τα ανασαίνεις, πλέκεις την σελήνη μέσα σου….

/ Ουρλιάζουν οι σκέψεις, καίγομαι/

 

Χιλιάδες φίδια μες τα χέρια

Χωρίς μάτια και ζητούν παρηγοριά…

Θήλασε την καρδιά μου

/ Πιες τα όνειρα μου /

 

Ξεδίψασε στης νύχτας το ταξίδι

σαν το σκαρί που το έκαψε ο ήλιος…

Κούρνιασε πάνω στο στήθος μου…

σαν παιδί τρομαγμένο απ’ την θύελλα…

Ζήτα μου να σε μεγαλώσω…

/ Σαν μητέρα με θεό/

 

να σε κοιμίσω στου ονείρου την ζάλη…

με αίμα και δάκρυ να σε βαφτίσω…

στους ουρανούς και στους βυθούς…

/ Μέσα στους χτύπους τους μυστικούς /

με λάδι ιδρώτα απτούς σπασμούς…

 

Μ’ ακούς?

Σου ψιθυρίζω τους λυγμούς του Ερωτα…

/ Σαν μια κραυγή ή ένα σπαθί /

Έτοιμο να σε θανατώσει πριν την αυγή…

/ Πριν την πικρή Αυγή /

Που χώρια θα μας βρει

….. στου χρόνου το ποτάμι.

 

/ Μην φεύγεις απόψε ας μείνουμε νεκροί/

Ο ένας στα χέρια του άλλου…

μέσα στης νύχτας το γλυκό κρασί…

στου σεντονιού τα λευκά τα κύματα…

/ Γυμνοί και πληγωμένοι /

με νυχιές πάνω στο δέρμα

απ’ την ορμή του ταξιδιού…

/ Του πιο ωραίου καραβιού που ταξιδεύει ακόμα/

Με σημάδια από τα χείλη

που κρύβουν μέσα μυστικά

και στο κορμί τα είπαν…

 

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

 

 

Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

 

Η αγάπη μου…

Έχει το κόκκινο στα χείλη.

Στα δύο μάτια μία φωτιά.

Δεν μου κουνάει ποτέ μαντήλι,

ούτε ζητά παρηγοριά…

 

Η αγάπη μου είναι ένα φιτίλι,

που πάντα νικάει το νοτιά…

με ένα χαμόγελο στα χείλη,

έχει την ομορφιά του Απρίλη

και το λευκό απ’ τον χιονιά.

 

 

 

 

Ερέβους στα σκοτεινά

 

μυθεύματα, επίνοιες, φόβοι…

 

μία δεύτερη ζωή μέσα σε ποίημα

άμμο κόκκος που γδέρνει…

 

σκέψεις αιχμάλωτες

που κάποτε οργιάζουν…

πόδια τσιμέντα

που σπάνε για το βήμα…

 

/ Άγριο κύμα /

 

η αλμύρα έχτισε χαρτί…

κουπιά τα χέρια

 

οι άνεμοι έκρυθμη χτύποι…

στα μάτια χύνεται

Βάλτος ασταθής…

 

Μέτωπο σουφρωμένο

Μάτια επίμονα

σαν φάροι αναμμένοι

 

Δαιμονικά Αγγελική η πένα

σαν λέρα θεϊκή…

Βουτάει στο λευκό

 

/ δεν αγαπώ την κάθε εποχή/

 

καμπουριασμένες ράχες…

η δίψα από το άρωμα της πάλης αγριεύει.

 

/ Εγώ μέσα στην φράση/

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

 

 

_ ΝΤΥΣΟΥ ΚΑΛΑ _

 

~Ντύσου καλά …

 

Τα πέπλα πέσανε …

 

Ένας γελοίος ρυθμός …

 

με τρομάζει.

 

Τα σύννεφα υγρά …

 

Ο άνεμος γλεντάει…

 

Ντύσου καλά …

 

Απόψε η νύχτα…

 

μοιάζει να πεινάει …

 

Αναζητάει αρτηρίες

 

όπου η ζωή χορεύει …

 

Ντύσου καλά …

 

Σφίξε τα δόντια.

 

Απόψε θα σε προσπεράσει …

 

ότι σε αγαπάει …

 

δεν θα σε αναγνωρίσει.

 

Ντύσου καλά…

 

Φταίνε τα βαριά “ Τετράγωνα φανάρια ”

 

που μέσα τους σαλεύουν…

παράξενες φιγούρες που τυφλώνουν.

 

Ντύσου καλά …

 

Κάνε τα μάτια σου…

 

άπατες, μαύρες τρύπες…

 

Βγάλτα από μόνος σου…

 

Πέτατα μες στο στέρνο.

 

Ντύσου καλά …

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

  _ ΨΕΜΑ ΜΟΥ _

 

… Τα μάτια σου

κόσμοι νεκροί…

φλόγες σβησμένες…

Καθρέφτες του πάγου…

 

/ Αντέχεις να δεις; /

Η αλήθεια φωτιά…

Η αλήθεια φωτιά…

 

Ακούμπησε τα τρεμάμενα χείλη μου…

/ Καίνε /

 

λιώσε επάνω μου …

Δωσ’μου δροσιά…

Να τυλίξω την ραχοκοκαλιά σου

μ’ άναψες και στάχτη…

/ Ψέμα μου /

 

- μη φοβάσαι …

- μίλησέ μου..

ξέθαψε την γλώσσα σου

απ’τα δόντια…

 

/ Θα πεθάνεις απόψε /

 

Έλα να σε ζεστάνω…

να σου βγάλω τα ρούχα…

να γίνεις μία αλήθεια γυμνή…

μια φωτιά γεννημένη απ’τον πάγο …

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

 

_ ΆΤΙΤΛΟ _

 

Πόρνη η σκέψη, στο μονοπάτι

του μυαλού μου…

Μου επιβάλλεται δειλά

μέσα από πλαγιόδρομους

χτυπώντας τα τακούνια της…

με μία δαιμονική συναυλία

του αγαπημένου μου τραγουδιού

Και της φωνής σου.

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

_ ΆΓΓΕΛΕ ΜΟΥ _

 

Η γλύκα του θανάτου

στα μάτια σου ανατέλλει…

Τα χείλη στεγνά

ξεδιψούν απ’ τις πνοές…

 

Απαγγέλλοντας βρόμικους στοίχους

αγριεύουν τα κύματα…

 

Τα δάχτυλα σου μαύρες κορδέλες

γεμάτες με κοράλλια στον λαιμό μου…

 

Αφήνομαι στα θυμωμένα νυχτολούλουδα.

 

Υποτάσσομαι στους χτύπους της καρδιάς

Κάτω από το φεγγαρόφωτο του ουρανού σου

που έγινε ένα με την θάλασσα μου…

 

Βαφτίζομαι κάθε φορά

απ’ την ορμή της επιθυμίας σου …

Είμαι εγώ. Κι εγώ … Κι εγώ…

 

Ανοίγοντας την αγκαλιά μου

να γεμίσουν τα στήθη μου

λευκά φτερά από το πέταγμα σου…

Άγγελε μου.

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

_ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΝΟΗ _

 

Δεν ξέρω αν μπορώ

να βαδίσω

στου χρόνου τον χτύπο…

Δεν ξέρω αν θα λείπω …

αν θα είμαι εδώ.

 

Δεν έχω ανάσες περίσσιες

να ξοδέψω…

τις σκόρπισα, έπεσα έξω

κι ότι κι αν έρθει

δεν θα τρέξω να σωθώ.

 

Μία μονάχα θα κρατήσω…

να αντέξω το φιλί σου να γευτώ.

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

_ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ_

 

~ Τα χρόνια μου ξενύχτια σε σταθμούς…

με τρένα χαλασμένα.

Σε νύχτες, με φεγγάρια ματωμένα…

….σε άδειους ουρανούς…

Σε μάτια τρομαγμένα απ’ τους καιρούς.

 

Τα χρόνια μου,

ξενύχτια κερασμένα στους νεκρούς,

που έφυγαν γιατί έκοψαν τα φρένα…

Με χέρια τρυπημένα απ’ τους σταυρούς

Και χείλη, από τα δάκρυα,

χαμόγελα, ανθισμένα.

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

ΡΗΞΗ

… Δεμένη από κάθε ιστό του είναι σου…

από την αυγή μέχρι να πέσει η νύχτα …

 

/ ζωηρή ανάμνηση/

 

Μία αληθινή ρήξη που σέρνεται απλώς

για να περνάει ο καιρός….

συσπώ ελαφρώς τα χείλη μου…

Χαμογελάω στα κόκκινα ποτάμια.

 

Οι λέξεις που χάθηκαν σε μία ναρκοθετημένη

με ψεύτικους ονοματισμούς κατάσταση…

 

/Ναυάγησαν/

 

Σώματα γεμάτα πνεύμα μου μιλούν…

Βυθίζονται σε περιοχές της ψυχής μου

όπου υπήρχα καθαυτή να σ ‘αγαπώ…

 

_ 𝑩𝒍𝒂𝒄𝒌 𝑷𝒆𝒏 𝑹𝒆𝒅 𝑰𝒏𝒌

𝑴𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑲𝒍𝒂𝒑𝒔𝒂 _

 

 

 

https://youtu.be/G9ePgcPvRI4

 

 

https://youtu.be/wZ5UO22-b0Q

 

 

https://youtu.be/eu33AI73aiA

 

 

https://youtu.be/XbavYmEC9yM

 

 

https://youtu.be/fkyYbvRbDqw

 

Χρήστος Παπαχρήστος - Τράβα Μπροστά